เทคนิคการสอนบูรณาการตามบริบทพื้นที่: แนวทางใหม่สำหรับการพัฒนาทักษะภาษาไทยของนักเรียนประถมศึกษา
คำสำคัญ:
เทคนิคการสอน , การบูรณาการตามบริบทพื้นที่ , แนวทางใหม่ , การพัฒนาทักษะภาษาไทยบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งเน้นการนำเสนอเทคนิคการสอนบูรณาการตามบริบทพื้นที่ เพื่อพัฒนาทักษะภาษาไทยของนักเรียนประถมศึกษาในประเทศไทย โดยบทความเสนอแนวทางการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น การฝึกอบรมและพัฒนาครู รวมถึงการสร้างเครือข่ายความร่วมมือระหว่างโรงเรียน ชุมชน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้การเรียนการสอนบูรณาการตามบริบทพื้นที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืน การสอนบูรณาการนี้จะช่วยพัฒนาทักษะภาษาไทยของนักเรียน สร้างความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมท้องถิ่น และเสริมสร้างความเชื่อมโยงระหว่างโรงเรียนกับชุมชนอย่างยั่งยืนเน้นการเชื่อมโยงการเรียนรู้กับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ วัฒนธรรม และภูมิปัญญาท้องถิ่นของนักเรียน การสอนแบบบูรณาการนี้มีความสำคัญต่อการสร้างแรงจูงใจและความสนใจในการเรียนรู้ของนักเรียน โดยใช้กระบวนการ TR-STAND ที่ประกอบด้วย กำหนดหัวข้อ หาข้อค้นพบ ค้นหาความต้องการ ออกแบบกิจกรรม จัดกิจกรรม บันทึกผลกิจกรรม และอภิปรายและทวนซ้ำ โดยกิจกรรมการเรียนรู้ที่ออกแบบมาจะช่วยพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์ การทำงานร่วมกัน และการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ บทความยังเสนอแนวทางการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น การฝึกอบรมและพัฒนาครู และการสร้างเครือข่ายความร่วมมือระหว่างโรงเรียน ชุมชน และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้การเรียนการสอนบูรณาการตามบริบทพื้นที่มีประสิทธิภาพและยั่งยืน ผลกระทบจากการสอนบูรณาการนี้จะช่วยพัฒนาทักษะภาษาไทยของนักเรียน สร้างความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมท้องถิ่น และเสริมสร้างความเชื่อมโยงระหว่างโรงเรียนกับชุมชนอย่างยั่งยืน
References
กรุณา ลิ้มประเสริฐ. (2564). การจัดการเรียนรู้รูปแบบสตีมศึกษาเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ ในโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก. วารสารศึกษาศาสตร์ มมร, 9(2), 168-182.
จิรกิตติ์ เนาวพงศ์รัตน์. (2562). ผลการจัดการเรียนรู้พลศึกษาตามแนวคิดการเรียนรู้เชิงรุกที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสุขศึกษาและพลศึกษา). คณะครุศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชนิกานต์ โพธิ์นอก. (2560). บทบาทครูยุคใหม่สำหรับศตวรรษที่ 21. เข้าถึงได้จาก https://www.tkpark.or.th
ดุสิต เครืองาม และคณะ. (2562). การเป็นครูมืออาชีพในศตวรรษที่ 21. (อัดสำเนา)
ตรีคม พรมมาบุญ. (2561). การพัฒนาแบบวัดคุณลักษณะครูยุคใหม่สำหรับนักศึกษาครุศาสตรบัณฑิตชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์. Journal of Educational Measurement Mahasarakham University, 24(1), 138-151.
ผดุงชัย ภู่พัฒน์. (2561). การพัฒนาตัวชี้วัดประสิทธิภาพการจัดการเรียนรู้ของสถานศึกษาในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟฟิค จำกัด.
พระมหาประยุทธ์ ปยุตฺโต (ยาวิชัย). (2564). การจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการในชั้นเรียน. Journal of Roi Kaensarn Academi, 6(12), 329-341.
พิมพ์พันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2560). ทักษะ 7 C ของครู 4.0. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนรัตน์ แก้วเกิด. (2562). กลยุทธ์การบริหารงานวิชาการโรงเรียนมัธยมศึกษาตามแนวคิดความเป็นพลเมืองดิจิทัล. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา). คณะครุศาสตร์ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง. (2561). คู่มือพลเมืองดิจิทัล. เข้าถึงได้จาก https://thaidigizen.com/wp-content/uploads/2018/06/DigitalCitizenship-Book-ok.pdf
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2562). การจัดการเรียนรู้ในยุค Disruptive Innovation. กรุงเทพฯ : ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
ศุภกร สุขยิ่ง และคณะ. (2560). การจัดการเรียนรู้แบบใช้บริบทเป็นฐานร่วมกับการใช้ข่าวเป็นสื่อ เรื่อง สภาพสมดุลเพื่อพัฒนาการรู้เรื่องวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 18(2), 31-44.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แนวทางการพัฒนาทักษะแรงงานไทยในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2563). แนวทางการจัดการเรียนรู้สู่ความยั่งยืน. สืบค้นจาก https://www.obec.go.th/
สุขสันต์ สุขสงคราม. (2564). แนวคิดการบริหารแบบวงจรคุณภาพ (PDCA) กับการบริหารแบบพระพุทธศาสนา. วารสารธรรมวัตร, 2(1), 39-49.
อภิรดี ไชยกาล. (2561). การสอนภาษาไทยเป็นภาษาที่สองสำหรับเด็กชาติพันธุ์เขมรถิ่นไทย. Journal of Mekong Societies, 14(1), 109-132.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2025 Journal of Education and Social Agenda
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับ Journal of Education and Social Agenda ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน Journal of Education and Social Agenda ถือเป็นลิขสิทธิ์ของJournal of Education and Social Agenda หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก Journal of Education and Social Agenda ก่อนเท่านั้น
