Participatory Management Model to Promote Student Reading and Writing Kanchanaburi Primary Educational Service Area Office 4
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to develop a participatory management model to enhance students’ reading and writing skills in schools under the Kanchanaburi Primary Educational Service Area Office 4. The objectives were to: (1) study and validate the components of participatory management and reading and writing promotion, (2) develop a participatory management model, (3) examine the effects of implementing the model, and (4) evaluate the appropriateness, feasibility, and usefulness of the model. A mixed-methods research design was employed. The participants consisted of 73 school administrators, 73 teachers and educational personnel, nine experts involved in focus group discussions, and 90 target participants from 90 schools for the implementation of the model. The research instruments included questionnaires on current and desired conditions (reliability coefficient = .87), evaluation forms for the appropriateness of the components and the model, a pretest–posttest knowledge test (reliability coefficient = .94), a satisfaction questionnaire, and feasibility and usefulness assessment forms. Quantitative data were analyzed using percentage, mean, standard deviation, modified priority needs index (PNI Modified), index of item-objective congruence (IOC), and t-test, while qualitative data were analyzed using content analysis. The findings revealed that: (1) participatory management consisted of five key components, namely participatory planning, participatory decision-making, shared responsibility and benefits, participatory implementation, and participatory monitoring and evaluation, while reading and writing promotion comprised five components: learner development, teacher development, management, media and learning resources, and family and community participation. All components were validated as having appropriateness at a high to the highest level. (2) The current conditions of participatory management and reading and writing promotion were at a moderate level, whereas the desired conditions were at the highest level across all components, indicating a developmental gap that requires systematic improvement. (3) The developed participatory management model consisted of six components: principles, objectives, content, process, measurement and evaluation, and conditions for success. The model was synthesized from both quantitative and qualitative data and aligned with the context of schools under the Kanchanaburi Primary Educational Service Area Office 4. (4) The evaluation results showed that the developed model demonstrated appropriateness, feasibility, and usefulness at the highest level. The implementation results indicated that the post-development mean score increased by 3.49 points (11.63%). In addition, satisfaction and feasibility–usefulness evaluations were rated at the highest level across all components. In conclusion, the participatory management model was appropriate, practical, and effective in sustainably enhancing students’ reading and writing skills.
Article Details
References
จิระภา ธรรมนำศีล. (2562). ผลของการจัดอบรมเชิงปฏิบัติการต่อการพัฒนาทักษะครู. วารสารวิจัยการศึกษา, 13(4), 145–158.
จิรัฐิติกาล บุญอินทร์. (2561). การบริหารแบบมีส่วนร่วมกับการพัฒนาทักษะภาษาไทย. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 19(1), 121–135.
ฉวีลักษณ์ บุญยะกาญจน. (2556). บทบาทของผู้ปกครองในการส่งเสริมการอ่านออกเขียนได้ของบุตรหลาน. วารสารครุศาสตร์, 37(3), 201–215.
ดวงเดือน วินิจฉัย. (2561). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองกับการบริหารสถานศึกษา. วารสารวิจัยทางการศึกษา, 12(3), 88–102.
ทองคำ อำไพ. (2563). การนิเทศภายในเพื่อส่งเสริมทักษะการจัดการเรียนรู้ของครู. วารสารครุศาสตร์วิจัย, 22(2), 99–114.
นัฐพล พันโน. (2565). นโยบายและการติดตามการจัดการศึกษาเพื่อการอ่านออกเขียนได้. วารสารบริหารการศึกษา, 14(1), 55–72.
นิโลบล ทองวิเศษ, และคณะ. (2563). การพัฒนานิสัยรักการอ่านของนักเรียนประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 40(3), 33–49.
ณัฐพงศ์ เชื้อเพชร. (2560). การพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนการสอนภาษาไทย. วารสารศึกษาศาสตร์, 12(2), 77–95.
ปณตนนท์ เถียรประภากุล. (2565). การพัฒนาสมรรถนะครูด้านการคิดวิเคราะห์. วารสารการวิจัยการศึกษา, 15(1), 112–128.
ประจวบ หนูเลี้ยง, และคณะ. (2558). การจัดการศึกษาแบบมีส่วนร่วม. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษา, 10(1), 101–115.
ประภาพร ซื่อสุทธิกุล. (2550). การมีส่วนร่วมของครูและผู้ปกครองในการพัฒนาทักษะภาษาไทย. วารสารภาษาไทยศึกษา, 3(2), 77–90.
ประภาศิริ คูนาคำ. (2558). รูปแบบการบริหารงานวิชาการแบบมีส่วนร่วม. วารสารการบริหารการศึกษา, 11(2), 66–79.
วิโรจน์ ผลแย้ม. (2557). การบริหารแบบมีส่วนร่วมในสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 37(2), 45–60.
อัจฉรา ประดิษฐ์. (2549). ปัจจัยที่มีผลต่อการส่งเสริมการอ่านออกเขียนได้. วารสารการศึกษาไทย, 7(1), 25–40.
ช่วงมณี จงเพียรพุฒสุข. (2563). การพัฒนาการบริหารสถานศึกษาเชิงมีส่วนร่วม. วารสารบริหารการศึกษา, 13(2), 55–70.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). การบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Argyris, C. (1953). Human problems with budgets. Harvard Business Review, 31(1), 97–110.
Barnes, J. (2015). Parental involvement in children’s education: A review of research. Educational Review, 67(3), 313–330.
Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1981). Rural development participation: Concepts and measures for project design, implementation, and evaluation. Rural Development Committee, Cornell University.
Keeves, J. P. (1988). Educational research, methodology, and measurement: An international handbook. Pergamon Press.
Romanoff, R. (1980). Participation in decision-making. Human Relations, 33(1), 1–18.
Swansburg, R. C., & Swansburg, R. J. (2002). Introduction to management and leadership for nurse managers (3rd ed.). Jones and Bartlett Publishers.
Zhiyenbayeva, A., Ospanova, N., & Kalybekova, A. (2022). Digital technologies in literacy development. International Journal of Education and Practice, 10(1), 45–56.
