กลยุทธ์การมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชน ตำบลต้า อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย
คำสำคัญ:
กลยุทธ์, การมีส่วนร่วม, วัด, ชุมชนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเกี่ยวกับ 1 ) สภาพปัญหาการมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชนตำบลต้า อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย 2 ) จัดทำร่างกลยุทธ์การมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชนตำบลต้า อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย และ 3 ) ประเมินกลยุทธ์ว่ามีความเหมาะสมกับวัดกับชุมชน ตำบลต้า อำเภอขุนตาลจังหวัดเชียงราย เป็นการวิจัยเชิงประยุกต์ที่ผู้วิจัยใช้วิธีวิจัยทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพโดยศึกษาเอกสารสำคัญที่เกี่ยวข้องแบบสอบถามและการสนทนากลุ่มพบว่า
- สภาพปัญหาการมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชนตำบลต้า อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย พบว่า วัดขาดการสื่อสารในด้านเทคโนโลยีที่ถูกต้องและทันสมัย ส่งผลให้วัดถูกลดบทบาทหน้าที่ในการปลูกฝังคุณธรรมและจริยธรรมต่อสังคม และอีกปัญหาหนึ่งเกิดจากชุมชนมีการสื่อสารและมีกิจกรรมอื่น ๆ ที่ดีกว่าการเข้าวัดจึงทำให้เกิดปัญหาทางสังคมตามมา
- การจัดทำร่างกลยุทธ์พบว่า กลยุทธ์การมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชน ตำบลต้า อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย จากการวิเคราะห์ SWOT Analysis พบว่า จากตารางการแสดง Matrix ที่ได้จากผลการประเมินกำหนดค่าเฉลี่ยของกลยุทธ์การมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชน ตำบลต้า อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย ค่าเฉลี่ยสูงสุดอยู่ระหว่างจุดแข็งกับโอกาสซึ่งตัดกันที่ 1.5,1
- ผลการประเมินกลยุทธ์การมีส่วนร่วม พบว่า ความคิดเห็นเกี่ยวกับกลยุทธ์การมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชน ตำบลต้า อำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย โดยประชาชนเป็นผู้ตอบแบบสอบถาม พบว่า ภาพรวมของ
การมีส่วนร่วมอยู่ในระดับมาก และความคิดเห็นเกี่ยวกับกลยุทธ์การมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชน ตำบลต้าอำเภอขุนตาล จังหวัดเชียงราย โดยพระสงฆ์เป็นผู้ตอบแบบสอบถาม พบว่า ภาพรวมอยู่ในระดับมากเช่นเดียวกัน
รุก ควรมุ่งเน้นในเรื่อง การพัฒนาส่งเสริมการมีส่วนร่วมโดยวัดและชุมชน กับการพัฒนากระบวนการสื่อสารเทคโนโลยีที่ถูกต้องและเหมาะสม
รับ ควรมุ่งเน้นในเรื่อง การสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมระหว่างวัดกับชุมชนที่นำไปสู่การปฏิบัติได้อย่างแท้จริง
ปรับตัว ควรมุ่งเน้นในเรื่อง การส่งเสริมให้วัดและชุมชนปรับตัวเข้าหากันเพิ่มขึ้น เนื่องจากการทำงาน
หรือกิจกรรมบางอย่างไม่สอดคล้องการมีส่วนร่วม และการต่อยอดองค์ความรู้อนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีนำไปใช้ประยุกต์การมีส่วนร่วม
ถอนตัว ควรมุ่งเน้นในเรื่อง การปรับตัวหรือการสร้างแรงจูงใจของการมีส่วนร่วมในแผนของรัฐ
เอกสารอ้างอิง
จีรพรรณ กาญจนะจิตรา. (2530). การพัฒนาชุมชน (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคําแหง.
จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์ และคณะ. (2540). สังคมวิทยา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ทนงชัย บูรณพิสุทธิ์. (2545). บทบาทวัดกับชุมชนเมืองบางรัก กรุงเทพมหานคร, วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหา บัณฑิต, สาขาพัฒนาชนบทศึกษา, มหาวิทยาลัยมหิดล
ประเวศ วะสี. (2557). ศักดิ์ศรีแห่งความเป็นคน ศักยภาพแห่งความสร้างสรรค์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน
พระมหากฤษฎา นันทเพชร. (2540). ทัศนคติของพระสงฆ์ต่อบทบาทการพัฒนาสังคม, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
พระมหามงคลกานต์ ฐิตฺตธมฺโม. (2553). การอยู่ร่วมกันในสังคมวัฒนธรรมในประเทศไทย. กรณีศึกษาพหุวัฒนธรรมในอำเภอเมือง เชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
พระไพศาล วิสาโล. (2534). สถานะและชะตากรรมของมนุษย์ในยุคคอมพิวเตอร์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พระครูอุดมธรรมนิเทศ, ดร. (2558). เอกสารประกอบการสอนวิชา การบริหารงานพัฒนา DS8717 Development Administration, สำนักวิชาสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ศุภสวัสดิ์ ชัชวาล. (2545). การปกครองท้องถิ่นกับการมีส่วนร่วมของประชาชน, กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อภิชัย พันธเสน. (2559). แนวคิด ทฤษฎี และภาพรวมของการพัฒนา. กรุงเทพฯ: บริษัทอมรินทร์ พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
Hamel. G. and Prahalad. C.K. (1994). Competing for the Future. Boston, MA: Harvard University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
