แนวทางการพัฒนาเมืองที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครอุดรธานี

ธนวิทย์ บุตรอุดม; ณัฏฐนันธ์  สุวรรณวงก์; ดวงสมร  กิจโกศล

ผู้แต่ง

ธนวิทย์ บุตรอุดม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
ณัฏฐนันธ์ สุวรรณวงก์ สำนักวิชาศึกษาทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี
ดวงสมร กิจโกศล บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี

คำสำคัญ:

การพัฒนาเมือง, เมืองที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุ, คุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่องแนวทางการพัฒนาเมืองที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครอุดรธานี มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพเมืองที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครอุดรธานี และ 2) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาเมืองที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุในเขตเทศบาลนครอุดรธานี ดำเนินการวิจัยโดยวิเคราะห์เอกสาร (Documents) ได้แก่ เอกสารที่มีความเกี่ยวข้องกับกรณีศึกษาเมืองที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุ และเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเทศบาลนครอุดรธานี ผู้สูงอายุในพื้นที่ เป็นต้น การเก็บข้อมูลจากแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างจำนวน 500 คน และการประชุมกลุ่มย่อยโดยการมีส่วนร่วม โดยผู้ให้ข้อมูลหลักที่เป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการกำหนดแนวทางการพัฒนาผู้สูงอายุจำนวน 15 คน

ผลการวิจัยพบว่า ผู้สูงอายุที่เป็นกลุ่มตัวอย่างมีความคิดเห็นต่อสภาพที่พักอาศัยที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุในระดับมาก ค่าเฉลี่ย 3.54 รองลงมาได้แก่ด้านการได้รับความเคารพและความผูกพันทางสังคม มีค่าเฉลี่ย 3.37 อยู่ในระดับมาก ส่วนด้านที่มีความเห็นน้อยได้แก่ ด้านการมีส่วนร่วมทางสังคมที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุ ค่าเฉลี่ย 2.70 ด้านความเป็นพลเมืองและการจ้างงานสำหรับผู้สูงอายุ ค่าเฉลี่ย 1.89 อยู่ในระดับน้อย ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม เทศบาลนครอุดรธานีควรกำหนดนโยบายเพื่อพัฒนาเทศบาลที่เป็นมิตรกับผู้สูงอายุ แนวทางที่สำคัญ คือ การสร้างกลไกในการดูแลผู้สูงอายุ ได้แก่ กลไกการทำงานร่วมกันระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นร่วมกันกับปกครองท้องที่ เพื่อสำรวจครัวเรือนผู้สูงอายุกลุ่มเป้าหมาย โดยกลไกดังกล่าวจะเป็นแนวทางที่สำคัญในการสร้างความตระหนักและกระตุ้นให้ครัวเรือนผู้สูงอายุดูแลเอาใจใส่พื้นที่ที่อยู่อาศัยของตนเอง

เอกสารอ้างอิง

ชมพูนุท พรหมภักดิ์. (2556). การเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย (Aging Society in Thailand). บทความวิชาการสำนักวิชาการสำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา, 3(16),

-19.

ดวงใจ พุทธวงศ์ และคณะ. (2565). การพัฒนาระบบสนับสนุนการทำงานเชิงพื้นที่เพื่อแก้ไขปัญหาความยากจนแบบเบ็ดเสร็จและแม่นยำ พื้นที่จังหวัดลำปาง(รายงานวิจัย).

หน่วยบริหารและจัดการทุนด้านการพัฒนาระดับพื้นที่ (บพท).

ธนวิทย์ บุตรอุดม และวิศท์ เศรษฐกร (2562). แนวทางการจัดทำแผนชุมชนเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลน้ำโจ้ อำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง.วารสาร

มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง.7(2), 72-82.

มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2558). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

ประยูร อิมิวัตร์ และคณะ. (2562). แนวทางการพัฒนาชีวิตผู้สูงอายุโดยใช้ศูนย์การเรียนรู้ชุมชนเป็นฐาน. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 7(2), 364-378.

พิชยากร ชวากร และปภาวดี มนตรีวัต. (2566). ต้นแบบแห่งความสำเร็จองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีการ บริหารจัดการที่ดี ประจำปีงบประมาณ 2565. สำนักงานคณะ

กรรมการการกระจายอำนาจให้แก่ องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น สำนักงานปลัดสำนักนายกรัฐมนตรี

ภูมิวัฒน์ พรวนสุข. (2558). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขต จังหวัดแพร่. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์, 10(1), 77-

สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2558). โครงการศึกษารูปแบบการบริการที่เหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุพิการ(รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ:

สำนักงานปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

WHO. (2023). Age-Friendly Communities. Retrieved from https://www.canada.ca/en/public-health/services/health-promotion/aging-

seniors/friendly-communities.html