การเที่ยวกลางคืนของนักศึกษา: กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดนครศรีธรรมราช

ผู้แต่ง

  • ปิยธิดา ปานทอง สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
  • จิรวรรณ จันทร์ศิริ สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
  • เชษฐา มุหะหมัด สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
  • พงศ์ประสิทธิ์ อ่อนจันทร์ สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
  • อุดมศักดิ์ เดโชชัย สาขาวิชาการพัฒนาชุมชน คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช

คำสำคัญ:

การเที่ยวกลางคืน, นักศึกษา, จังหวัดนครศรีธรรมราช

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: 1) เพื่อศึกษาถึงสาเหตุการเที่ยวกลางคืนของนักศึกษา และ 2) เพื่อศึกษาถึงผลกระทบการเที่ยวกลางคืนของนักศึกษา: กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดนครศรีธรรมราช

วิธีการศึกษา: เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth interview) ด้วยคำถามกึ่งโครงสร้าง (Semi-structured interview) และการสังเกตพฤติกรรม (Observation) จากผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ 1) นักศึกษาระดับปริญญาตรี อายุระหว่าง 19-22 ปี จำนวน 5 คน โดยมีเกณฑ์การคัดเลือก คือ ต้องเป็นผู้ที่มีประสบการณ์การเที่ยวกลางคืนอย่างน้อย 3 ครั้งต่อเดือน ในช่วง 6 เดือนที่ผ่านมา และ 2) อาจารย์ที่ปรึกษา จำนวน 2 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์แก่นสาระ (Thematic analysis) และการเขียนรายงานผล

ผลการศึกษา: ผลการวิจัย มีดังนี้ 1) ความเครียดและการคลายความเครียด: นักศึกษาส่วนใหญ่ระบุว่า การเที่ยวกลางคืนเป็นวิธีผ่อนคลายจากความเครียด ทั้งจากการเรียนและปัญหาครอบครัว 2) อิทธิพลของเพื่อนและการเข้าสังคม: เพื่อนมีอิทธิพลอย่างมากในการชักชวนนักศึกษาไปเที่ยวกลางคืน โดยเฉพาะการกลัวถูกตัดออกจากกลุ่ม 3) การสร้างภาพลักษณ์และตัวตน: นักศึกษาบางคนมองว่าการเที่ยวกลางคืนเป็นการแสดงความเป็นผู้ใหญ่ และบ่งบอกถึงความทันสมัย และ 4) ผลกระทบจากการเที่ยวกลางคืน: การเที่ยวกลางคืนส่งผลหลายด้าน ทั้งผลต่อสุขภาพ การเรียน และความสัมพันธ์กับครอบครัว

การนำไปใช้ประโยชน์: ผลการศึกษาสามารถใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาโครงการให้คำปรึกษา ส่งเสริมทักษะชีวิต และกำหนดนโยบายในระดับมหาวิทยาลัยให้เหมาะสมกับบริบทท้องถิ่น

เอกสารอ้างอิง

ศิพิภพ จิตรนำทรัพย์ และนวลละออ วิวัฒน์วรพันธ์. (2553). การสำรวจพฤติกรรมเสี่ยงของวัยรุ่นในเขต อ.เมือง จ.นครราชสีมา. วารสารสุขภาพและการศึกษาพยาบาล, 16(2), 51-64.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2566). รายงานสถานการณ์เยาวชนไทย พ.ศ. 2566. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.

Ajzen, I. (1991). The theory of planned behavior. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 50(2), 179-211.

Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2), 77-101.

Bronfenbrenner, U. (1979). The ecology of human development: Experiments by nature and design. Cambridge: Harvard University Press.

Domjan, M. (2010). Principles of learning and behavior. 6th edition. Massachusetts: Wadsworth Cengage Learning Publisher.

Kolind, T. (2010). Young people, drinking and social class. Mainstream and counterculture in the everyday practice of Danish adolescents. Journal of Youth Studies, 14(3), 295-314.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-11-10

รูปแบบการอ้างอิง

ปานทอง ป., จันทร์ศิริ จ., มุหะหมัด เ. ., อ่อนจันทร์ พ. ., & เดโชชัย อ. . (2025). การเที่ยวกลางคืนของนักศึกษา: กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารพิพัฒนสังคม, 2(3), 1–8. สืบค้น จาก https://so15.tci-thaijo.org/index.php/jsdrp/article/view/1634

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย