การจัดการศึกษาในสังคมพหุวัฒนธรรมพื้นที่ชายขอบของสถานศึกษาสหวิทยาเขตดอยอ่างขาง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการบริหารการจัดการศึกษาและแนวทางพัฒนาการบริหารการจัดการศึกษาในสังคมพหุวัฒนธรรมพื้นที่ชายขอบของสถานศึกษาสหวิทยาเขตดอยอ่างขาง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษาเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้บริหารและครูผู้สอน จำนวน 205 คน และผู้ให้ข้อมูลในการสัมภาษณ์ รวม 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ข้อคำถามมีค่า IOC รายข้ออยู่ระหว่าง 0.67 - 1.00 และมีค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.87 และแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา นำเสนอโดยวิธีเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า การบริหารการจัดการศึกษาในสังคมพหุวัฒนธรรมในพื้นที่ชายขอบโดยรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้าน ดังนี้ ด้านคุณลักษณะของผู้บริหารในบริบทพหุวัฒนธรรม ด้านการสร้างเครือข่ายสถานศึกษาในบริบทพหุวัฒนธรรม ด้านความสัมพันธ์กับชุมชนและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ด้านการส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนในบริบทพหุวัฒนธรรม และด้านภาวะผู้นำของผู้บริหารในบริบทพหุวัฒนธรรมศึกษา ตามลำดับ
แนวทางพัฒนา คือ ด้านความสัมพันธ์กับชุมชนและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง มีการเชิญปราชญ์ชาวบ้านหรือผู้รู้ในท้องถิ่นมาให้ความรู้แก่นักเรียน ด้านภาวะผู้นำของผู้บริหารในบริบทพหุวัฒนธรรมศึกษาเข้าใจในความแตกต่างของวัฒนธรรมที่มีอยู่ในชุมชนอย่างลึกซึ้ง ไม่ว่าจะเป็นประเพณี วิถีชีวิต หรือความเชื่อที่แตกต่างกัน ด้านการส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนในบริบทพหุวัฒนธรรม ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนในบริบทพหุวัฒนธรรมด้วยการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น ด้านคุณลักษณะของผู้บริหารในบริบทพหุวัฒนธรรมสามารถมองเห็นและวิเคราะห์สภาพความเป็นอยู่ของชุมชนและนักเรียนในทุกมิติได้อย่างรอบด้าน ด้านการสร้างเครือข่ายสถานศึกษาในบริบทพหุวัฒนธรรม เป็นสื่อกลางระหว่างสถานศึกษากับชุมชน
Article Details
References
ณัฏฐ์ วรรณบุตร. (2551). บทบาทที่คาดหวังและบทบาทที่เป็นจริงในการดําเนินงานความสัมพันธ์ ชุมชนของโรงเรียนบ้านคลองมะขาม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาตราด. งานนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพ: สุวีริยาสาส์น
ปาริชาติ บริเพ็ชร. (2563). การจัดการศึกษาตามแนวพหุวัฒนธรรมของสถานศึกษา สังกัดสานักงาน พื้นที่การศึกษาประถมศึกษากระบี่ อำเภอเมืองกระบี่ จังหวัดกระบี่. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ฟาตีหม๊ะ แววันจิต. (2561). บทบาทในการจัดการศึกษาเชิงพหุวัฒนธรรมของโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขในจังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ลัดดาวัลย์ เพชรโรจน์ และคณะ. (2562). สถิติสำหรับการวิจัยและเทคนิคการใช้ SPSS. (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2544). ทฤษฎีการทดสอบแบบดั้งเดิม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ มหาวิทยาลัย.
สุชาติ ศรีหานารถ. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการศึกษาเชิงพหุวัฒนธรรมสำหรับโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ. วารสารครุศาสตร์ปริทรรศน์, 9(1), 364-374.
Banks, J. A. (2009). Multicultural education: Issues and perspectives. (7th ed.). Wiley.
Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd Ed). NewYork: Harper and Row Publications.