การจัดการการมีส่วนร่วมของชุมชนด้านการท่องเที่ยวผ่านโครงการท่องเที่ยวชุมชน OTOP นวัตวิถี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) บริบทด้านการท่องเที่ยวผ่านโครงการท่องเที่ยวชุมชน OTOP นวัตวิถี บ้านคีรีวงกตและ 2) กระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนด้านการท่องเที่ยวผ่านโครงการท่องเที่ยวชุมชน OTOP บ้านนวัตวิถี โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสารวิชาการ และ จากการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลหลักสำคัญ จำนวน 10 ราย คือ ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องภาครัฐ ภาคเอกชน ประชาชน เพื่อให้ได้ข้อมูลเพื่อนำมาวิเคราะห์ประกอบการอภิปรายผลตามวัตถุประสงค์การวิจัยที่ได้กำหนด ผลการศึกษาพบว่า ชุมชนบ้านคีรีวงกต มีบริบทด้านการท่องเที่ยวที่แตกต่างจากแหล่งท่องเที่ยวอื่นจากลักษณะทางกายภาพ โดยมีศักยภาพสำคัญด้านการท่องเที่ยวชุมชนนวัตวิถี คือ ด้านที่พัก ด้านเส้นทางเดินทางท่องเที่ยวในชุมชน ด้านสิ่งดึงดูดใจ และ ด้านกิจกรรมท่องเที่ยวที่เน้นจุดเด่นคือความเป็นธรรมชาติเป็นสำคัญ ส่วนการมีส่วนร่วมของชุมชนด้านการท่องเที่ยวผ่านโครงการท่องเที่ยวชุมชน OTOP นวัตวิถี ประกอบด้วยแนวทางสำคัญ 3 ประการคือ 1) การมีส่วนร่วมในการวางแผนพัฒนา 2) การมีส่วนร่วมในการดำเนินงานพัฒนา และ 3) การมีส่วนร่วมในการติดตามประเมินผล ซึ่งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรร่วมกันกำหนดตัวชี้วัดที่เป็นรูปธรรมเพื่อใช้เป็นแนวทางการประเมินผลระดับการมีส่วนร่วมที่ครอบคลุมตามข้อสรุปแนวทางการพัฒนาเพื่อเพิ่มประสิทธิผลในลำดับต่อไป
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาในวารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจปริทัศน์ สามารถนำผลงานไปใช้เผยแพร่ได้ แต่ห้ามนำไปแก้ไข ดัดแปลง หรือนำไปใช้ทางการค้าและแสวงหาผลกำไร
References
Baopakdee, A. (2009). Participation Theory. Retrieved from http://www.tipa.or.th/writer/read.
Chairatana, P. & Na Thalang, C. (2017). Potential of Tourism Resources in Udon Thani Province. Dusit College Journal Vol.11 No.2 May - August 2017. Pp.124-142.
Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1980). Participation Place in Rural Development: Seeking Clarity through Specificity, World Development. New York: Cornell University
Community Development Department, 2017. Retrived https://www.cdd.go.th/
Creighton, J.L.(2005). The Public Participation Handbook : Making Better Decisions through Citizen Involvement. Jossey Bass.
Denhardt, J.V. & Denhardt, R.B. (2015). The new public service : Serving, not steering. (4th ed.). New York, NY : Rlutledge.
Department of Tourism, 2561
Erwin, W. (1976). Participation Management: Concept, Theory and Implementation. Atlanta, GA: Georgia State University.
Kantapon Kaewsanga (2013). Knowledge Management of Creative Tourism in Cultural Tuourist Attractions, Phimai District, Nakhon Ratchasima. Thesis School of Information Technology, Suranaree University of Technology, Institute of Social Technology.
Kasemsuk, J. (2018). Communication and Social Change. BKK : Chulalongkorn University.
Kasemsuk,C. (2018). Public Participation Approach for Sustainable Community Development. Academic Journal of Humanities and Social Sciences Burapha University. Vol.26 No.50 (2018) (Jan.- April. 2018) pp.169-186.
Matka, M.M. & Kistler, M. (2016). Contiguous community development. International Development Program, College Of Health and Social Sciences, Eastern University, USA.
Ministry of Tourism and Sports. (2012). Tourism Strategic Plan of 2554-2558. Bangkok. Ministry of Tourism
Niekerk, M. V. (2013). Advocating community participation and integrated tourism development planning in local destinations: The case of South Africa. University of Central Florida, Rosen College of Hospitality Management, 9907 Universal Boulevard, Orlando,USA.
Pankasem, T. & Prachaknate, P. (2016).Participatory Communication for Promoting Creative Tourism in NAN. National Conference 2016. Institute of and Management Innovation, National Institute of Development Administration (1 July 2016). Pp.155 – 176.
Pearce, D. G. (1989). Tourist Development (2nd ed.). New York: Longman.
Pruseit, K. (2010). Public relations for community's participation in promoting of cultural tourism. Thesis Chulalongkorn University, Academic Year 2010. Degree of Master of Arts Program in Public Relations.
Richards, G. & Raymond, C. (2000). Creative tourism. ATLAS News, 23, 16-20.
Rogers, E. M. (1995). Diffusion of Innovations. 4thed. New York: The Free Press.
Siriprakrob, P. (2019). 3 Paradigms of Public Administration : Concept, Theories, and Practices. Bangkok : Chulalongkorn printing.
Yang, K. and Callahan, K. (2007). Citizen Involvement Efforts and Bureaucratic Responsiveness: Participatory Values, Stakeholder Pressures, and Administrative Practicality. Public Administration Review, 67, 249-264.
Yavaprabhas, S.(2014). Public Policy. 10th editer. cuprint.
แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2, 2560)
กรอบยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564)
แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ.2555-2559)