ความต้องการของหน่วยงานราชการในยุคดิจิทัลที่มีต่อสมรรถนะของบัณฑิตสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี
คำสำคัญ:
สมรรถนะของบัณฑิต, รัฐประศาสนศาสตร์, การพัฒนารัฐบาลดิจิทัลบทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่องความต้องการของหน่วยงานราชการในยุคดิจิทัลที่มีต่อสมรรถนะของบัณฑิตสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี เป็นงานวิจัยเชิงสำรวจที่มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความต้องการสมรรถนะของบัณฑิตสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ตามความคิดเห็นของหน่วยงานราชการในยุคดิจิทัล และเพื่อเปรียบเทียบระดับความต้องการสมรรถนะของบัณฑิตสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ตามความต้องการของหน่วยงานส่วนภูมิภาคและส่วนท้องถิ่น ประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ข้าราชการหรือพนักงานในหน่วยงานระดับภูมิภาคและหน่วยงานระดับท้องถิ่นในจังหวัดกาญจนบุรีที่รับนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์เข้าฝึกประสบการณ์วิชาชีพ ในปีการศึกษา 2566 จำนวน 29 หน่วยงาน 116 คน ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้มาโดยการสุ่มแบบโควตา (Quota Sampling) ได้ข้าราชการหรือพนักงานในส่วนราชการที่รับนักศึกษาสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์เข้าฝึกประสบการณ์วิชาชีพ จำนวน 96 คน จาก 24 หน่วยงาน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับความต้องการสมรรถนะของบัณฑิต 5 ด้าน มีค่า IOCตั้งแต่ 0.67 – 1 ค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ 0.91 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา ประกอบด้วย ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงทดสอบ ได้แก่สถิติทดสอบทีแบบอิสระ (Independent t-test)
ผลการวิจัยพบว่า หน่วยงานราชการทั้งระดับภูมิภาคและท้องถิ่นมีความต้องการสมรรถนะของบัณฑิตในทุกด้านอยู่ในระดับ “มากที่สุด” โดยเฉพาะด้านคุณธรรมจริยธรรม และทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ สะท้อนถึงความสำคัญที่หน่วยงานให้กับสมรรถนะเชิงพฤติกรรมและการทำงานร่วมกัน เมื่อเปรียบเทียบสมรรถนะบัณฑิตตามความต้องการของหน่วยงานราชการในระดับภูมิภาคและท้องถิ่น พบว่า ทั้งสองกลุ่มมีความต้องการสมรรถนะบัณฑิตแต่ละด้านรวมถึงสมรรถนะด้านดิจิทัลไม่แตกต่างกันที่ระดับนัยสำคัญ .05 (Sig. > .05) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าทั้งหน่วยงานราชการระดับภูมิภาคและระดับท้องถิ่นต่างคาดหวังหรือมีความต้องการสมรรถนะของบัณฑิตสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์เพื่อนำไปสู่การพัฒนาหน่วยงานในยุคดิจิทัลเป็นไปในทิศทางเดียวกัน
เอกสารอ้างอิง
ภัทรวดี ภู่ประเสริฐ และคณะ. (2567). การบริหารจัดการองค์กรภาครัฐในยุคดิจิทัล. วารสารวิทยาลัยสงฆ์นครลำปาง, 13(3), 30–45. https://so04.tcithaijo.org/index.php/NBJ/article /view/270930
วิฑูรย์ วีรศิลป์. (2565). ความคิดเห็นของผู้ใช้บัณฑิตที่มีต่อคุณลักษณะบัณฑิตตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา: หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(10), 289–293.
https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JRKSA/article/view/255 853/173908
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). มาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ. สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล. (2563). แผนพัฒนารัฐบาลดิจิทัลของประเทศไทย พ.ศ. 2563–2565 (Thailand Digital Government Development Plan 2020–2022). สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน).
สิรินดา กมลเขต. (2558). คุณลักษณะของบัณฑิตที่พึงประสงค์ สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ สำหรับความต้องการของหน่วยงานภาครัฐและเอกชน. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 9(1), 119–120. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RRBR/article/view/247085/168079
สุรเกียรติ ธาดาวัฒนาวิทย์. (2561). คุณลักษณะบัณฑิตที่สอดคล้องกับการพัฒนาประเทศไทยตามแนว“ไทยแลนด์ 4.0”. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(2), 414–415. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/journaldtc/article/view/126098/95380
อาจารีย์ ประจวบเหมาะ, นภัสสร ตื่มสูงเนิน, รุ่งอรุณ กระแสร์สินธุ์, และ ธารทิพย์ พจน์สุภาพ. (2564). คุณลักษณะบัณฑิตที่พึงประสงค์ของผู้ใช้บัณฑิต คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(8), 18–24. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/RRBR/article/view/247085/168079
Babbie, E. (2010). The practice of social research (12th ed.). Wadsworth.Becker, G. S. (1964). Human capital: A theoretical and empirical analysis, with special reference to education. Columbia University Press.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). Harper and Row.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
