การบริหารศูนย์พัฒนาเด็กเล็กในยุคดิจิทัล สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารศูนย์พัฒนาเด็กเล็กในยุคดิจิทัล สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู และศึกษาแนวทางการพัฒนาการบริหารศูนย์พัฒนาเด็กเล็กในยุคดิจิทัล สังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอศรีบุญเรือง จังหวัดหนองบัวลำภู กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ครูรักษาการหัวหน้าศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ครู และผู้ดูแลเด็ก ปีการศึกษา 2567 จำนวน 124 คน และผู้ทรงคุณวุฒิในการสัมภาษณ์ เลือกแบบเจาะจง จำนวน 5 คน เครื่องมือที่ใช้ได้แก่ แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า โดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้าน โดยเรียงค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อยดังนี้ ด้านการพัฒนาระดับมืออาชีพ ด้านการประชาสัมพันธ์ ด้านวิสัยทัศน์ดิจิทัล ด้านการสร้างโอกาส ด้านการส่งเสริมการมีส่วนร่วมการเรียนรู้ของผู้เรียน ด้านการปรับสภาพแวดล้อมในการเรียนรู้ ตามลำดับ
แนวทางพัฒนา คือ 1) ควรเน้นการพัฒนาองค์ความรู้ผ่านการอบรมเชิงปฏิบัติการ สนับสนุนเครื่องมือที่เหมาะสม และสร้างชุมชนการเรียนรู้เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการสอนแบบดิจิทัล 2) ควรจัดหาและพัฒนาแหล่งเรียนรู้ที่หลากหลาย ทันสมัย และเอื้อต่อการเรียนรู้ เช่น ห้องเรียนอัจฉริยะ ห้องสมุดดิจิทัล และพื้นที่สร้างสรรค์ เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพและตอบโจทย์ยุคดิจิทัล 3) ควรใช้แพลตฟอร์มที่เหมาะสม สร้างเนื้อหาที่สร้างสรรค์ น่าสนใจ และเชิงบวก พร้อมทั้งมีการควบคุมและตรวจสอบเนื้อหาก่อนเผยแพร่ เพื่อเสริมภาพลักษณ์ที่ดีและสร้างความน่าเชื่อถือให้กับสถานศึกษา 4) ควรเน้นการเรียนรู้ผ่านการเล่น การสำรวจ และประสบการณ์ตรง เช่น กิจกรรมแบบโครงงาน ศูนย์การเรียนรู้ และการจำลองสถานการณ์ เพื่อพัฒนาทักษะและความคิดสร้างสรรค์ของเด็กอย่างเป็นธรรมชาติ 5) ควรใช้แนวทางบริหารที่มุ่งเน้นเด็กเป็นศูนย์กลาง พัฒนาครูให้มีความเชี่ยวชาญ ส่งเสริมสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยและกระตุ้นการเรียนรู้ รวมถึงบูรณาการเทคโนโลยีและนวัตกรรมที่เหมาะสมกับวัย และ 6) ควรส่งเสริมการพัฒนาครูและบุคลากรผ่านการอบรมเชิงปฏิบัติการ การเรียนรู้ตลอดชีวิต และชุมชนแห่งการเรียนรู้ทางวิชาชีพ (PLC) พร้อมสนับสนุนการวิจัยและการสร้างนวัตกรรมการสอนที่เหมาะสมกับเด็กปฐมวัย
Article Details
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.
กิ่งกาญจน์ สุขสำราญ. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการของผู้บริหารสถานศึกษาในกลุ่มอำเภอ ปลวกแดง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยเกริก.
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. (2560). คู่มือศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ.
ณัฐกฤตา กันทาใจ. (2565). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 2. การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองหลักสูตรปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยพะเยา.
พระพิทักษ์ จนฺทโร (รอดบุญธรรม). (2566). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามหลักไตรสิกขา ของผู้บริหารสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาจังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล (แก้ไขฉบับที่ 7) พุทธศักราช 2562. (2562). ราชกิจจานุเบกษา 136. (เมษายน 2562): หน้า 158.
พระราชบัญญัติเทศบาล (แก้ไขฉบับที่ 13 ) พุทธศักราช 2552. (2552). ราชกิจจานุเบกษา 136. (กุมภาพันธ์ 2552): หน้า 14.
พระราชบัญญัติกำหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พุทธศักราช 2542, 2542 :
พรทิพย์ ไพรัตน์. (2564). การพัฒนาการบริหารสถานศึกษาอัครสังฆมณฑลสู่ความเป็นเลิศในทศวรรษหน้า. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(3), 165-177.
มลฤดี เพ็งสง่า และมัทนา วังถนอมศักดิ์. (2566). การบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัล. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ ศรีนครินทรวิโรฒ, 24(2), 162-175.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. (2560). ราชกิจจานุเบกษา 143. (เมษายน 2560). หน้า 74-75.
ศิรดา เกตุนิ่ม. (2565). แนวทางการบริหารศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในยุคนิวนอร์มัล เขตอำเภอหัวไทร จังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ศิริวรรณ อยู่ถมยา, สังวาร วังแจ่ม ทัศนีย์ บุญมาภิ และสุรศักดิ์ สุทธสิริ. (2567). การบริหารศูนย์พัฒนาเด็กเล็กสู่ความเป็นเลิศในยุคดิจิทัลของสถานศึกษาสังกัดองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอบางมูลนาก จังหวัดพิจิตร. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 9(1), 1587-1598.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อนันต์ วรธิติพงศ์. (2561). การศึกษารูปแบบดิจิทัลเทคโนโลยีเพื่อการศึกษาสำหรับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. Veridian E-Journal Science and Technology Silpakorn University, 11(2), 1200-1215.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York : Harper Collins.
Krejcie, R.V., & D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607 – 610.