Modern Public Administration for the Development of an Efficient and Sustainable Society
Abstract
Public Administration is an academic discipline in the field of social sciences that relates to public and private administration. It has been changed to Modern Public Administration that tried to reintroduce the principle of separation of politics and administration, and set the new management principles of Public Administration. In practice, the civil service was reformed according to the idea of reinventing government. The development of an efficient and sustainable development includes economy, society and environment. It does not cause the changes of society, culture and people’s well-being. Moreover, it does not destroy the environment. The Modern Public Administration is considered to be an important concept in developing an efficient and sustainable society.
References
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2535). รัฐประศาสนศาสตร์เปรียบเทียบ: เครื่องมือในการบริหารประเทศ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชุมพร สังขปรีชา. (2529). บริหารรัฐกิจใหม่. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ทรงพล โชติกเวชกุล และคณะ. (2563). รัฐประศาสนศาสตร์กับการพัฒนาท้องถิ่นที่ยั่งยืน. Journal of Modern Learning Development 5(1): 262-271.
ประดิษฐ์ ดีวัฒนกุล, ธนภาค บุ้งจันทร์ และธนากร สุระขันธ์. (2564). วิวัฒนาการรัฐประศาสนศาสตร์สมัยใหม่. วารสารรัชตภาคย์ 15(42): 13-23.
พระครูปลัดประวิทย์ และพระครูใบฎีกาอภิชาติ. (2565). รัฐประศาสนศาสตร์แนวใหม่กับการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ 4(3): 587-599.
พันธวัฒน์ ภูมิรัง และวิทยา ทองดี. (2565). สังคมไทยกับการพัฒนาแบบยั่งยืนตามแนวพระพุทธศาสนา. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์. (2553). การจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน: พื้นฐานการศึกษาด้านเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทยสัมพันธ์.
วินิต ทรงประทุม. (2539). “ความยากและความหมายของรัฐประศาสนศาสตร์” ในวินิต ทรงประทุม และวรเดช จันทรศร. (บรรณาธิการ). การประสานแนวคิดและขอบข่ายของรัฐประศาสนศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สมพร แสงชัย. (2550). สิ่งแวดล้อม: อุดมการณ์ การเมืองและการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาบัณฑิตศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สร้อยตระกูล (ติวยานนท์) อรรถมานะ. (2540). สาธารณบริหารศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สรายุทธ กันหลง และสัมฤทธิ์ กางเพ็ง. (2555). เอกสารประกอบการสอนวิชา ระเบียบวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์ (Research Methodology in Public administration). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตขอนแก่น.
สัมฤทธิ์ ยศสมศักดิ์. (2548). หลักรัฐประศาสนศาสตร์ แนวคิดและทฤษฎี (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บริษัท รัตนพรชัย จำกัด.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). ยุทธศาสตร์ชาติ พ.ศ. 2561-2580 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2556). วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และนวัตกรรมเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. ปทุมธานี: สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ.
อนันตชัย ยูรประถม และคณะ. (2557). ความหมายการพัฒนาอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาความรับผิดชอบต่อสังคม ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย.
อภิชาต สถิตนิรามัย. (2555). รัฐธรรมนูญ การกระจายอำนาจและการมีส่วนร่วมของประชาชน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
อุทัย เลาหวิเชียร. (2541). รัฐประศาสนศาสตร์ : ลักษณะวิชาและมิติต่าง ๆ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ที พี เอ็น เพรส.
อุทัย เลาหวิเชียร, ปรัชญา เวสารัชช์ และเฉลิมพล ศรีหงษ์. (2523). “รัฐประศาสนศาสตร์: ขอบข่ายสถานภาพและพัฒนาการในประเทศไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: แสงรุ้งการพิมพ์.
Denhardt, R. B., & Denhardt, J. V. (2007). The new public service: Serving, not steering. New York: M.E. Sharpe.
Denhardt, R. B., & Denhardt, J. V. (2015). Public administration: An action orientation (8th ed.). London: Cengage Learning.
Henry N. (2009). Public Administration and Public Affairs. New York: Longman.
Menzel, D.C. (2010). Public administration and the development of effective governance. New York: M.E. Sharpe.
Perry, J. L. (2015). Public administration: An introduction. New York: Routledge.
Rainey, H. G. (2014). Understanding and managing public organizations (5th ed.). California: Jossey-Bass.
Roberts, N. C. (2004). Public deliberation in an age of direct citizen participation. American Review of Public Administration, 34(4), 315-353. https://doi.org/10.1177/0275074004269380
Roosa, S. A. (2010). Sustainable Development Handbook. Georgia Atlanta: Fairmont Press.
