Driven strategies for promoting local cultural development
Keywords:
strategy, local culture, strategic management, sustainable developmentAbstract
The development of local culture is a crucial approach to strengthening community identity and fostering social sustainability. Driving strategies to promote local cultural development requires a systematic approach encompassing policy formulation, management, and the integration of cooperation from all sectors. This article presents concepts related to strategies for local cultural development, utilizing principles of strategic management, environmental analysis, and practical guidelines applicable to educational institutions and communities. The content covers fundamental concepts of strategy, the importance of setting direction and plans aligned with community contexts, and factors facilitating effective strategic mobilization. Additionally, the article discusses practical approaches such as integrating culture into educational curricula, leveraging technology to promote and disseminate local culture, and establishing collaborative networks between governmental, private, and public sectors. This article aims to enhance understanding of strategic mobilization that can be applied across various organizational contexts, pointing out the importance of adaptation to social and economic changes. The goal is to ensure that local cultural development is implemented effectively and sustainably.
References
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2564). ดัชนีเมืองอัจฉริยะ ประเทศไทย 2564. กรุงเทพฯ: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
จิตตินันท์ เดชะคุปต์. (2549). จิตวิทยาการบริการ (เอกสารการสอนชุดวิชา หน่วยที่ 1–7). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2551). การบริหารผลงานเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธงชัย สันติวงษ์. (2540). การวางแผนเชิงกลยุทธ์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
นงนุช ไพบูลย์รัตนานนท์. (2549). องค์การและการจัดการ. สาขาการจัดการทั่วไป มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
บุญเลิศ เย็นคงคา. (2549). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: วีเจ พริ้นติ้ง.
ประยงค์ เนาวบุตร. (2557). การจัดการเชิงกลยุทธ์เพื่อพัฒนาคุณภาพการศึกษาใน เอกสารการสอนชุดวิชานโยบายการวางแผนและการพัฒนาคุณภาพการศึกษา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พวงรัตน์ เกสรแพทย์. (2543). การวางแผนกลยุทธ์สำหรับนักการศึกษา. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พักตร์ผจง วัฒนสินธุ์ และพสุ เดชะรินทร์. (2545). การจัดการเชิงกลยุทธ์และนโยบายธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิภาวัล เลาวกุล. (2553). กลยุทธ์การวางแผนการสื่อสารในภาวะวิกฤตของธนาคารพาณิชย์ไทย. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการประชาสัมพันธ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพโรจน์ ปิยะวงศ์วัฒนา. (2556). การจัดการเชิงกลยุทธ์ เทคโนโลยีและนวัตกรรม (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภูริวัจน์ เดชอุ่ม. (2556). การพัฒนาศักยภาพธุรกิจการจัดการประชุมนานาชาติของไทย. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 53(1), 271–296.
เรวัตร์ ชาตรีวิศิษฎ์, ศิรินทร ภู่จินดา, วิสุทธิ์ สมบูรณ์พันธ์, สุพัตรา ปริยวัฒนานนท์, สุรชัย ประเสริฐศรี, สุพจน์ ศรีนุตพงษ์, พิพัฒน์ ยอดพฤติการ, พิทยา วรปัญญา, พิชญ์สินี พิทยานันท์, พิศิษฐ์ พิทยพงษ์, พิชัย อุตตมะเวทิน, พิชิต วีรังคบ, พิทยา พุกกะณะสุต, พิชญ์สินี วงศ์วัฒนศานต์ และพิพัฒน์ พงษ์สง่า. (2553). การจัดการเชิงกลยุทธ์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อินเฮาส์ โนว์เลจ.
วรางคณา ผลประเสริฐ. (2554). หน่วยที่ 1 แนวคิดการจัดการเชิงกลยุทธ์ ในเอกสารการสอนชุดวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์ในการบริหารโรงพยาบาล. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิเชียร วิทยอุดม. (2555). ทฤษฎีองค์การ Organization Theory (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน). (2559). คู่มือ การส่งเสริมการพัฒนา “ระบบเศรษฐกิจฐานราก”. กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
สมชาย ภคภาสน์วิวัฒน์. (2543). กลยุทธ์การแข่งขันของธุรกิจ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: มติชน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). คู่มือการขับเคลื่อนกลยุทธ์. สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลายกระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13
พ.ศ. 2566-2570. สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. https://www.nesdc.go.th/the-national-economic-and-socialdevelopment-plan/the-thirteenth-plan-2023-2027/.
สิริมนต์ นฤมลสิริ, ฉลอง ชาตรูประชีวิน, อนุชา กอนพ่วง และ คมกฤช จำปาสุต. (2557). กลยุทธ์การบริหารงานวิชาการของวิทยาลัยเทคนิค สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์และนวัตกรรม มหาวิทยาลัยนเรศวร, 16(2), 82–91.
สุพานี สฤษฎ์วานิช. (2553). การบริหารเชิงกลยุทธ์: แนวคิดและทฤษฎี (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุมน คณานิตย์. (2552). รูปแบบการวางแผนกลยุทธ์ด้านความปลอดภัยในสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 3(2), 21–31.
อนิวัช แก้วจำนง. (2555). การจัดการเชิงกลยุทธ์ = Strategic Management. สงขลา: นาศิลป์โฆษณา.
อวยชัย วะทา. (2555). กลยุทธ์การพัฒนาผู้นำองค์กรชาวบ้านเพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์ป่าชุมชนจังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
อารีย์ แผ้วสกุลพันธ์. (2553). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
Geertz, C. (1973). The interpretation of cultures. New York: Basic Books.
Hitt, M. A., Ireland, D. R., & Hoskisson, R. E. (2005). Strategic management: Competitiveness and globalization (5th ed.). Mason, OH: South-Western College Publishing.
Porter, M. E. (1996). What is strategy? Harvard Business Review, 74(6), 61-78.
Rothaermel, F. T. (2013). Strategic management: Concepts and cases. New York, NY: McGraw-Hill Education.
Wright, P. L., Pringle, C. D., & Kroll, M. J. (1992). Strategic management: Text and cases. Boston: Allyn and Bacon.
