การศึกษาคำเรียกญาติภาษาไทใหญ่ ชุมชนวัดป่าเป้า จังหวัดเชียงใหม่

ผู้แต่ง

  • วิยะดา มีศรี สาขาศิลปศาสตร์ คณะบริหารธุรกิจและศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลล้านนา เชียงราย

คำสำคัญ:

คำเรียกญาติ, ภาษาไทใหญ่, อรรถศาสตร์ชาติพันธุ์

บทคัดย่อ

การศึกษาคำเรียกญาติของชาวไทใหญ่  ชุมชนวัดป่าเป้า จังหวัดเชียงใหม่ ในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์คำเรียกญาติของกลุ่มชาติพันธุ์ไทใหญ่ รวมถึงศึกษาวัฒนธรรมที่สะท้อนออกมาให้เห็นจากคำเรียกญาติในภาษาไทใหญ่ดังกล่าว  ข้อมูลที่ใช้ในการศึกษาในครั้งนี้ได้มาจากการสัมภาษณ์ผู้บอกภาษาชาวไทใหญ่ที่มีอายุตั้งแต่ 40 ปีขึ้นไป ผลการศึกษาพบว่าคำเรียกญาติในภาษาไทใหญ่ชุมชนวัดป่าเป้าสามารถจำแนกได้ออกเป็น 2 ประเภทคือ คำเรียกญาติพื้นฐานพบทั้งสิ้น 20 คำ ซึ่งสามารถจำแนกออกเป็นมิติแห่งความแตกต่างได้ 5 มิติ คือ รุ่นอายุ สายเลือด อายุ  เพศ และฝ่ายพ่อ/แม่ และคำเรียกญาติไม่พื้นฐาน ซึ่งในภาษา   ไทใหญ่สามารถจำแนกได้ออกเป็น  2 ประเภทคือ คำเรียกญาติไม่พื้นฐานที่เกิดจากาการแต่งงานซึ่งพบทั้งสิ้น  32 คำ และสามารถจำแนกออกเป็นมิติแห่งความแตกต่างได้ 6 มิติ คือ รุ่นอายุ  เพศ  สายเลือด อายุ  ฝ่ายพ่อ/แม่ และเพศของผู้พูด นอกจากนี้ยังพบคำเรียกญาติไม่พื้นฐานที่เกิดจากประเพณีวัฒนธรรม พบทั้งสิ้น 3 คำ และจำแนกออกเป็นมิติได้ทั้งสิ้น 3 มิติคือ รุ่นอายุ  เพศ  และประเพณี  ซึ่งพบว่าคำเรียกญาติในภาษาไทยใหญ่มีลักษณะคล้ายคลึงกับคำเรียกญาติในภาษาไทยมาตรฐาน และจากการตีความระบบคำเรียกญาติกับลักษณะทางวัฒนธรรมพบว่า  คำเรียกญาติในภาษาไทใหญ่สะท้อนให้เห็นลักษณะทางวัฒนธรรมที่สำคัญอยู่ 3 ประการคือ การให้ความสำคัญกับระบบอาวุโสและความแตกต่างทางอายุ การไม่เน้นฝ่ายพ่อหรือฝ่ายแม่ และการให้ความสำคัญกับประเพณีการบวชและความเชื่อทางพุทธศาสนา

เอกสารอ้างอิง

กัลยา ติงศภัทิย์, ม.ร.ว และอมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2531). การใช้คำเรียกขานในภาษาไทยสมัยกรุงรัตนโกสินทร์. กรุงเทพ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จรัลวิไล จรูญโรจน์,มล. (2543). วัฒนธรรมที่แสดงให้เห็นโดยระบบคำเรียกญาติภาษาฮินดี. อินเดียศึกษา. 5(2343), 231-251.

งามพิศ สัตย์สงวน. (2543). หลักมานุษยวิทยาวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : รามาการพิมพ์.

บรรจบ พันธุเมธา. (2509). ลักษณะภาษาไทใหญ่เทียบกับภาษาไทยกรุงเทพฯ. พระนคร : สารวิทยา.

ปณิธิ อมาตยกุล. (2547). “การย้ายถิ่นของชาวไทใหญ่เข้ามาในจังหวัดเชียงใหม่.” วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาภูมิภาคศึกษา, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

พรรณิดา ขันธพัทธ์. (2548). “การศึกษาคำประสมในภาษาไทใหญ่.” วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาภาษาและวรรณกรรมล้านนา, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

เฟื่องฟ้า ลัยมณี. (2545). การปรับปรนวิถีชีวิตของชาวไทใหญ่: กรณีศึกษาหมู่บ้านนาหวาย ตำบลเมืองนะ อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการวิจัยและพัฒนาท้องถิ่น, มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่.

เยาวลักษณ์ เฉลิมเกียรติ. (2542). “คำเรียกญาติในจังหวัดนครศรีธรรมราช.” วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต, สาขาวิชาภาษาไทย, มหาวิทยาลัยทักษิณ.

วรรณา จันทนาคม. (2526). “ลักษณะของภาษาไทยใหญ่(ไตอ้อ) ที่อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย.” วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาจารึกภาษาไทย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วรรณวนัช อรุณฤกษ์. (2564). คำเรียกสีของผู้พูดภาษาไทใหญ่ในชุมชนบ้านเวียงหวาย ตำบลม่อนปิ่น อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่. ภาษาและภาษาศาสตร์. 39(2), 92-113.

วราภรณ์ ติระ. (2545). คำเรียกญาติของชาวไทยมุสลิมที่มีเชื้อสายต่างกันในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, ภาควิชาภาษาศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิภัสรินทร์ ประพันธสิริ. (2535). คำเรียกญาติในภาษาคำเมือง การวิเคราะห์ทางอรรถศาสตร์ชาติพันธุ์. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, ภาควิชาภาษาศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศุภมาส เอ่งฉ้วน. (2537). “คำเรียกญาติภาษาจีนฮกเกี้ยนในภาคใต้ของประเทศไทยและเกาะปีนัง.” วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาภาษาศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมโชติ อ๋องสกุล. (2546). ประวัติศาสตร์ชุมชนในเชียงใหม่ : การสร้างประวัติศาสตร์ท้องถิ่น : รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย

สถาบันภาษาศิลปะและวัฒนธรรม. มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่. (2552). พจนานุกรมภาษาไทใหญ่-ไทย. เชียงใหม่ : แสงพิมพ์.

สรัสวดี อ๋องสกุล. (2539). ประวัติศาสตร์ล้านนา. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์อมรินทร์.

สัญญา สะสอง. (2564). อัตลักษณ์ชนชาติไทใหญ่เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนในจังหวัดแม่ฮ่องสอน : รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

สุดา หัสสภาณุ. (2545). “คำเรียกขานในภาษาจีนแต้จิ๋วที่ใช้โดยคนไทยเชื้อสายจีนในเยาวราช.” วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, สาขาวิชาภาษาศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุทัศน์ กันทะมา. (2542). การคงอยู่ของวัฒนธรรมพื้นบ้านของชาวไทยใหญ่. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการศึกษานอกระบบ, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สุณัฐชา กัณทา, จิราภรณ์ น้อยฉิ่ม และขนิษฐา ใจมโน. (2562). ศึกษาคำเรียกชื่อผักพื้นบ้านในภาษาไทใหญ่ บ้านเมืองปอน ตำบลเมืองปอน อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน. มังรายสาร, 7(1), 91-106.

สุพรรณี เรืองสงค์ และ อรพัช บวรรักษา. (2563). คำศัพท์เกี่ยวกับการปรุงอาหารในภาษาไทใหญ่: การศึกษาตามแนวอรรถศาสตร์ชาติพันธุ์. วารสารศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 20(2), 142-171.

ศศิธร นวเลิศปรีชา. (2562). คําเรียกญาติพื้นฐานของผู้พูดภาษาส่วย (กูย-กวย) ที่มีอายุต่างกัน. ดำรงวิชาการ. 9(2), 68-83.

อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2533). ลักษณะสำคัญบางประการในวัฒนธรรมไทยที่แสดงโดยคำเรียกญาติ. ภาษาและวรรณคดี. 7(1), 56-68.

อรรถสิทธิ์ บุญสวัสดิ์.(2563). การเปรียบเทียบคำเรียกญาติพื้นฐานของภาษาในกลุ่มประเทศอาเซียน. วจนะ. 8(2) , 44-62.

อรรถสิทธิ์ บุญสวสัดิ์ และสมทรง บุรุษพัฒน์. (2561). การแปรของคำเรียกญาติพื้นฐานภาษาไทดำในประเทศ ไทย ลาว และเวียดนาม. มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์. 35(1), 21-42.

Palakornkul, A. (1972). A Sociolinguistics study of pronominal strategy in spoken Bangkok Thai. Dissertation Degree of Doctor of philosophy, University of Texas at Austin.

Prasitratthasin, A. (1990). A Comparative Study of the Thai and Zuang Kinship System. Volume 1 Proceeding of 4th International Conference on Thai Studies 1, .

Prasitratthasin , Amara. (2001) “A Componential Analysis of kinship Terms in Thai.” In Essays in Tai Linguistics, Edit by M.R. Kalaya Tingsabadh and Arthur Abramson. Bankok: Chulalongkorn University press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-08-30

รูปแบบการอ้างอิง

มีศรี ว. . . . (2023). การศึกษาคำเรียกญาติภาษาไทใหญ่ ชุมชนวัดป่าเป้า จังหวัดเชียงใหม่ . วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 11(2), 133–149. สืบค้น จาก https://so15.tci-thaijo.org/index.php/jhssrlpru/article/view/2226

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย