ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำยุคดิจิทัล, ภาวะผู้นำ, ผู้บริหารสถานศึกษาบทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือ ผู้บริหารสถานศึกษา และครูผู้สอน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2 จำนวน 317 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย ทำการทดสอบเครื่องมือวิจัยโดยทำการทดสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาและการทดสอบความเชื่อมั่น และทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพื้นฐานและสถิติอนุมาน ประกอบด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่า t-test ค่า f-test หรือ one-way ANOVA ผลการวิจัยพบว่า ภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย 3.97 โดยสามารถเรียงลำดับจากมากไปหาน้อย ดังนี้ 1) ด้านวัฒนธรรมการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ค่าเฉลี่ย 4.20 2) ด้านวิสัยทัศน์ ค่าเฉลี่ย 4.15 3) ด้านความเป็นเลิศทางวิชาชีพ ค่าเฉลี่ย 4.06 4) ด้านความรู้ที่เหมาะสมและความก้าวหน้าในวิชาชีพ ค่าเฉลี่ย 4.05 5) ด้านความเป็นพลเมืองยุคดิจิทัล ค่าเฉลี่ย 3.78 และ 6) ด้านการปรับปรุงระบบงาน ค่าเฉลี่ย 3.60 ตามลำดับ การเปรียบเทียบภาวะผู้นำยุคดิจิทัล ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2 พบว่า ตำแหน่งของผู้ตอบแบบสอบถามต่างกันส่งผลต่อภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา แตกต่างกัน ระดับการศึกษาของผู้ตอบแบบสอบถามต่างกัน ส่งผลต่อภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา แตกต่างกัน และประสบการณ์ทำงานต่างกัน ส่งผลต่อภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2 ด้านวิสัยทัศน์ แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
เอกสารอ้างอิง
กะรัต ทองใสพร กิติมา ศรีขํา เขมรัตน์ บุญสุข และมัทนา วังถนอมศักดิ์. (2566). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล, วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 6(2), 261-270
จิณณวัตร ปะโคทัง. (2561). ภาวะผู้นํายุคดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. อุบลราชธานี: ศิริธรรมออฟเซ็ท.
ทินกร เผ่ากันทะ และกัลยารัตน์ เมธีวีรวงศ์. (2022). แนวทางการบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย (สพบท.), 4(2), 37-46.
พนารัตน์ หุ่นเอี่ยม. (2559). ภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในกลุ่มอำเภอแก่งหางแมว สังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุกัญญา แช่มช้อย. (2561). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สุชญา โกมลวานิช และคณะ (2563). องค์ประกอบของภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษาเขต 23. สืบค้นเมื่อ 25 มกราคม 2567 จาก https://app.gs.kku.ac.th
อธิพัชร์ นิธิกิตติ์สุขเกษม และณัฎฐ์ รัตนศิริณิชกุล. (2565). ภาวะผู้นำเชิงดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาศูนย์กศน. อำเภอ สังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยจังหวัดลำปาง. Journal of Modern Learning Development, 7(9), 38-54.
อดุลย์ วรรณะปะกะ. (2566). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครพนม. วิทยานิพนธ์ ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ออระญา ปะภาวะเต. (2564). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาบุรีรัมย์ เขต 2. Journal of Modern Learning Development, 6(4), 191-200.
Broadribb. (2014). Digital Leaders: The New Technology Gurus in School. สืบค้นเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2566 จาก https://wholeeducation.wordpress.com/2014/11/18/gigital-leaders-the-new-technology-gurus-in-school
Curious. (2013). Curiosity in leadership: A strategic paradox. In 35th European Group for Organizational Studies Colloquium, Edinburgh, Scotland.
Contributor. (2017). Collaborative professional learning: Contributing to the growth of leadership, professional identity and professionalism. European Early Childhood Education Research Journal, 25(3), 436-449.
Cox, T. (2015). The influences of nursing transformational leadership style on the quality of nurses’ working lives in Taiwan: a cross-sectional quantitative study. BMC nursing, 14(1), 1-9.
Fanzo, J.. (2014). Supporting multisectoral action: capacity and nutrition leadership challenges facing Africa. Achieving a Nutrition Revolution for Africa: The Road to Healthier Diets and Optimal Nutrition. Washington, DC: International Food Policy Research Institute (IFPRI), 147-169.
Hood, J. T. (2018). A Look into Spillover: The Effect of Supervisor Leadership on Subordinate Family Life.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Kane, C. (2018). Distinguishing mentoring, coaching, and advising for leadership development. New directions for student leadership, 2018(158), 9-22.
Lumion. (2011). Leadership in the plural. Academy of Management Annals, 6(1), 211-283.
Qualman, E. (2013). Socialnomics: How social media transforms the way we live and do business (2nd ed.). Hoboken, NJ: John, Wiley & Sons.
Shahyan Khan. (2016). Leadership in the digital age– A study on the effects of digitalisation on top management leadership. Master thesis Stockholm Business School
Sieber. (2013). 5 skill every leader needs to succeed in the digital world. ESE Business School.
Zhu, Y. (2014). Corporate social responsibility, firm reputation, and firm performance: The role of ethical leadership. Asia Pacific Journal of Management, 31, 925-947.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
