The Effects of Using a Guidance Activities Package with Active Learning Techniques to Develop Social Quotient of Grade 10 Students at Visuttharangsi Kanchanaburi School in Kanchanaburi Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to 1) compare the social quotient of The experimental students group before and after using a guidance activity package integrative with active learning technique to develop social quotient and 2) compare the social quotient of an experimental students group who used the guidance activities package integrative with active learning technique to develop social quotient with the that of the control group who used a normal guidance activity package.
The research sample comprised 60 tenth-grade students from Wisut Rangsi School in Kanchanaburi Province during the first semester of the 2024 academic year. They were obtained by cluster random sampling and then simple random sampling into an experimental group and a control group, each consisting of 30 students. The research instruments were 1) a guidance activity package integrated with active learning technique to develop social quotient, 2) normal guidance activities and 3) a social quotient assessment with overall reliability coefficient of .89. Statistics for data analysis were mean, standard deviation, and t-test.
The research findings revealed that: 1) after implementing the guidance activities package with active techniques to develop social quotient, the post-experimental group demonstrated a significantly higher mean score in social quotient compared to their pre-experiment scores, with statistical significance at the .05 level and 2) ) after the experiment, the experimental group of students who participated in the guidance activities package utilizing active learning techniques to enhance social quotient had a significantly higher mean social quotient score than the control group, which used the normal guidance activities with statistical significance at the .05 level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ขชล บัวศรี. (2565). รูปแบบการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาสังคมเป็นฐาน เพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ในจังหวัดพิษณุโลก [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
โรงเรียนวิสุทธรังสี, งานทะเบียนและงานวิชาการ. (2567). สถิติจำนวนนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. โรงเรียนวิสุทธรังษี จังหวัดกาญจนบุรี.
ทัชชา สุริโย. (2559). ผลของโปรแกรมการให้คำปรึกษากลุ่มที่มีต่อการเสริมสร้างความฉลาดทางสังคมในวัยรุ่นกลุ่มเสี่ยงต่อภาวะซึมเศร้า [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พงษ์ศักดิ์ น้อยพยัคฆ์. (2559, 20 มีนาคม). SQ : ความฉลาดทางสังคม กุญแจสร้างเด็กไทยยุคใหม่. ไทยรัฐ. https://th.rajanukul.go.th/_admin/file-download/4-5384-1468937010.pdf
พิชญาพร สมจันทร์. (2564). การเสริมสร้างความฉลาดทางสังคมของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 โดยชุดกิจกรรมแนะแนว [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ.
นุจรินทร์ หมัดหลี, ณัชชา มหปุญญานนท์ และเมธี ดิสวัสดิ์. (12 พฤษภาคม, 2565). การพัฒนาแบบวัดความฉลาดทางสังคมสำหรับนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 15 [Paper]. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 12, มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ณัฐศริยา จักรสมศักดิ์. (2566). ศึกษาผลการใช้โปรแกรมการกำกับอารมณ์ร่วมกับทักษะชีวิตที่มีต่อความฉลาดทางอารมณ์และความฉลาดทางสังคมของนักศึกษามหาวิทยาลัย. วารสารการพยาบาลและสุขภาพจิต, 37(3), 1-14.
ธนพล บรรดาศักดิ์, กนกอร ชาวเวียง, เสาวลักษณ์ ตันติสุวิชวงษ์, นฤมล จันทรเกษม และขวัญชนก ยศคำลือ. (2562). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างความฉลาดทางอารมณ์ต่อความฉลาดทางสังคมของนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลตำรวจ, 12(2), 388-397.
ธนิตศักดิ์ ลิ้มสุวรรณภัทร์. (2561). ผลการใช้ชุดกิจกรรมเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของกลุ่มผู้ต้องขังที่กระทำผิดวินัยเรือนจำ กลางบางขวาง จังหวัดนนทบุรี [การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ธารทิพย์ ขุนทอง. (2562). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อเสริมสร้างความฉลาดทางสังคมของวัยรุ่น [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธานี ชูกำเนิด และสิรภพ สินธุประเสริฐ. (2562). ความฉลาดทางสังคมกับการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 10(2), 357-366.
ฝนพรม พุทธนา. (2562). การพัฒนาความสามารถในการคิดแก้ปัญหาโดยการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด Active Learning ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ยอดแก้ว แก้วมหิงสา. (2562). ศึกษาการพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้สุขศึกษาตามแนวคิดการรับใช้สังคมและการสะท้อนคิดเพื่อพัฒนาความฉลาดทางสังคมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน, หน่วยศึกษานิเทศก์. (2562). แนวทางการนิเทศเพื่อพัฒนาและส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning). สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
อริสา แก้วลี. (2561). ศึกษาแนวทางการส่งเสริมกระบวนการเรียนรู้ระหว่างครอบครัวและโรงเรียนในการพัฒนาความฉลาดทางสังคมของเด็กวัยรุ่นตอนต้นในกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เอื้อทิพย์ คงกระพันธ์. (2567). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความฉลาดทางสังคมของนักศึกษา. วารสารจิตวิทยา มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต, 14(1), 29-40.
Albrecht, K. (2009). Social Intelligence: The new science of success. John Wiley & Sons.
Craig, R. P. (1983). Piaget: experience and cognitive development. Educational Considerations, 10(3), 22-24. https://doi.org/10.4148/0146-9282.1787
Gardner, H. (1983). Frames of Mind: A Theory of Multiple intelligences. Basic Books.
Goleman, D. (1995). Emotional intelligence: Why it can matter more than IQ. Bantam Books.