Developing History Dialogic Learning Based on Scenario Simulation to Promote Creative Thinking Skill of Junior High School Students
Keywords:
Dialogic Learning Strategies, Creative Thinking Skill, Scenario SimulationAbstract
This research aims to: 1) Evaluate quality history dialogic learning based on scenario simulation learning plan to promote creative thinking skill of junior high school students, and 2) study the result of this history dialogic learning based on scenario simulation learning plan to promote creative thinking skill of junior high school students. The sample group consists of 28 students from Mathayom 2/1 (Grade 8) and 5 experts. The research tools used were: 1) The history dialogic learning strategies based on scenario simulation learning plan to promote creative thinking skill of junior high school students, and 2) the student creative thinking assessment form.
The research findings revealed that:
- The overall quality of history dialogic learning strategies based on scenario simulation learning plan to promote creative thinking skill of junior high school students was rated at the highest level (M=4.52, SD=0.62).
- The evaluation of students' creative thinking skills, after participating in the future simulation-based dialogue-based learning, showed a progress rate of 46.63%.
References
ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนเพื่อเสริมสร้างบัณฑิตอุดมคตไทย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ณรงค์ กาญจนา. (2558). วิธีสอน. จากhttps://skruteachingmethods.blogspot.com/p/blog-page_16.html
ณัฐกานต์ ภูมิคอนสาร. (2564). ทักษะความคิดสร้างสรรค์ที่หล่นหายไปของผู้เรียนกับการศึกษาในศตวรรษที่ 21.วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 5(1), 1-9.
ทิศนา แขมมณี. (2560). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 21). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
มนต์ชัย พินิจจิตรสุนทร. (2553). Dialogue สุนทรียสนทนา ฉบับนักปฏิบัติ. กรุงเทพฯ; โมโนธีม คอนซัลติ้ง.
วรินทร สิริพงษ์ณภัทร และคณะ. (2567). เทคนิคการตั้งคำถามแบบโสเครติสเพื่อการคิดอย่างมีวิจารณญาณ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 22(1), 21-36.
วิจารณ พานิช. (2555). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสยามกัมมาจล
วิจารณ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงศ์
สิริกร อมฤตวาริน และเอนก สุวรรณบัณฑิต. (2565). สุนทรียสนทนา: เครื่องมือของกระบวนทรรศน์หลังนวยุคสายกลาง. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 5(1), 152-161.
เสริมศรี ลักษณศิริ. (2540). หลักการสอน. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏพระนคร.
อนุชา โสมาบุตร. (2556). ทักษะการเรียนรู้และนวัตกรรม สำหรับการเรียนรู้แห่งศตวรรษที่ 21. จาก https://teacherweekly.wordpress.com/2013/09/25/learning-and-innovation-skills/
Alexander, R. (2020). A Dialogic Teaching Companion. New York: Routledge.
Bohm, D. (2004). On Dialogue. New York: Routledge.
Kim, M.Y., & Wilkinson, I. (2019). What is dialogic teaching? Constructing, deconstructing, an reconstructing a pedagogy of classroom talk. Learning, Culture and Social Interaction, 21, 70-86.
OECD. (2018). The Future of Education and Skills Education 2030. Paris: Organization for Economic Co-operation and Development.
Partnership for 21stcentury skills. (2009). Professional Development: A 21st Century Skills Implementation Guide. Tucson: Partnership for 21stcentury skills Organization.
Pearson cooperation. (2017). The Future of Learning: Pearson Annual Report and Accounts 2017. New York, NY: Pearson.
UNESCO. (2018). Building Tomorrow’s Digital Skills: What Conclusions Can We Draw from International Comparative Indicator. Paris: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Modern Management SHINAWATRA UNIVERSITY
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
