การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาจีนโดยใช้กิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเอง ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเหม่ยจวนหมิงหัว อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
กิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเอง, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, ภาษาจีนบทคัดย่อ
งานวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ก่อนเรียนและหลังเรียนภาษาจีนด้วยกิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเอง และเพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนต่อกิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วย ตนเอง โดยประชากร ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเหม่ยจวนหมิงหัว อำเภอแม่จัน จังหวัด เชียงราย ที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2563 จำนวน 35 คน ซึ่งได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง (Purposive sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แผนการจัดการเรียนรู้ภาษาจีนด้วยกิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเอง แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาจีนโดยใช้กิจกรรม 3S สำหรับการ เรียนรู้ด้วยตนเอง และแบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียนต่อการเรียนการสอนภาษาจีนด้วยกิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเอง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย (x̅) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และค่า t-test (Dependent Samples) ผลการวิจัย พบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาจีนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 หลังเรียนด้วย กิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเอง สูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ ความพึง พอใจของนักเรียนต่อการเรียนการสอนภาษาจีนโดยใช้กิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเอง อยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย (x̅) = 3.59 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) = 0.27 จากผลการวิจัยจะเห็นได้ว่าการนำกิจกรรม 3S สำหรับการเรียนรู้ด้วยตนเองมาประยุกต์ใช้กับการจัดการ เรียนการสอนภาษาจีน สามารถช่วยให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้และเข้าใจในเนื้อหาที่ศึกษาด้วยตนเองและเพิ่ม ประสิทธิภาพและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนภาษาจีนได้ดียิ่งขึ้นเอกสารอ้างอิง
เขมณัฏฐ์ มิ่งศิริธรรม. (2552). การเรียนรู้ด้วยการนำตนเองบนเครือข่าย. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 32 (1), 6-13.
ณรงค์ฤทธิ์ ภิรมย์นก. (2562). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวิชาคอมพิวเตอร์กราฟิกส์ที่เน้นกระบวนการเรียนรู้ แบบนำตนเองของนักศึกษาระดับปริญญาตรี หลักสูตรเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยสวนดุสิต. วารสารวิจัยและนวัตกรรมการอาชีวศึกษา, 3(1), 51-57.
ไพศาล วรคำ. (2552). การวิจัยทางการศึกษา (Educational Research). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการจัดการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.
วิภาดา วัฒนนามกุล, สุลัดดา ลอยฟ้า, สุภาสินีสุภธีระ และ ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2545). การพัฒนาระบบการเรียน ด้วยตนเองสำหรับนักศึกษาสาขาวิชาชีพสาธารณสุข. วารสารวิจัย มข. (บศ.), 2 (ฉบับพิเศษ), 140-148.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2553). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
Jiang Liping. แบบเรียนภาษาจีนพื้นฐาน ชุดสัมผัสภาษาจีน 2. Beijing: Higher Education Press.
Yang Jianxi. (2014). English Curriculum and Teaching Theory. Guizhou: CC-English Press
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
