การฝึกอบรมสำหรับอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน
คำสำคัญ:
อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน, หลักสูตรการฝึกอบรม, เทคนิคการฝึกอบรมบทคัดย่อ
การฝึกอบรมสำหรับอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) ได้เริ่มจากการที่กระทรวงสาธารณสุขได้นำหลักการสาธารณสุขมูลฐาน มาเป็นกลวิธีในการพัฒนาสุขภาวะการสาธารณสุข มีการจัดตั้งคณะกรรมการการสาธารณสุขมูลฐานแห่งชาติเพื่อประสานงานการสาธารณสุขมูลฐาน และประเทศไทยได้ลงนามยอมรับกฎบัตรเพื่อการพัฒนาสุขภาพ โดยองค์การอนามัยโลกมีเป้าหมายในการกำหนดการมีสุขภาพดีถ้วนหน้าภายในปี พ.ศ. 2543 สำนักงานคณะกรรมการสาธารณสุขมูลฐาน ได้มีการขับเคลื่อนงานสาธารณสุขมูลฐาน ในรูปแบบของอาสาสมัครโดยมีการฝึกอบรมของผู้สื่อข่าวสารสาธารณสุขและพัฒนาเพื่อคัดเลือกให้เป็นอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ซึ่งต่อมาได้มีการยกระดับของข่าวสารสาธารณสุขเป็นอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ดังนั้น ในบทความวิชาการนี้จะนำเสนอประเด็นความหมายของการฝึกอบรม เทคนิคการฝึกอบรมประเภทต่าง ๆ การฝึกอบรมเทคโนโลยีดิจิทัล และหลักสูตรการฝึกอบรมในอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน เพื่อให้นักศึกษา ผู้บริหารส่วนงานของกระทรวงสสาธารณสุข หรือผู้ที่สนใจตระหนักถึงประโยชน์ของการฝึกอบรมที่สามารถนำไปประยุกต์ใช้กับอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน และผู้ปฏิบัติงานในบริบทต่าง ๆ ตลอดจนสามารถนำแนวคิดเกี่ยวกับการฝึกอบรมไปประยุกต์ใช้เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ภายในหน่วยงาน เสริมสร้างสมรรถนะทางด้านความรู้ ทักษะการปฏิบัติงาน สร้างทัศนคติที่ดีเพื่อให้การปฏิบัติงานบรรลุผลได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2556). หลักสูตรฝึกอบรมมาตรฐานอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน เรื่อง การเจาะเลือดฝอยจากปลายน้ิวเพื่อคัดกรองโรคเบาหวาน โดยใช้เครื่องตรวจน้ำตาลในเลือดชนิดพกพาและคู่มือการใช้เครื่องตรวจน้ำตาลในเลือดชนิดพกพา. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567 จาก http://110.164.147.155/kmhealth_new/Documment/diabetes/knowledge/16.pdf
กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. (2562). คู่มือ อสม. หมอประจำบ้าน. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567 จาก https://pubhtml5.com/nqgq/jabh
กระทรวงสาธารณสุข. (2545). บทบาท ภารกิจและโครงสร้างกระทรวงสาธารณสุข ตาม พ.ร.บ. ปรับปรุงกระทรวง ทบวง กรม พ.ศ. 2545. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567 จาก https://www.phoubon.in.th/ket13/html/structure.html
กองสนับสนุนสุขภาพภาคประชาชน. (2556). คู่มือ อสม. นักจัดการสุขภาพชุมชน. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567 จาก http://www.nongkwang.go.th/site/attachments/article/98/11.pdf
กองสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อมเทศบาลนครสงขลา. (2562). แนวทางการพัฒนาศักยภาพอาสาสมัครสาธารณสุข (อสม.) 4.0. สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2567. จากhttps://www.songkhlacity.go.th/2020/files/com_news_research/2019-11_60993e139dc0955.pdf
จิณห์นิภา แสงสุข. (2566). การจัดการเรียนรู้ในยุคชีวิตวิถีใหม่. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉบับเทคโนโลยีการศึกษา. 7(2), 1-14.
จิตติ มงคลชัยอรัญ. (2557). ครบเครื่องเรื่องฝึกอบรม. กรุงเทพฯ: ภาควิชาการพัฒนาชุมชน คณะสังคมสงเคราะห์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จินตนา ติยะรังษีนุกูล. (ม.ป.ป.). วิธีและเทคนิคการฝึกอบรม (สไลด์). สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2567 จาก https://www.klang-wiang.go.th/dnm_file/project/4154609_center.PPTX
ดุสิต ขาวเหลือง. (2554). การฝึกอบรมที่มีประสิทธิภาพและสมรรถนะ. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, 7(1), 18-32.
นวพล แก้วสุวรรณ ฐะปะนีย์ เทพญา และฐาณิดาภัทฐ์ แสงทอง. (2565). การพัฒนาหลักสูตรการ ฝึกอบรมเพื่อลด ความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงสารสนเทศและความรู้ดิจิทัลด้านการบริการของภาครัฐบาล กรณีศึกษาชุมชนจังหวัดสตูล (รายงานการวิจัย). ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
เพ็ญศรี โตเทศ. (2563). การศึกษารูปแบบการพัฒนาสมรรถนะอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน (อสม.) 4.0 ภาคเหนือ ปี 2561. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567 จาก https://phcn.hss.moph.go.th/fileupload_doc/2021-02-26-7-21-3590506.pdf
สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2558). อำนาจหน้าที่. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567 จาก https://ops.moph.go.th/public/index.php/aboutus/authority_and_function
สำนักวิทยบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์. (ม.ป.ป.). การแก้ปัญหาด้วยเครื่องมือดิจิทัล (สไลด์). สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567 จาก https://skrudl.skru.ac.th/file/function3.pdf
Bach, A. Shaffer, G., & Wolfson, T. (2013). Digital human capital: developing a framework for understanding the economic impact of digital exclusion in low-income communities. Journal of Information Policy, 3, 247-266.
Ferreira, R., Moreira, W., Mendes, P., Gerla, M., & Cerqueira, E. (2014). Improving the Delivery Rate of Digital Inclusion Applications for Amazon Riverside Communities by Using an Integrated Bluetooth DTN Architecture. International Journal of Computer Science & Network Security, 14(1), 17-24.
Leo, M., Neirotti, P., Ferro, E., & Caroleo, B. (2011). Policy scenarios for tackling digital exclusion in aging societies: an Agent-based simulation. In IADIS International Conference ICT, Society and Human Beings 2011, (pp. 109-116). Rome, Italy.
Lor, P.J., & Britz, J.J. (2007). Is a knowledge society possible without freedom of access to information?. Journal of Information Science, 33(4), 387-397.
Mamaqi, M. (2023). The Role of Trainings in the Development and Enhancement of Work Performance in the Public and Private Sector. Interdisciplinary Journal of Research and Development, 10(1), 107-111.
Pedrozo, S. (2013). New Media Use in Brazil: Digital Inclusion or Digital Divide? Online. Journal of Communication & Media Technologies, 3(1), 144-162.
Saha, G.G. (2014). A Paradigm shift from Digital Divide to Digital Inclusiveness. IBMRD's Journal of Management and Research, 3(1), 75-84.
Wang, S. & Rodriguez, N. (2013). Health digital inclusion and patient-centered care readiness in the USA. Communications of the Association for Information Systems, 32(1), 201-216.
Wolfson, A. (2013). Monitoring and promoting the impact of pedagogically related scholarship. Biochemistry and Molecular Biology Education, 41(6), 365-368.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารพิพัฒนสังคม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
