สถานการณ์ความยากจน และกลไกการท่องเที่ยวเชิงชุมชนโดยใช้ครัวเรือนยากจนเป็นฐานในอำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุง

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาสถานการณ์ความยากจนในพื้นที่เกาะหมาก อำเภอปากพะยูน จังหวัดพัทลุงและวิเคราะห์กลไกการท่องเที่ยวเชิงชุมชนโดยใช้ครัวเรือนยากจนเป็นฐาน

วิธีการศึกษา: เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม กำหนดพื้นที่แบบเจาะจง โดยใช้เครื่องมือเป็นแบบสัมภาษณ์และใช้การวิจัยภาคสนาม กำหนดกลุ่มเป้าหมายโดยวิธีเจาะจงโดยการสำรวจรายได้ของครัวเรือนเป็นกลุ่มผู้มีรายได้น้อยจำนวน 100 ครัวเรือน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ซึ่งข้อมูลที่ใช้ในการวิจัยจะใช้ข้อมูลตัวเลขเชิงปริมาณจำนวนคนจนทั้ง 5 มิติ

ข้อค้นพบ: กลไกการท่องเที่ยวเชิงชุมชนโดยใช้ครัวเรือนยากจนเป็นฐานมีกระบวนการปรับตัวที่ส่งผลต่อการดำรงอยู่ของคนจนในชุมชน ซึ่งมีปัจจัยทางสังคมในมิติที่เกี่ยวข้องกับ คน กลุ่มสังคม และปัจจัยทางด้านเศรษฐกิจในมิติที่เกี่ยวข้องกับวิถีการผลิตและยังชีพ การสร้างกระบวนการเรียนรู้ระหว่างคนในชุมชน ผลที่เกิดขึ้นจากการบูรณาการแก้ไขปัญหาความยากจน ด้วยกลไกและทักษะการจัดการท่องเที่ยวชุมชนนั้น สามารถสะท้อนจากรายได้ที่เพิ่มขึ้น อันเนื่องจากการพัฒนาครัวชุมชน ผลิตภัณฑ์ชุมชน และการพัฒนาทักษะการบริการท่องเที่ยวชุมชน ดังนั้นกลไกการท่องเที่ยวเชิงชุมชน สามารถนำไปพัฒนาชุมชนให้เกิดกระบวนการแก้ไขปัญหาความยากจนอย่างยั่งยืนต่อไป

การประยุกต์ใช้จากการศึกษานี้: พัฒนาแผนงานและระบบจัดการท่องเที่ยวของชุมชนอย่างยั่งยืนที่มีความสอดคล้องกับการพัฒนาในหลากหลายมิติทั้งในด้านเศรษฐกิจสังคม วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อม ภายใต้การมีส่วนร่วมของชุมชน ในทุก ๆ ขั้นตอน รวมทั้งทำให้กลุ่มคนจนในชุมชนเห็นถึงความสำคัญของทรัพยากรธรรมชาติที่มี นำมาพัฒนาเป็นสินค้าชุมชนเพื่อสร้างรายได้ต่อไป