การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านภาษา กรณีศึกษาการแปลคำซ้อน 4 คำในนวนิยายเรื่อง “ข้างหลังภาพ” ของศรีบูรพาฉบับภาษาจีน
คำสำคัญ:
การแปล, คำซ้อน 4 คำ, การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านภาษา, ข้างหลังภาพบทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่องนี้มุ่งศึกษาการก้าว “ไม่”ข้ามความเป็นอื่นด้านการแปลคำซ้อน 4 คำในนวนิยาย เรื่อง “ข้างหลังภาพ”ของศรีบูรพาฉบับภาษาจีน ผลการศึกษาพบว่า ผู้แปลก้าว “ไม่”ข้ามความเป็นอื่นด้านการ แปลคำซ้อน 4 คำ มี 2รูปแบบ คือ 1)การเลือกใช้คำที่ขาดอรรถรสทางวรรณศิลป์และ 2)การแปลไม่ครบตาม ต้นฉบับ โดยสาเหตุที่ทำให้เกิดการเลือกใช้คำที่ขาดอรรถรสทางวรรณศิลป์และการแปลไม่ครบตามต้นฉบับ หรือไม่ สามารถเลือกใช้บทแปลที่ตรงกับเจตนารมณ์ของศรีบูรพาคือ ผู้แปลไม่สามารถเลือกใช้ภาษาในการสื่อความหมาย ได้ดีเท่ากับต้นฉบับภาษาไทย เพราะการแปลถอดความในภาษาจีนที่เป็นคำซ้อน 4คำ ผู้แปลใช้คำในระดับทั่วไป เท่านั้น ทำให้ผู้อ่านไม่สามารถจินตนาการและรับรู้ความหมายได้ตามต้นฉบับ ไม่ว่าจะเป็นการใช้คำคล้องจอง เพื่อให้เกิดอารมณ์สะเทือนใจ หรือการเลือกใช้คำที่มีอรรถลักษณ์สื่อความหมายตามต้นฉบับ ดังนั้นฉบับแปล ภาษาจีนจึงไม่สามารถสร้างจินตภาพที่เด่นชัด และสร้างความรู้สึกนึกคิด รวมถึงสื่ออารมณ์ให้กับผู้อ่านได้ตามจริงเอกสารอ้างอิง
กนกพร นุ่มทอง.2554. ตำราการแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน.กรุงเทพมหานคร: สถาบันขงจื๊อ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
กาญจนา ต้นโพธิ์. 2549. “การใช้ภาษาเพื่อสื่อจินตภาพในนวนิยายของศรีบูรพา.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ชาติชาย สุวรรณเสวก. 2555. “การวิเคราะห์ความหมายชี้บ่งเป็นในสนทนาในนวนิยายของศรีบูรพา เรื่อง “ข้างหลังภาพ” แปล โดย เดวิค สโมธ์”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการแปลภาษาอังกฤษ และไทย คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ณฐ บุญธนาธีรโชติ. 2563. “สรุปบทความของซ่งฟ่าน เรื่อง การวิเคราะห์ตัวตนและทางเลือกในมุมมองเชิง จริยธรรมของตัวละครในนนวนิยาย “ข้างหลังภาพ” ของศรีบูรพา.” วารสารศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยรังสิต ฉบับที่ 124-117: 2.
ตรีศิลป์ บุญขจร. 2521. นวนิยายกับสังคมไทย. (พ.ศ.2475-2500). กรุงเทพมหานคร: แผนกวิชาภาษาไทย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. 2559. พินิจคำพิพากษาฉบับพากย์จีนสองสำนวน: การศึกษาเปรียบเทียบ. วารสารจีน ศึกษามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. ฉบับที่: 2 91-183.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. 2562. การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านภาษาในพระราชนิพนธ์เรื่อง “แก้วจอมซน” ฉบับพากย์จีน. วารสารจีนศึกษามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. ฉบับที่: 2 259-315.
ประกาศ วัชราภรณ์. 2531. สุภาพบุรุษนักประพันธ์. กรุงเทพมหานคร: ดอกหญ้า.
เพ็ญพิสุทธิ์ สีกาแก้ว ขนิษฐา จิตชินะกุล และบุรินทร์ ศรีสมถวิล. 2565. “ยินเสียงแต่ไร้ความหมาย นัยที่ หายไป ระหว่างการเดินทางของภาษา” กรณีศึกษาการ “ก้าวไม่ข้าม” ความเป็นอื่นด้านภาษาในการแปลชื่อ ตัวละครเอกจากนวนิยายซีไรต์เรื่อง “อมตะ”. วารสารคณะมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ ปริทัศน์. มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง. ฉบับที่1: 78-93.
ราชบัณฑิตยสถาน. 2556. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2544. กรุงเทพมหานคร: ราชบัณฑิตยสถาน.
ราตรี ธันวารชร. 2534. “การศึกษาการซ้อนคำในภาษาไทย”. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาภาษาไทย คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วัลยา วิวัฒน์ศร. 2557. การแปลวรรณกรรม. พิมพ์ครั้งที่ 3.กรุงเทพมหานคร: คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กุหลาบ สายประดิษฐ์. 2510. ข้างหลังภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 7. ผดุงศึกษา.
กุหลาบ สายประดิษฐ์. 2545. ปราบพยศ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: ดอกหญ้า.
กุหลาบ สายประดิษฐ์. 2545. แลไปข้างหน้า (รวมภาคปฐมวัยและภาคมัชณิมวัย). กรุงเทพมหานคร: ดอกหญ้า.
ศยามล ศรสุวรรณศรี. 2553. “การแปลสำนวนในวรรณกรรมชุดนาร์เนีย เรื่องพิศวงและผจญภัย. โพ้นทะเล เป็นภาษาไทยโดย สุมนา บุณยะรัตเวช.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตร มหาบัณฑิต สาชาวิชาภาษา และวัฒนธรรมเพื่อการสื่อสารการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
สรุพงษ์ คงสัตย์. 2545. หลักการแปล. กรุงเทพมหานคร: คณะมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราช วิทยาลัย. สมบัติจำปาเงิน. 2540. ปทานุกรมฉบับถ้อยคำ สำนวนโวหาร คำพังเพย สุภาษิตไทย.
กรุงเทพมหานคร: บริษัท ต้นอ้อแกรมมี่จำกัด. สำนักพิมพ์มติชน. 2563.
พจนานุกรม ฉบับติชม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มติชนปากเกร็ด.
สํานักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2540). เกณฑ์การถ่ายทอดเสียงภาษาจีนแมนดาริน ด้วยอักขรวิธีไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Compiled by the Language Research Office of Hubei University. (1985). A Dictionary of Chinese Idioms. Henan: Henan People's Publishing House.
Institute of Linguistics, CASS. (2019). Dictionary Modern Chinese (Seventh Edition). Beijing: The Commercial Press.
Luan, W. H., Xing, R. H. (1982). Behind The Painting. Beijing: Foreign Language Teaching and Research Press.
Sun, M. M. (2009). Dictionary of Chinese Idioms. Beijing: The Commercial Press International Co., Ltd.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
