กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยชุมชน : กรณีศึกษาตลาดน้ำดอนหวาย อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม

Main Article Content

ธนาวัลย์ ทบมาตร
จิรัตนา กรีวงษ์
พรทิพย์ ลยานันท์
Raja Mannar Badur
พระอุทิศ สุขแสง

บทคัดย่อ

           งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาสภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยชุมชนของตลาดน้ำดอนหวาย จังหวัดนครปฐม 2. เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยในการดำเนินการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยชุมชน ของตลาดน้ำดอนหวาย จังหวัดนครปฐม  3. เพื่อสร้างกลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยชุมชนของตลาดน้ำดอนหวาย อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ที่มุ่งเน้นการศึกษาทรัพยากรและบริบทของชุมชนซึ่งเกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว และการมีส่วนร่วมของประชาชนในพื้นที่ผู้วิจัยใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) โดยเก็บข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลหลัก 20 คน ผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่มจำนวน 10 คน ซึ่งล้วนเป็นผู้มีบทบาทสำคัญต่อการจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของตลาดน้ำดอนหวายผลการวิจัยพบว่า ตลาดน้ำดอนหวายมีทรัพยากรทางวัฒนธรรมที่โดดเด่นและมีศักยภาพในการพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่ยั่งยืน แต่ยังขาดการพัฒนาศักยภาพของประชาชนและการมีส่วนร่วมในระดับชุมชน จึงเสนอแนวคิดเชิงกลยุทธ์ ได้แก่ กลยุทธ์การเสริมสร้างศักยภาพชุมชน กลยุทธ์ด้านการเงินและการสนับสนุนจากภายนอก และกลยุทธ์การพัฒนาแหล่งเรียนรู้โดยชุมชน เพื่อสร้างการมีส่วนร่วมอย่างแท้จริงและเชื่อมโยงกับหน่วยงานภาครัฐอย่างเป็นระบบ

Article Details

How to Cite
ทบมาตร ธ., กรีวงษ์ จ., ลยานันท์ พ., Mannar Badur, R., & สุขแสง พ. (2025). กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยชุมชน : กรณีศึกษาตลาดน้ำดอนหวาย อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. Journal of Integration Social Sciences and Development, 5(1), 214–224. สืบค้น จาก https://so15.tci-thaijo.org/index.php/JISSD/article/view/1927
บท
บทความวิจัย

References

กรมการท่องเที่ยว. (2562). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กรมการท่องเที่ยว.

กฤษณะ เนียมหอม, กัมปนาท วงษ์วัฒนพงษ์. (2564). การจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยชุมชน. journal of Roi Kaensarn Academi, 6(11), 350-360.

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

จริย นันทิยาภูษิต (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ของจังหวัดจันทบุรี. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษย์วิทยาเชิงพุทธ, 7(4), 378-395.

บุษราคัม กลั่นน้ำทิพย์. (2565). แนวทางการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของตลาดวิถีชุมชนโอ๊ะป่อย จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครวิโรฒ.

รุ่งรดิส เมืองลือ,อิสรีย์ ติยะพิพัฒน์. (2567). กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์อย่างยั่งยืนในเขตอารยธรรมล้านนา ของชุมชนตำบลศรีเตี้ย อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน. วารสารสังคมศาสตรและวัฒนธรรม, 8(2), 296-310.

สำนักงานส่งเสริมการท่องเที่ยว จังหวัดนครปฐม. (2563). รายงานสถานการณ์การท่องเที่ยวจังหวัดนครปฐม. นครปฐม: สำนักงานส่งเสริมการท่องเที่ยว.

ศุภกิจ วงศ์วิวัฒนนุกิจ. (2550). พจนานุกรมศัพท์การวิจัยและสถิติ. กรุงเทพมหานคร: บริษัท ด่านสุทธาการพิมพ์ จํากัด.

Kotler, P., Bowen, J. T., & Makens, J. C. (2017). Marketing for hospitality and tourism (7th ed.). Pearson.

Scheyvens, R. (1999). Ecotourism and the Empowerment of Local Communities. Tourism Management, 20(2), 245-249.