การพัฒนาสมรรถนะด้านการปฏิบัติเพื่อสิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ด้วยการจัดการเรียนรู้เชิงรุกโดยใช้แหล่งเรียนรู้ในโรงเรียน

ผู้แต่ง

  • ฉัทท์ธวัชฐ์ วรรณสอน กลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โรงเรียนสันป่าตองวิทยาคม

คำสำคัญ:

สมรรถนะด้านการปฏิบัติเพื่อสิ่งแวดล้อม, การจัดการเรียนรู้เชิงรุก, แหล่งเรียนรู้ในโรงเรียน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและประเมินรูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกที่บูรณาการแหล่งเรียนรู้ภายในโรงเรียน เพื่อส่งเสริมสมรรถนะด้านการปฏิบัติเพื่อสิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนสันป่าตองวิทยาคม ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 38 คน ที่ได้จากการสุ่มแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการ จำนวน 5 หน่วย แบบทดสอบวัดความรู้ แบบวัดสมรรถนะด้านการปฏิบัติเพื่อสิ่งแวดล้อม แบบวัดเจตคติต่อสิ่งแวดล้อม และแบบสอบถามความพึงพอใจ ผลการวิจัยพบว่า คะแนนเฉลี่ยด้านความรู้ของนักเรียนภายหลังการจัดกิจกรรมการเรียนรู้สูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นักเรียนมีพฤติกรรมการปฏิบัติเพื่อสิ่งแวดล้อมในระดับสูง และมีเจตคติเชิงบวกต่อสิ่งแวดล้อม นอกจากนี้นักเรียนยังมีระดับความพึงพอใจต่อกระบวนการจัดการเรียนรู้โดยรวมอยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด ผลการวิจัยสะท้อนให้เห็นว่า รูปแบบการจัดการเรียนรู้เชิงรุกที่พัฒนาขึ้นสามารถส่งเสริมสมรรถนะด้านการปฏิบัติเพื่อสิ่งแวดล้อมของนักเรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพ และสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของการวิจัย

เอกสารอ้างอิง

วรรณ์ดี แสงประทีปทอง. (2561). แนวทางการประเมินผลการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารวิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี, 7(1), 1–15.

วิจารณ์ พานิช. (2558). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้, 1(2), 3-14.

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2562). ทฤษฎีการวัดในการประเมินผลการเรียนการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมพร พรพิสุทธิมาศ. (2551). การสอนวิทยาศาสตร์โดยเน้นทักษะกระบวนการ. ก้าวทันโลกวิทยาศาสตร์, 8(2), 28–38.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพฯ:บริษัท พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.

Ajzen, I. (1991). The theory of planned behavior. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 50(2), 179–211.

Kudryavtsev, A., Stedman, R. C., & Krasny, M. E. (2012). Sense of place in environmental education. Environmental Education Research, 18(2), 229–250.

OECD. (2018). The future of education and skills: Education 2030. Retrieved from https://www.oecd.org/content/dam/oecd/en/publications/reports/2018/06/the-future-of-education-and-skills_5424dd26/54ac7020-en.pdf

UNESCO. (2017). Education for sustainable development goals: Learning objectives. Retrieved from https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000247444

Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Retrieved from https://home.fau.edu/musgrove/web/vygotsky1978.pdf

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-22

รูปแบบการอ้างอิง

วรรณสอน ฉ. (2025). การพัฒนาสมรรถนะด้านการปฏิบัติเพื่อสิ่งแวดล้อมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ด้วยการจัดการเรียนรู้เชิงรุกโดยใช้แหล่งเรียนรู้ในโรงเรียน . วารสารการศึกษาและนวัตกรรมพัฒนาการเรียนรู้, 4(1), 96–104. สืบค้น จาก https://so15.tci-thaijo.org/index.php/JELDI/article/view/2319