Knowledge from local wisdom in caring for the health of the elderly: A case study of Kohong Municipality, Hat Yai District, Songkhla Province
Keywords:
Knowledge, Folk wisdom, Elderly health care, Traditional medicineAbstract
Purpose: To study knowledge from local wisdom and the use of knowledge and wisdom of local doctors in caring for the health of the elderly in the community in Kohong Municipality, Hat Yai District, Songkhla Province.
Methodology: This is a qualitative research. The sample group was purposively selected, consisting of 25 traditional doctors and 20 elderly people, totaling 45 people. The research instruments used were structured interviews, participant observation, and descriptive data analysis.
Findings: 1) Knowledge from local wisdom of local doctors in Kohong Municipality, Hat Yai District, Songkhla Province, can be classified into 2 types: (1) Knowledge from experience in treating physical diseases, including wind doctors, herbalists, and masseurs. Each type of local doctor has a different method of treating and (2) Knowledge from beliefs and religions, including monk doctors, spirit mediums, and shamans. 2) The use of local wisdom knowledge of local doctors in caring for the health of the elderly in communities in Kohong Municipality, Hat Yai District, Songkhla Province can be classified into 2 types: (1) Caring for the health of the elderly in terms of their bodies, using food wisdom and exercise wisdom and (2) Caring for the health of the elderly in terms of their minds, using the principles of Buddhist teachings to apply to daily life.
Applications of this study: Develop a strategic plan for preserving the wisdom of local doctors to preserve and develop the learning management of community health systems, especially the use of local wisdom in managing the health system of the elderly in a format appropriate to the context of the area.
References
กัญญารัตน์ เป็งงาเมือง, จินตนา จุลทรรศน์, กรรณิการ์ พุ่มทอง และสุรีรัตน์ บุตรพรหม. (2565). ภูมิปัญญาพื้นบ้านอีสานในการนวดรักษาโรคข้อเข่าเสื่อม. วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก, 20(1), 89-104.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2561). ยุทธศาสตร์กรมกิจการผู้สูงอายุ 20 ปี ประจำปี พ.ศ. 2561-2580. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สามลดา.
ธัชกร ศรีระเริญ และวิชัยโชค วิวัฒน์. (2561). ภูมิปัญญาหมอพื้นบ้านไทยกรณีศึกษา: อำเภอเมืองสมุทรปราการจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ, 12(4), 88-99.
บรรลุ ศิริพานิช. (2542). ผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ: สภาผู้สูงอายุแห่งประเทศไทย.
เพ็ญนภา ทรัพย์เจริญ. (2541). คู่มือต้านมะเร็ง : การแพทย์แผนไทย : ทางเลือกใหม่ในการรักษาโรคมะเร็ง. นนทบุรี: สถาบันการแพทย์แผนไทย.
พรทิพย์ แก้วชิณ และนฤทธิ์ พลสูงเนิน. (2558). การศึกษาภูมิปัญญาการแพทย์พื้นบ้านในเขตอำเภอวังน้ำเขียวจังหวัด นครราชสีมา (รายงานการวิจัย). นครราชสีมา: วิทยาลัยนครราชสีมา.
มะยุรี วงค์กวานกลม. (2561). ภูมิปัญญาพื้นบ้านในการดูแลสุขภาพจิตของผู้สูงอายุในสังคมวัฒนธรรมอีสาน. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม, 25, 140-148.
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2547). การพยาบาลผู้ใหญ่และผู้สูงอายุ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ลัดดา ดำริการเลิศ. (2555). การดูแลผู้สูงอายุแบบบูรณาการในชุมชน: ช่วงที่1 สถานการณ์และความต้องการดูแลผู้สูงอายุในชุมชน. นครปฐม: สำนักวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพชุมชน สถาบันพัฒนาสุขภาพอาเซียนมหาวิทยาลัยมหิดล.
หทัยรัตน์ วงศ์สุวรรณ์, กนกวรรณ แสนสุรินทร์, ดลยา ปลื้มใจ, หทัยกาญจน์ คำหาญพล และพิสุทธิ์ อนุตรอังกูร. (2560). การศึกษาการดูแลสุขภาพกายและจิตใจผู้สูงอายุด้วยน้ำมันนวดปลุกอารมณ์รัก. วารสารศรีนครินทร์เวชสาร, 32(4), 76.
สามารถ จันทรสูรย์. (2543). ภูมิปัญญาชาวบ้าน คืออะไรอย่างไรใน การสัมมนาทางวิชาการเรื่อง ภูมิปัญญาพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
สิริรัตน์ จันทรมโน และเจนระวี สว่างอารีย์รักษ์. (2559). ศึกษาภูมิปัญญาของหมอกระดูกพื้นบ้านในการรักษาผู้สูงอายุกระดูกหัก. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 9(1), 15-29.
สิริรัตน์ จันทรมะโน และเจนระวี สว่างอารีย์รักษ์. (2560). ศึกษาภูมิปัญญาการรักษาโรคมะเร็งของหมอพื้นบ้าน กรณีศึกษาหมอพื้นบ้าน 4 ราย. วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก, 15(3), 286-300.
สิริรัตน์ จันทรมะโน, เจนระวี สว่างอารีย์รักษ์ และธนิดา ขุนบุญจันทร์. (2562). ศึกษาภูมิปัญญาการนวดพื้นบ้าน: กรณีศึกษาหมอนวดพื้นบ้าน 5 ราย. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 28(1), 44-58.
สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์. (2545). บทบาทของสถานศึกษากับภูมิปัญญาไทย. วารสารห้องสมุด, 44(3), 34-36.
สุทธิพงศ์ บุญผดุง. (2554). การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในท้องถิ่นโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน ตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง (ระยะที่ 1) (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สำนักการแพทย์พื้นบ้านไทย. (2555). สถานการณ์และความเคลื่อนไหวด้านการพัฒนาการแพทย์พื้นบ้านไทยประเทศไทย. กรงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2541). แนวทางส่งเสริมภูมิปัญญาไทยในการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี.
สำนักงานคณะกรรมการสาธารณสุขมูลฐาน. (2539). รายงานการประเมินผลการพัฒนางาน สมุนไพรและการแพทย์แผนไทยในแผนพัฒนาสาธารณสุขฉบับที่ 7 (พ.ศ. 2535- 2539). นครสวรรค์: สี่แควการพิมพ์.
อัจฉรา สุมังเกษตร และชัยวัฒน์ นันทศรี. (2559). องค์ความรู้ภูมิปัญญาของหมอยาพื้นบ้านกรณีศึกษา อำเภอนามน จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารวิจัยสมาคมห้องสมุด, 9(2), 87-104.
อาวุธ หงส์ศิริ, เพชรน้ำผึ้ง รอดโพธิ์, ศุภรัตน์ ดวนใหญ่ และอัจฉรา แก้วน้อย. (2563). ภูมิปัญญาหมอพื้นบ้านชาติพันธุ์กุย: กรณีศึกษาหมอพื้นบ้าน 7 รายตำบลปราสาท อำเภอห้วยทับทัน จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก, 18(1), 166-179
Orem, D.E. (1995). Nursing: Concepts of practices (4th edition). St. Louis: Mosby Year Book.
Pender, N. (1996). Health Promotion in Nursing Practice. (3rd Edition). Stamford: Appleton & Lange.
Webber, J.L., Zhang, J., Cote, L., Vivekanand, P., Ni, X., Zhou, J., Nègre, N., Carthew, R.W., White, K.P., & Rebay, I. (2013). The Relationship Between Long-Range Chromatin Occupancy and Polymerization of the Drosophila ETS Family Transcriptional Repressor Yan. Genetics, 193(2), 633-649.
World Health Organization. (1993). Research Guidelines for Evaluating the Safety and Efficacy of Herbal Medicines. Manila: World Health Organization Regional Office for the Western Pacific.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Journal of Social Development Research and Practice
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
