รัฐประศาสนศาสตร์ร่วมสมัยและแนวโน้มในการบริหารงานภาครัฐ
คำสำคัญ:
รัฐประศาสนศาสตร์ร่วมสมัย, การจัดการภาครัฐแนวใหม่, การบริการสาธารณะแนวใหม่, รัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์, ธรรมาภิบาลบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้ได้เสนอแนวคิดร่วมสมัยทางรัฐประศาสนศาสตร์ แนวโน้มในการบริหารภาครัฐ ได้กล่าวถึงการกำเนิดและพัฒนาของแนวคิดร่วมสมัยในรัฐประศาสนศาสตร์ โดยเน้นถึงการเปลี่ยนแปลงและการพัฒนาแนวทางการบริหารภาครัฐในยุคปัจจุบัน ซึ่งเริ่มต้นจากแนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ ที่มุ่งเน้นการปรับปรุงประสิทธิภาพและประสิทธิผลในการบริหารงานภาครัฐ ด้วยการนำหลักการบริหารแบบเอกชนมาใช้ในภาครัฐ และตามด้วยแนวคิดการบริการสาธารณะแนวใหม่ ที่มุ่งเน้นการบริการสาธารณะและการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารงานภาครัฐ นอกจากนี้ยังมีการปรับใช้แนวคิดการบริหารด้วยเทคโนโลยีดิจิทัลซึ่งเป็นแนวคิดการบริหารงานภาครัฐผ่านเทคโนโลยีดิจิทัล และการนำระบบบทบาทของรัฐบาลอิเล็กทรอนิกส์มาใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการให้บริการและการติดต่อสื่อสารระหว่างรัฐบาล การสร้างความร่วมมือและเครือข่ายในการบริหารภาครัฐ ภาคเอกชน และประชาชนในการบริหารงานภาครัฐเพื่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ดีกว่า ตอบสนองต่อความต้องการของสังคมได้ดียิ่งขึ้น เน้นการบริหารภาครัฐที่ปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงของโลกในยุคปัจจุบัน ความท้าทายในการประยุกต์ใช้แนวคิดร่วมสมัยในการบริหารงานภาครัฐ และหลักธรรมาภิบาลที่ต้องคำนึงถึงความโปร่งใส ความรับผิดชอบ และการมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการตัดสินใจของรัฐ
References
โกลด์สมิท, สตีเฟ่น และเอกเกอร์ส, ดี. วิลเลียม. (2552). การบริหารงานภาครัฐแบบเครือข่าย มิติใหม่ของงานภาครัฐ: นวัตกรรมการบริหารงานแบบมีส่วนร่วมทุกภาคส่วนตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล [Governing by Network]. (จักร ติงศภัทิย์ และกฤษฎา ปราโมทย์ธนา, แปล). กรุงเทพฯ. เอกซเปอร์เน็ท.
จุมพล หนิมพานิช. (2553). การบริหารจัดการภาครัฐใหม่: หลักการ แนวคิดและกรณีตัวอย่างของไทย = New publice management: principles, concepts, and Thai case study. พิมพ์ครั้งที่ 3. นนทบุรี. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จุลศักดิ์ ชาญณรงค์. (2562). ความ “ใหม่” ของรัฐประศาสนศาสตร์ : The “New” of Public Administration. วารสารสหวิทยาการ วิทยาลัยสหวิทยาการ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,16 (2), 55-83.
ไชยา ยิ้มวิไล. (2557). พัฒนาการรัฐประศาสนศาสตร์และบริหารรัฐกิจ: จากอดีตสู่ปัจจุบันและอนาคต. กรุงเทพฯ. โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2553). รัฐประศาสนศาสตร์เปรียบเทียบเครื่องมือในการพัฒนาประเทศ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ. อินทภาษ.
ทศพร ศิริสัมพันธ์. (2551). "ทิศทางและแนวโน้มของรัฐประศาสนศาสตร์" ในประมวลสาระชุดวิชา แนวคิด ทฤษฎี และหลักการรัฐประศาสนศาสตร์ หน่วยที่ 15 หน้า 439-476. นนทบุรี. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2554). มาตรฐานใหม่ของการจัดทำบริการสาธารณะระดับชาติในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
บุญทัน ดอกไธสง. (2557). รัฐประศาสนศาสตร์เชื่อมโยง AEC ก้าวสู่ความมั่งคั่ง 2020. กรุงเทพฯ. ปัญญาชน.
พบสุข ช่ำชอง. (2561). การบริหารจัดการบนฐานความร่วมมือ: ฐานรากนวัตกรรมท้องถิ่ : Collaborative Governance: Local Innovation Through. มหาสารคาม: โครงการผลิตตำราฯ วิทยาลัยการเมืองการปกครอง.
พระครูปลัดประวิทย์ วรธฺมฺโม และพระครูใบฎีกาอภิชาติ ธมฺมสุทฺโธ. (2565). รัฐประศาสนศาสตร์แนวใหม่กับการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4 (3), 587-599.
เรืองวิทย์ เกษสุวรรณ. (2566). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับรัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ. วิทยาลัยสหวิทยาการ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วศิน ปั้นทอง. (2564). Digital Transformation กับนวัตกรรมการจัดบริการสาธารณะ: บทเรียนจากเอสโตเนีย เกาหลีใต้ และสหราชอาณาจักร. สืบค้นเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2567 สืบค้นจาก www. Polsci.tu.ac.th/direk/view.aspx?ID=502.
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2549). แนวคิดทางรัฐประศาสนศาสตร์การประยุกต์และการพัฒนา. โฟร์เฟซ, กรุงเทพฯ.
Bannister, F., & Connolly, R. (2014). ICT, Public Value, and the Future of e-Government. In A. M. M. A. P. (Eds.), E-Government in Asia: Key Issues and Challenges (pp. 93-112). Singapore: Springer.
Bardach, E. (1998). Getting Agencies to Work Together: The Practice and Theory of Managerial Craftsmanship. Washington, D.C.: Brookings Institution Press.
Benington, J., & Moore, M. H. (2011). Public Value: Theory and Practice. London: Palgrave Macmillan.
Bovaird, T., & Löffler, E. (2003). Evaluating the Quality of Public Governance: Indicators, Models and Methodologies. International Review of Administrative Sciences, 69(3), 313-328.
Brown, K. A., & Lambert, K. (2013). Collaborative Governance: The Role of Public-Private Partnerships in Urban Development. Public Administration Review, 73(5), 679-688.
Bryson, J. M., Crosby, B. C., & Bloomberg, L. (2014). Public Value Governance: Moving Beyond Traditional Public Administration and the New Public Management. Public Administration Review, 74(4), 445-456.
Emerson, K., & Nabatchi, T. (2015). Evaluating the Productivity of Collaborative Governance Regimes. The Policy Studies Journal, 43(4), 550-579.
Gordon, J., & Baird, K. (2018). Adaptive Public Administration: The Role of Adaptive Capacity in Public Sector Management. International Journal of Public Administration, 41(1), 18-30.
Haffner, J. (2020). Agility in Public Administration: A New Paradigm for Public Sector Management. Public Administration Review, 80(2), 233-245.
Haffner, J. (2020). Agile Management in a Changing Society and Economy. New York: Business Insight Publishing.
Hargrove, E. C. (2003). Mastering the American Presidency: A New Perspective on the Presidency, Leadership, and Politics. Washington, D.C.: The Brookings Institution Press.
Heeks, R. (2002). e-Government in Africa: A Stakeholder Perspective. Development Informatics Working Paper Series, University of Manchester.
Hood, C. (1991). A Public Management for All Seasons? Public Administration, 69(1), 3-19.
Kettl, D. F. (2015). The Next Government of the United States: Why Our Institutions Fail and How to Fix Them. New York: W. W. Norton & Company.
Lane, J. E. (2000). New Public Management. London: Routledge.
Mansell, R., & Steinmueller, W. E. (2000). Mobilizing the Information Society: Strategies for Growth and Opportunities in the New Economy. Paris: OECD Publishing.
Moore, M. H. (1995). Creating Public Value: Strategic Management in Government. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Osborne, D., & Gaebler, T. (1992). Reinventing Government: How the Entrepreneurial Spirit is
Pollitt, C. (1993). Managerialism and the Public Services: The Anglo-American Experience. Oxford: Blackwell.
Pollitt, C., & Bouckaert, G. (2017). Public Management Reform: A Comparative Analysis. Oxford: Oxford University Press.
Pollitt, C., & Bouckaert, G. (2011). Public Management Reform: A Comparative Analysis – New Public
Stoker, G. (2006). Public Value Management: A New Narrative for Networked Governance? The American Review of Public Administration, 36(1), 41-57.
Soss, J. (2011). The Promise of Adaptive Governance: Bringing Together Theory and Practice. Public Administration Review, 71(1), 31-42.
Suksang, N. (2019). Digital Transformation in Thailand’s Government Agencies: The Case of the Department of Land Transport. Journal of Public Affairs, 19(3), e1925.
