ภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยว การสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ และทัศนคติที่มีผลต่อความตั้งใจมาท่องเที่ยวในนครเฉิงตูของนักท่องเที่ยวชาวจีน
คำสำคัญ:
ภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยว, การสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์, ทัศนคติ, นักท่องเที่ยวชาวจีนบทคัดย่อ
การค้นคว้าอิสระนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาระดับความสำคัญของภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวการสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ทัศนคติ และความตั้งใจมาท่องเที่ยวในนครเฉิงตูของนักท่องเที่ยวชาวจีน และ 2) เพื่อศึกษาภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวการสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ และทัศนคติที่มีผลต่อความตั้งใจมาท่องเที่ยวในนครเฉิงตูของนักท่องเที่ยวชาวจีน กลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวชาวจีนที่เดินทางมาท่องเที่ยวในนครเฉิงตู จำนวน 385 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถามแบบออนไลน์ โดยใช้สถิติพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมานวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุ(Multiple Regression Analysis)
จากการศึกษาพบว่า 1) นักท่องเที่ยวชาวจีนให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยวในระดับมากที่สุด และให้ความสำคัญกับด้านการสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์และทัศนคติอยู่ในระดับมาก และ 2) ภาพลักษณ์แหล่งท่องเที่ยว การสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ และทัศนคติมีผลต่อความตั้งใจมาท่องเที่ยวในนครเฉิงตูของนักท่องเที่ยวชาวจีน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
เอกสารอ้างอิง
กฤติกา คุณูปการ. (2564). ตลาดนักท่องเที่ยวจีน. สืบค้นจาก https://tourism.utcc.ac.th
กิตติมา แซ่โห เกษมสันต์ พิพัฒน์ศิริศักดิ์ และนิตนา ฐานิตธนกร. (2560). ภาพลักษณ์ คุณภาพบริการ และค่านิยมในการท่องเที่ยวทางธรรมชาติของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่
ส่งผลต่อทัศนคติการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. การประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 14 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน, 1702-1712.
พรนภัทร์ ธนากิจสุวิสิฐ. (2561). ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการกลับมาเที่ยวซ้ำในแหล่งท่องเที่ยวเมืองรอง กรณีศึกษาจังหวัดน่าน. (วิทยานิพนธ์มหา
บัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
พิธารัตน์ สุขะนินทร์. (2563). การศึกษาการรับรู้ข้อมูล ทัศนคติ และพฤติกรรมที่มีต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตกรุงเทพมหานคร.
(การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพมหานคร.
ยุพาวรรณ วรรณวาณิชย์. (2564). อิทธิพลของการสื่อสารแบบปากต่อปากทางอิเล็กทรอนิกส์และทัศนคติต่อการท่องเที่ยวภายในประเทศที่มีต่อความตั้งใจท่องเที่ยวของนัก
ท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์, 5(1), 1-10.
ฤดี หลิมไพโรจน์ และไกรฤกษ์ ปิ่นแก้ว. (2558). อิทธิพลของภาพลักษณ์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวที่มีต่อความตั้งใจกลับมาเที่ยวซ้ำที่
จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. รายงานการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 6 ระดับชาติ กลุ่มด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,
(2), 448-460. สืบค้นจาก http://journalgrad.ssru.ac.th/index.php/5-02/article/view/269/0
ศูนย์ข้อมูลเพื่อธุรกิจไทยในจีน สถานกงสุลใหญ่ ณ นครเฉิงตู. (2566). GDP นครเฉิงตูตลอดปี 2565. สืบค้นจากhttps://chengdu.thaiembassy.org/th/content/gdp
Best, J. W. and Kahn, J. V. (2006) Research in Education (10th ed.). Pearson Education Inc., Cape Town.
Cochran, W. G. (1977). Sampling Techniques (3rd ed.). New York: Wiley.
Feng, H. L. (2021). Tourism in the post-COVID world: Three steps to build better forward. Retrieved from https://blogs.worldbank.org.
Gruen, T., Osmonbekov, T., & Czaplewski, A. (2006). eWOM: The impact of customer-to-customer online know-how exchange on customer value
and loyalty. Journal of Business Research, 59, 449-456.https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2005.10.004
Lee, C.F., John, C.L., and Alice C.L. (2000). Statistics for Business and Financial Economics 1. Singapore: World Scientific.
Liu, y. และ ณัฐนันท์ ฐิติยาปราโมทย์. (2566). อิทธิพลของภาพลักษณ์การท่องเที่ยวและความพึงพอใจที่ส่งผลต่อการกลับมาเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยวชาวจีนในนครเฉิงตู
สาธารณรัฐประชาชนจีน. วารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 10(1), 219-235.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.
Rogers, D. (1978). The Psychology of adolescence. New York: Appleton Century-Crofts.
Swarbrooke, J., & Horner, S. (2007). Consumer behavior in tourism (2nd ed.). Oxford: Butterworth Heinemann.
Xie, J. X. และธนกร สิริสุคันธา. (2565). การสื่อสารแบบปากต่อปากผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์และความไว้วางใจที่มีผลต่อความตั้งใจท่องเที่ยวประเทศไทยในสถานการณ์โค
วิด-19 ของนักท่องเที่ยวชาวจีน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาราชภัฏลำปาง, 10(3), 134-141.
Yang, B. Y. (2559). การสื่อสารแบบปากต่อปากอิเล็กทรอนิกส์ ประสบการณ์การท่องเที่ยว ภาพลักษณ์สถานที่ท่องเที่ยว การแสวงหาความแปลกใหม่ และความเชื่อเชิง
บรรทัดฐานส่วนบุคคลที่ส่งผลต่อความตั้งใจท่องเที่ยวซ้ำในกรุงเทพมหานครของชาวจีน. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ,
กรุงเทพมหานคร.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
