การสร้างสรรค์ผลงานเครื่องประดับเซรามิก โดยใช้กระบวนการกราฟิกในการออกแบบ ตำบลชมพู อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง
คำสำคัญ:
ออกแบบ, กราฟิก, ลำปางบทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยเรื่องการสร้างสรรค์ผลงานเครื่องประดับเซรามิก โดยใช้กระบวนการกราฟิกในการออกแบบ ตำบลชมพู อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง พบว่า จากความก้าวหน้าของเทคโนโลยีการออกแบบกราฟิกรวมถึง เทคโนโลยีการพิมพ์ที่สามารถพิมพ์กระดาษรูปลอกน้ำ (Decalcomania Paper) มาใช้ร่วมกันในการออกแบบ ผลิตภัณฑ์สร้างสรรค์จากเซรามิก ที่นำเสนอลวดลายขนมปังขิง ที่พบเห็นได้ตามสถาปัตยกรรมเก่าแก่ในกาดกองต้า อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง นอกจากจะสะท้อนเอกลักษณ์ของความเป็นลำปาง ความเป็นตัวตนของผู้ใช้ผลิตภัณฑ์ แล้ว ยังเป็นการออกแบบผลิตภัณฑ์เซรามิกที่ใช้ลวดลายที่แตกต่างจากเดิม อีกทั้งยังเป็นผลิตภัณฑ์ต้นแบบ และ สร้างองค์ความรู้ให้ผู้ประกอบการขนาดเล็กถึงขนาดกลางนำไปพัฒนาต่อยอด และเพิ่มมูลค่าให้กับผลิตภัณฑ์ต่อไป สำหรับงานเครื่องปั้นดินเผาเซรามิกมีรูปแบบการสร้างสรรค์เป็นงานหัตถศิลป์ที่ผลิตมาจากดินอันเป็นวัสดุจาก ธรรมชาติทำให้ผู้ที่สวมใส่ได้แสดงความเป็นตัวตนและสื่อสารจากการแต่งกายออกมาได้อย่างชัดเจนและมี เอกลักษณ์ ด้านกระบวนการสร้างสรรค์ผลงานเริ่มจากการรวบรวมลายขนมปังขิง การสร้างและเลือกคักเลือกแบบ ร่าง ทั้งในส่วนของลวดลายและรูปแบบของเครื่องประดับ ก่อนที่จะนำลวดลายมาออกแบบแล้วพิมพ์ลงบน กระดาษรูปลอกน้ำ (Decalcomania Paper) จัดวางลงบนรูปของเครื่องประดับที่ผ่านการคัดเลือก แล้วนำเข้าสู่ กระบวนการเผา จนได้ผลงานเครื่องประดับเซรามิกที่ประกอบด้วย จี้สร้อยคอและตุ้มหู จำนวน 5 ชุด โดยผู้บริโภคมีความพึงพอใจในผลิตภัณฑ์เครื่องประดับเซรามิก ความพึงพอใจในด้านรูปแบบผลิตภัณฑ์ อันได้แก่ 1) ความสวยงามของผลิตภัณฑ์เครื่องประดับเครื่องปั้นดินเผา ระดับความพึงพอใจมากที่สุดคิดเป็นร้อย ละ 76 2) เป็นผลิตภัณฑ์ที่สามารถสร้างมูลค่าเพิ่มได้ระดับความพึงพอใจมากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 91และ 3)แสดง เอกลักษณ์เฉพาะจากแนวความคิดลวดลายขนมปังขิง ระดับความพึงพอใจมากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 64 ด้านความพึง พอใจด้านการใช้งาน อันได้แก่ 1) มีขนาดเหมาะสมกับการใช้งาน ระดับความพึงพอใจมากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 71 และ 2) เหมาะที่จะเป็นของที่ระลึก ของฝาก ของใช้ระดับความพึงพอใจมากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 85
เอกสารอ้างอิง
ชลูด นิ่มเสมอ. (2544). องค์ประกอบศิลป์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
ทวี พรหมพฤกษ์. (2523). เครื่องปั้นดินเผาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
ประเสริฐ พิชยะสุนทร. (2557). ศิลปะและการออกแบบเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพจิตร อิงศิริวัตน์. (2541). เนื้อดินเซรามิก. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ไพโรจน์ ชมุนี. สุนทรียศาสตร์: ปรัชญาและการสร้างสรรค์ศิลปกรรม. ม.ป.ท.,ม.ป.ป..
มาโนช กงกะนันท์. (2549). ศิลปะและการออกแบบ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คอร์ฟังชั่น.
วัฒนะ จูฑะวิภาต. (2545). การออกแบบเครื่องประดับ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. สุขุมาล เล็กสวัสดิ์. (2548). เครื่องปั้นดินเผา: พื้นฐานการออกแบบและปฏิบัติงาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อารี สุทธิพันธุ์. (2533). มนุษย์กับจินตนาการ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ต้นอ้อ.
อารี สุทธิพันธุ์. (2533). ประสบการณ์ทางสุนทรียะ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ต้นอ้อ.
อารี สุทธิพันธุ์. (2532). ทัศนศิลป์และความงาม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ต้นอ้อ.
อ้อยทิพย์ พลศรี. (2545). การออกแบบลวดลาย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
