แรงจูงใจในการทำงานที่ส่งผลต่อความคิดสร้างสรรค์ของพนักงาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ผลการวิจัย พบว่า (1) รูปแบบแรงจูงใจแตกต่างตามปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ สถานภาพ ระดับการศึกษาและรายได้เฉลี่ยต่อเดือน และความคิดสร้างสรรค์แตกต่างกันตามปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ อายุ สถานภาพ ระดับการศึกษา และรายได้เฉลี่ยต่อเดือน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (2) รูปแบบแรงจูงใจด้านความสำเร็จของงาน ด้านลักษณะของงาน ด้านความก้าวหน้าและความมั่นคงในงาน และด้านสภาพแวดล้อมในการปฏิบัติงานส่งผลต่อความคิดสร้างสรรค์ของพนักงาน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 นอกจากนั้น ผู้นำควรมีลักษณะเน้นทั้งงานและสัมพันธภาพ ยอมรับฟังความคิดเห็นของพนักงาน ประนีประนอม และให้ขวัญกำลังใจพนักงาน ปัจจัยเหล่านี้จะส่งผลให้พนักงานมีความคิดสร้างสรรค์เพิ่มขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กัลยภรณ์ ดารากร ณ อยุธยา. (2554). “ความสัมพันธ์ระหว่างรูปแบบภาวะผู้นํา วัฒนธรรมองค์การกับ
ความคิดสร้างสรรค์ของบุคคล ศึกษาศึกษาธนาคารพาณิชย์ในเขตจังหวัดนครปฐม. (วิทยานิพนธ์
บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต) บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2556). การคิดเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: ซัคเซส มีเดีย.
จารุวรรณ กมลสินธุ์. (2548). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานในเขตส่งเสริมอุตสาหกรรมนวนคร.
(วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต), สาขาบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ฐิตวดี เนียมสุวรรณ์.(2554). รูปแบบภาวะผู้นำ แรงจูงใจภายในที่มีอิทธิพลต่อความคิดสร้างสรรค์ของ
พนักงาน กรณีศึกษา ธนาคารกรุงไทย จำกัดมหาชน. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทิมมิกา เครือเนตร.(2554). ภาวะผู้นำกับแรงจูงใจในการทำงานของพนักงาน บริษัท ไทยฟู้ดส์ กรุ๊ป จำกัด.
(วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.
ประสพชัย พสุนนท์. (2558). ความเที่ยงตรงของแบบสอบถามสำหรับงานวิจัยทางสังคมศาสตร์. วารสาร
สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 18(1), 375-396.
ศิวิไล กุลทรัพย์สุทรา. (2552). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงาน บริษัท เอ.เอส. แอสโซซิเอท
เอนยิเนียริ่ง (1964) จํากัด. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
สุวิทย์ มูลทำ. (2557). กลยุทธ์-การสอนคิดสังเคราะห์. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ : ภาพพิมพ์
Andriopoulos, C. & Lowe, A. (2000). Enhancing organisational creativity: the process of
perpetual challenging. Management Decision, 38(10), 734 –742.
De Bono, Edward (1970). Lateral Thinking. Harmondsworth, UK: Penguin.
McGregor, D. (1960). The Human Side of Enterprise. New York : McGraw-Hill.
Taylor, C.W. (1964). Creativity : Progress and Potential. New York: McGraw – Hill.
Torance, E.P. (1963). Education and the creative potential. Minneapolis : The Lund Press.
Tosi, H. L., & Carroll, S. J. (1982). Management. New York: John Wiley & Sons.
Tushman, M. L. and C. A. O’Reilly (1997), Ambidextrous Organizations: Managing
Evolutionary and Revolutionary Change, California Management Review 38, 1-23.