การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านการแปลคำแสดงอาการใน พระราชนิพนธ์เรื่อง “แก้วจอมแก่น” ฉบับภาษาจีน

บทคัดย่อ

          งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการก้าว “ไม่”ข้ามความเป็นอื่นด้านการแปลคำแสดงอาการซึ่ง เป็นกริยาวลีที่มีโครงสร้างแบบ [กริยา+ส่วนขยาย] ในพระราชนิพนธ์เรื่อง “แก้วจอมแก่น”ฉบับภาษาจีน ผลการศึกษาพบว่าผู้แปลก้าว “ไม่”ข้ามความเป็นอื่น 4 รูปแบบ ได้แก่  1)การก้าว “ไม่”ข้ามในมิติวรรณศิลป์ และภาพความคิด ผู้แปลไม่สามารถใช้ภาษาเชิงเปรียบเทียบที่แสดงให้เห็นภาพและอารมณ์ความรู้สึกเช่นเดียวกับ ฉบับภาษาไทย ทำให้ผู้อ่านชาวจีนไม่สามารถรับรู้ถึงแนวคิดของผู้ประพันธ์ฉบับภาษาไทยได้ 2) การก้าว “ไม่”ข้าม ในมิติความหมายของภาษา ผู้แปลไม่สามารถถ่ายทอดความหมายให้สอดคล้องกับฉบับภาษาไทยได้ ทำให้ผู้อ่าน ชาวจีนเข้าใจคลาดเคลื่อนไปจากต้นฉบับภาษาไทย 3) การก้าว “ไม่”ข้ามในมิติความหมายของภาษาและ ภาพความคิด ผู้แปลไม่สามารถตีความหมายของคำแสดงอาการให้สอดคล้องกับฉบับภาษาไทย ทำให้ผู้อ่านชาวจีน ไม่สามารถรับรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกเช่นเดียวกันกับผู้อ่านฉบับภาษาไทย 4)การก้าว “ไม่”ข้ามในมิติรสของคำ ผู้แปลไม่สามารถถ่ายทอดอรรถรสของคำแสดงอาการให้สอดคล้องกับฉบับภาษาไทย ทำให้ผู้อ่านชาวจีนไม่สามารถ เห็นถึงภาพการเคลื่อนไหวของตัวละครได้อย่างชัดเจน ทั้งนี้ผู้วิจัยพบว่าสาเหตุที่ทำให้ผู้แปลก้าว “ไม่”ข้ามในมิติ ต่าง ๆ เป็นเพราะ ผู้แปลขาดความเข้าใจในบริบททางสังคมและวัฒนธรรม อีกทั้งมีข้อจำกัดในการเลือกสรรคำมา ใช้เพื่อถ่ายทอดภาพความคิด ความหมายและอรรถรสตามต้นฉบับภาษาไทย