Situational leadership of school administrators at Sawang Daen Din School under the Office of Sakon Nakhon Primary Educational Service Area 2

Authors

  • Anchalee Sbangban Master of Education Program in Educational Administration, Ratchathani University, Udon Thani Campus
  • Chari Maneesri Master of Education Program in Educational Administration, Ratchathani University, Udon Thani Campus
  • Sommai Soinakphong Master of Education Program in Educational Administration, Ratchathani University, Udon Thani Campus

Keywords:

situational leadership, school administrator, guidelines for developing

Abstract

The objectives of this research were to study the level and development guidelines of situational leadership. The sample group consisted of 113 teachers. The research tools included questionnaires, which had a validity range of 0.67–1.00 and a reliability of 0.89, as well as interview forms. Data was collected using an online questionnaire via Google Forms, with 94 responses received, yielding a response rate of 83.18%. Data analysis was conducted using statistical methods, including frequency, percentage, mean, standard deviation, and content analysis. The research findings revealed the following: 1. The overall situational leadership level of school administrators at Sawang Daen Din schools, under the Sakon Nakhon Primary Education Service Area Office 2, was at a high level. All aspects were rated at a high level. The aspect with the highest average score was the selling style, followed by the participating style and delegating style, respectively. The aspect with the lowest average score was the telling style. 2. The guidelines for developing situational leadership among the school administrators at Sawang Daen Din schools include creating clear operational manuals, utilizing information systems and document management software, organizing staff training, using reinforcement techniques such as verbal praise, fostering a positive work environment, conducting brainstorming meetings, employing participatory decision-making systems, assigning tasks based on individuals' strengths, defining clear scopes of work and objectives, communicating expectations effectively, and establishing support and counseling systems. These measures aim to enhance administrative efficiency, boost motivation, encourage participation, and develop the potential of subordinates.

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). แนวทางการดำเนินงานโครงการสถานศึกษาน้อมนาศาสตร์พระราชาสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืนกระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ : สำนักส่งเสริมกิจการศึกษา

กวิสรา ชูทอง. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงสถานการณ์ของผู้บริหารสถานศึกษากับประสิทธิผลของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 7 จังหวัดปราจีนบุรี. งานนิพนธ์ศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา.

ชัยเสฎฐ์ พรหมศรี. (2557). ภาวะผู้นำร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ปัญญาชน.

ธนากร แก่นเกษ. (2560). ภาวะผู้นำเชิงสถานการณ์ของผู้บริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดจันทบุรี สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 17. งานนิพนธ์ศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา.

ธร สุนทรายุทธ. (2556). พฤติกรรมเชิงการเมืองในองค์กร: จริตและจริยธรรมของคนองค์กรภาครัฐและเอกชน. กรุงเทพฯ: เนติกุลการพิมพ์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยสาส์น.

พัชรีพร โนนทอง และเอกชาตรี สุขเสน. (2566). ภาวะผู้นำตามสถานการณ์ของผู้บริหารสถานศึกษาในสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเลย หนองบัวลำภู. วารสารวิชาการแสงอีสาน, 20(1), 1-18.

วิษณุกร แตงแก้ว. (2563). ภาวะผู้นำตามสถานการณ์ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการบริหารงานบุคคลของโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎสุราษฎร์ธานี.

วรรณพร ตรีชัยศรี. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำตามสถานการณ์ของผู้บริหารสถานศึกษากับการเป้าองค์กรแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 2. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2558). แนวทางการจัดกิจกรรมเรียนรู้ "ลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้" ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-3. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 13 พ.ศ. 2566-2570). สืบค้นจาก https://www.nesdc.go.th/

Best, J. W., & Kahn, J. V. (1998). Research in Education (8th ed.). Boston, MA: Allyn and Bacon.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Northouse, P. G. (2016). Leadership: Theory and practice (7th ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.

Downloads

Published

2025-04-05

How to Cite

Sbangban, A., Maneesri, C., & Soinakphong, S. (2025). Situational leadership of school administrators at Sawang Daen Din School under the Office of Sakon Nakhon Primary Educational Service Area 2. Journal of Administration Management and Sustainable Development, 3(1), 317–330. retrieved from https://so15.tci-thaijo.org/index.php/jamsd/article/view/1579

Issue

Section

บทความวิจัย