The Uncrossable Otherness in the Translation of Chinese Idioms into Thai Language of the Chinese Novel “Soul Mountain”
Keywords:
Uncrossable Otherness, Chinese-Thai, Translation, Novel Translation, Soul Mountain, Chinese IdiomsAbstract
This research article aimed to study the inability to overcome the otherness in the translation of Chinese idioms in the Thai translation of the Chinese Novel “Soul Mountain”. The study found that some of the translation unable to overcome three aspects of otherness in the use of language, and the mistranslation can be categorized into three levels as follows: 1) the meaning is not equivalent to the original Chinese novel, resulting in the Thai reader’s being unable to appreciate the aesthetic qualities of Chinese idioms; 2) the translation is not accurate compared to the Chinese novel; both idioms meaning and overexaggerated translation concept, resulting in the Thai reader being unable to experience the aesthetic qualities of Chinese idioms and unable to comprehend what the writer is implying; 3) the omission in translation results in the meaning of Chinese idioms disappearing from the Thai translation. In addition to emphasizing the importance of the correctness of meaning, this study highlights the necessity of maintaining the charm of the language, which is a detail of language use that translators often overlook.
References
กนกพร นุ่มทอง. (2563). ตำราทักษะการแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
กณิกนันต์ โยธานะ. (2556). การศึกษาเปรียบเทียบสำนวนจีนที่มีคำว่า “chī” กับสำนวนไทยที่มีคำว่า “กิน”. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คณะอนุกรรมการพิจารณาเกณฑ์การถ่ายทอดเสียงภาษาจีนเป็นภาษาไทย. (2543). เกณฑ์การถ่ายถอดเสียงภาษาจีนแมนดารินด้วยอักขรวิธีไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์.
เชิดชัย ผาสุพงษ์. (2545). พจนานุกรมสำนวนจีน-ไทย. สำนักพิมพ์พู่กันจีน.
ณัฐนันท์ ติยานนท์. (2556). การศึกษาเปรียบเทียบนวนิยายจีน เจีย กับฉบับแปลภาษาไทยบ้าน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
กรุงเทพฯ.
ธัญวลัย ไกรทอง. (2559). การศึกษาเปรียบเทียบสำนวนจีนในบทละครเรื่อง ปู้ปู้จิงซิน กับบทพากย์ภาษาไทยของสถานีวิทยุโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญา
มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
นิพนธ์ ศศิภานุเดช. (2546). ขุนเขาแห่งจิตวิญญาณของเกาสิงเจี้ยน : ความสัมพันธ์ระหว่างตัวบทและทฤษฎีวรรณคดีของผู้ประพันธ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้
ตีพิมพ์) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
บุรินทร์ ศรีสมถวล. (2557). การศึกษาเปรียบเทียบการแปลสำนวนในเฟิงเสินเหยียนอี้กับห้องสินฉบับพากย์ไทยสมัยรัชกาลที่สองและสำนวนแปลของวิวัฒน์ ประชาเรือง
วิทย์. กองส่งเสริมการวิจัย. มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2559). พินิจคำพิพากษาฉบับพากย์จีนสอนสำนวน: การศึกษาเปรียบเทียบ. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 9(2), 91-183.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2562). การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านภาษาในพระราชนิพนธ์เรื่อง “แก้วจอมซน”ฉบับพากย์จีน. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์,
(2), 259-315.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2563). การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านภาษาในคำบรรยายใต้ภาพภาษาจีนซีรีส์เรื่อง “เกียร์สีขาวกาวน์สีฝุ่น”. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัย.
เกษตรศาสตร์, 13(2), 509-547.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล และหลูตาน. (2566). เสน่ห์ของคำซ้อนสี่คำในวรรณกรรมเยาวชนบทพระราชนิพนธ์ ชุด “แว่นแก้ว” ที่หายไปในฉบับพากย์จีน. วารสารจีนศึกษา
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 16(2), 20-45.
พาสนินทร์ วงศ์วุฒิสาโรช. (2554). การศึกษาเปรียบเทียบสำนวนจีนใน ซีโหยวจี้ กับฉบับแปลภาษาไทย ไซอิ๋ว. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
พิริยา สุรขจร. (2544). สำนวนจีนและสำนวนไทยที่มีคำเกี่ยวกับสัตว์ : การศึกษาเปรียบเทียบ.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
กรุงเทพฯ.
ภาวัชญา มัชฌิมดำรง และบุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2566). การศึกษาวิเคราะห์การแปลสำนวนจีนเป็นภาษาไทยในบทบรรยายใต้ภาพซีรีส์จีนเรื่อง "ข้านี่แหละองค์หญิงสาม".
วารสารคณะมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง. 11(2), 95-114.
ภัศรา บรรดาศักดิ์. (2559). การศึกษากลวิธีการแปลวรรณกรรมจีนพากย์ไทยของ รำพรรณ รักศรีอักษร : กรณีศึกษาจากวรรณกรรมแปลเรื่อง คนตายยาก และ คนขาย
เลือด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
มติชน. (2547). พจนานุกรมฉบับมติชน. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์มติชน.
รัชนีโรจน์ กุลธำรง. (2552). ความรู้ความเข้าใจเรื่องภาษาเพื่อการแปล: จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัฐกิตติ์ เลิศวิศวะ. (2558). การศึกษาเปรียบเทียบนวนิยายจีนเรื่อง หันเย่ กับฉบับแปลภาษาไทย คืนหนาว. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2540). ภาษิต คำพังเพย สำนวนไทย (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ:สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
รำพรรณ รักศรีอักษร. (2545). ขุนเขาแห่งจิตวิญญาณ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
วิสิฐศักดิ์ ผิวผ่อง และบุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2566). การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านการแปลสำนวนจีนเป็นภาษาไทยในบทบรรยายใต้ภาพซีรีส์จีนเรื่อง “ถักทอรักที่
ปลายฝัน”. วารสารคณะมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง. 11(-), 27-42.
วรรณา แสงอร่างเรือง. (2563). ทฤษฎีและหลักการแปล (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัลยา วิวัฒน์ศร. (2557). การแปลวรรณกรรม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศศรักษ์ เพชรเชิดชู. (2555). การแปลจีน-ไทยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สัญฉวี สายบัว. (2542). หลักการแปล. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุพรรณี ปิ่นมณี. (2562). แปลผิดแปลถูก (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุพรรณี ปิ่นมณี. (2564). ความหมายกับการแปล (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุมาลี ศรีปานเงิน. (2543). การศึกษาเปรียบเทียบสำนวนจีนที่มีคำว่า "XIN" กับสำนวนไทยที่มีความหมายตรงกัน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์).
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,กรุงเทพฯ.
อัจฉรา ฤกษ์อภิเดชา และบุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2567). เสน่ห์ของวิทยายุทธ์ในนิยายกำลังภายในของกิมย้งเรื่อง เซ่อเตียวอิงสยงจ้วน” ที่เลือนหายไปในฉบับพากย์ไทยสอง
สำนวน : การศึกษาเปรียบเทียบ.วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 17(1), 187-215.
Newmark, P. (1988). A Textbook of Translation. New York,
《成语大词典》编委会. (2022). 成语大词典(第二版).商务印书馆.
高行健. (2000). 灵山. 漓江出版社.
马国凡. (2021). 成语(第三版).内蒙古人民出版社.
说词解字辞书研究中心. (2021). 成语大词典(第一版).华语教学出版社.
史有为主编. (1997). 成语用法大词典(第一版).大连出版社.
王勤,马国凡,许正元,孙玉溱 .(1995). 分类汉语成语词典(第二版). 山东教育出版社.
温端政. (2005). 汉语语汇学.商务印书馆.
中国社会科学院语言研究所词典编辑室. (2016). 现代汉语词典(第七版). 商务印书馆.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Journal of Humanities and Social Sciences Review, Lampang Rajabhat University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This article is published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License (CC BY-NC-ND 4.0), which allows others to share the article with proper attribution to the authors and prohibits commercial use or modification. For any other reuse or republication, permission from the journal and the authors is required.
