แนวทางการพัฒนาความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้ เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน โดยแบ่งเป็น 2 ระยะ คือ ระยะที่ 1 การวิจัยเชิงปริมาณ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพพึงประสงค์ และความต้องการจำเป็นของความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาฯ ปีการศึกษา 2566 จำนวน 217 คน จากนั้นทำการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ระยะที่ 2 การวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อหาแนวทางการพัฒนาความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง กลุ่มผู้ให้ข้อมูล คือ อาจารย์ และนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง จำนวน 9 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง ผลการวิจัยพบว่า สภาพปัจจุบัน สภาพพึงประสงค์ และความต้องการจำเป็นของความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง โดยภาพรวมและรายด้าน อยู่ในระดับมาก โดยองค์ประกอบที่มีความต้องการจำเป็นสูงสุด คือ ความพึงพอใจต่อสภาพแวดล้อมในการเรียนรู้ รองลงมาคือ ความกระตือรือร้นในการเรียนรู้ ความพึงพอใจต่อตนเอง ความพร้อมในการเรียนรู้ และความพึงพอใจในการเรียนรู้ ตามลำดับ และแนวทางการพัฒนาความสุขในการเรียนรู้ของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง ประกอบด้วย ห้องเรียนแห่งความสุข การเปิดโอกาสให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมในการออกแบบกระบวนการเรียนรู้ การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ การออกแบบวิธีการสอนเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ของผู้เรียน และการมีจิตวิญญาณความเป็นครู