วารสารการบริหารและความเป็นผู้นำทางการศึกษา มหาวิทยาลัยรามคำแหง

แนวทางการพัฒนาสมรรถนะเชิงดิจิทัลของบุคลากรทางการศึกษาสำหรับการจัดการศึกษา ของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มรัตนโกสินทร์ในเขตกรุงเทพมหานคร

2025-05-06T08:06:21+07:00

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณลักษณะ องค์ประกอบ และระบุแนวทางการพัฒนาสมรรถนะเชิงดิจิทัลของบุคลากรทางการศึกษาสำหรับการจัดการศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มรัตนโกสินทร์ในเขตกรุงเทพมหานคร โดยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยแบบผสมผสาน วิธีดำเนินการวิจัยมี 4 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การศึกษาคุณลักษณะ จากการวิเคราะห์เอกสาร และการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้บริหาร จำนวน 10 คน 2) การวิเคราะห์องค์ประกอบ จากการสอบถามกลุ่มตัวอย่างบุคลากรทางการศึกษา ได้แก่ ผู้บริหาร อาจารย์ และบุคลากร จำนวน 558 คน ได้มาโดยการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน 3) การตรวจสอบองค์ประกอบโดยใช้วิธีวิทยาวิจัยสามเส้าด้านข้อมูล และ 4) การนำเสนอแนวทางการพัฒนาโดยการสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญด้านการบริหารงานอุดมศึกษา จำนวน 9 คน จากการเลือกผู้เชี่ยวชาญแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงโครงสร้าง แบบสอบถาม และแบบสนทนากลุ่ม การวิจัยนี้วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาแบบพรรณาและวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยการแสดงองค์ประกอบเชิงสำรวจรวมถึงตัวบ่งชี้ ผลการวิจัยพบว่า คุณลักษณะของสมรรถนะเชิงดิจิทัลของบุคลากรทางการศึกษาสำหรับการจัดการศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏกลุ่มรัตนโกสินทร์ในเขตกรุงเทพมหานครมี 3 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านการรู้ดิจิทัล 2) ด้านการใช้/การแก้ปัญหาด้วยเครื่องมือดิจิทัลดิจิทัล และ 3) ด้านการปรับตัวการเปลี่ยนแปลงดิจิทัล องค์ประกอบหลัก ได้แก่ 1) ด้านพุทธิพิสัย 2) ด้านทักษะพิสัย และ 3) ด้านจิตพิสัย แนวทางการพัฒนาประกอบด้วย 1) วิธีการพัฒนา 2) กระบวนการพัฒนา และ 3) ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการพัฒนา

การพัฒนาการจัดกระบวนการเรียนรู้ตามแนวคิดวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสังคม ร่วมกับเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ที่มีต่อความรู้ด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับนักเรียนชั้นอนุบาล 2 โรงเรียนบ้านเชิงดอยสุเทพ

2025-07-22T09:17:00+07:00

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบผลการพัฒนาการจัดกระบวนการเรียนรู้ตามแนวคิดวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสังคมร่วมกับเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ที่มีต่อความรู้ด้านสิ่งแวดล้อมสำหรับนักเรียนชั้นอนุบาล 2 โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นอนุบาล 2 ปีการศึกษา 2567 ภาคเรียนที่ 2 โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 23 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ 1) แผนประสบการณ์เรียนรู้ตามแนวคิดวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสังคม ร่วมกับเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ และ 2) แบบประเมินความรู้ด้านสิ่งแวดล้อมของเด็กปฐมวัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการศึกษาพบว่า 1) นักเรียนชั้นอนุบาล 2 มีความรู้ด้านสิ่งแวดล้อมก่อนได้รับการจัดกระบวนการเรียนรู้ทั้ง 3 ด้าน มีผลการประเมินไม่ผ่านเกณฑ์ โดยภาพรวมอยู่ในระดับควรพัฒนา มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 7.69 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 2.47 คิดเป็นร้อยละ 27.40 ซึ่งต่ำกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 ที่กำหนดไว้ และ 2) นักเรียนชั้นอนุบาล 2 มีความรู้ด้านสิ่งแวดล้อมหลังได้รับการจัดกระบวนการเรียนรู้ทั้ง 3 ด้าน สูงกว่าก่อนได้รับการจัดกระบวนการเรียนรู้ โดยภาพรวมอยู่ในระดับดีมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 21.64 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 3.32 คิดเป็นร้อยละ 80.14 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 ที่กำหนดไว้

การบริหารงานบุคคลโดยใช้แพลตฟอร์มดิจิทัลของโรงเรียนพรตพิทยพยัต สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2

2025-08-22T11:42:34+07:00

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการบริหารงานบุคคลโดยใช้แพลตฟอร์มดิจิทัลของโรงเรียนพรตพิทยพยัต (PROT TEACHER CARE) สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2 และ 2) ประมวลข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะที่เกี่ยวข้องกับการบริหารงานบุคคลโดยใช้แพลตฟอร์มดิจิทัล กลุ่มตัวอย่างคือข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษาจำนวน 108 คน ได้มาจากการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ และคำถามปลายเปิด โดยข้อมูลเชิงปริมาณวิเคราะห์ด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการบริหารงานบุคคลโดยใช้แพลตฟอร์ม PROT TEACHER CARE ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อย ได้แก่ ระบบการประเมินผลการปฏิบัติงาน ระบบการลาและการลงเวลาปฏิบัติงาน ระบบ E-PORTFOLIO ระบบส่งเสริมยกย่องเชิดชูเกียรติ และระบบสารสนเทศสำหรับผู้บริหาร ตามลำดับ และ 2) ผลการประมวลข้อคิดเห็นและข้อเสนอแนะที่เกี่ยวข้องกับการบริหารงานบุคคลโดยใช้แพลตฟอร์มดิจิทัล พบว่า ควรมีการพัฒนาฟังก์ชันของระบบให้ทันสมัยและตอบสนองการใช้งานจริงมากขึ้น เช่น การเชื่อมโยงข้อมูลกับระบบกลาง การพัฒนาระบบติดตามและประเมินผลแบบมีส่วนร่วม การเพิ่มฟังก์ชันเสริมเพื่อสร้างแรงจูงใจ รวมถึงการอบรมผู้ใช้ให้เข้าใจวิธีการใช้งานระบบอย่างถูกต้อง

กลยุทธ์การบริหารหน่วยงานทางการศึกษาในยุคดิจิทัล

2025-04-30T08:50:59+07:00

บทความวิชาการนี้ศึกษากลยุทธ์ในการบริหารหน่วยงานทางการศึกษาเพื่อพัฒนาประสิทธิภาพของการบริหารงานในยุคดิจิทัล ซึ่งเป็นแนวทางในการวางแผนและพัฒนาการบริหารการศึกษาที่ตอบสนองกับการเปลี่ยนแปลงในยุคดิจิทัล บทความวิชาการนี้มุ่งเสนอแนวทางกลยุทธ์การบริหารหน่วยงานทางการศึกษาในยุคดิจิทัล โดยนำเสนอความหมายของกลยุทธ์ กระบวนการสร้างกลยุทธ์ การบริหารหน่วยงานทางการศึกษา การบริหารหน่วยงานทางการศึกษาในยุคดิจิทัล และแนวทางการนำกลยุทธ์การบริหารหน่วยงานทางการศึกษาในยุคดิจิทัลไปประยุกต์ใช้ เพื่อเป็นแนวทางในการสนับสนุน การบริหารงานระหว่างหน่วยงานทางการศึกษา และสถานศึกษาให้เกิดความสะดวกและรวดเร็ว กลยุทธ์ในการบริหารหน่วยงานทางการศึกษาในยุคดิจิทัล จึงเป็นแนวทางการพัฒนาศักยภาพบุคคลและองค์กรให้จัดการศึกษาได้อย่างมีคุณภาพ ทันสมัยและตอบสนองกับวิถีในอนาคต

พิพิธภัณฑ์มีชีวิต: การจัดกระบวนการเรียนรู้ประเพณีวัฒนธรรมอีสานโดยใช้พิพิธภัณฑ์

2025-08-21T10:59:25+07:00

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ในนำเสนอการดำเนินงานของพิพิธภัณฑ์มีชีวิต (Living Museum) ของพิพิธภัณฑ์พิพิธภัณฑ์ภูมิญาลัย กรณศึกษาโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในฐานะพื้นที่ของการจัดการเรียนรู้ที่ส่งผ่านคุณค่าของขนบจารีตประเพณีซึ่งเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นและอัตลักษณ์เชิงวัฒนธรรม พิพิธภัณฑ์นี้ไม่ได้ถูกออกแบบให้เป็นเพียงแหล่งเก็บรักษาวัตถุหรือหลักฐานทางประวัติศาสตร์เท่านั้น แต่ยังทำหน้าที่เป็นพื้นที่แห่งการสร้างประสบการณ์ตรง การมีส่วนร่วม และการเรียนรู้ตลอดชีวิต ทั้งในมิติของฮีตสิบสอง พิธีกรรม ศิลปะการแสดงพื้นบ้าน และวิถีชีวิตดั้งเดิมที่ยังคงดำรงอยู่ ทั้งนี้การดำเนินงานของพิพิธภัณฑ์มีชีวิตไม่เพียงการถ่ายทอดองค์ความรู้ หากแต่ยังเป็นการสร้าง “การเรียนรู้เชิงพลวัต” ที่ทำให้ผู้เรียน ผู้คนในชุมชนท้องถิ่นร่วมกันเป็นผู้ผลิตความหมายใหม่ของวัฒนธรรมในโลกสมัยใหม่ บทความนี้ยังได้นำเสนอถึงความเป็นพิพิธภัณฑ์มีชีวิต ซึ่งเป็นกลไกสำคัญในการรักษาอัตลักษณ์ การสร้างความซาบซึ้ง และการตระหนักรู้ทางวัฒนธรรม รวมทั้งการต่อยอดสู่การพัฒนาสังคมแห่งการเรียนรู้ บนฐานของความหลากหลายทางวัฒนธรรมอีสาน ซึ่งสามารถเชื่อมโยงเข้ากับกระบวนทัศน์การศึกษาเพื่อความยั่งยืนในระดับชาติและระดับสากล