การจัดการเรียนรู้ภาษาจีนบนฐานวัฒนธรรมท้องถิ่นสำหรับนักเรียนในโรงเรียนสังกัดเทศบาลเมืองลำพูน

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) จัดทำหลักสูตรอบรมภาษาจีนโดยใช้วัฒนธรรมท้องถิ่นของจังหวัดลำพูนเป็นฐานการเรียนรู้ 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ความรู้ภาษาจีนด้านคำศัพท์และประโยคของนักเรียนก่อนและหลังการเรียนรู้ภาษาจีนโดยใช้วัฒนธรรมท้องถิ่นของจังหวัดลำพูนเป็นฐานการเรียนรู้ 3) ประเมินความพึงพอใจของนักเรียนหลังการเรียนรู้ภาษาจีนโดยใช้วัฒนธรรมท้องถิ่นของจังหวัดลำพูนเป็นฐานการเรียนรู้ กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาวิจัย คือ นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย ชั้นปีที่ 4-6 โรงเรียนเทศบาลจามเทวี จังหวัดลำพูน (สังกัดเทศบาลเมืองลำพูน) จำนวน 50 คน โดยใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive Selection) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) หลักสูตรอบรมภาษาจีนโดยใช้วัฒนธรรมท้องถิ่นของจังหวัดลำพูนเป็นฐานการเรียนรู้ 2) แผนการจัดการเรียนรู้ภาษาจีน 3) แบบทดสอบก่อน-หลังเรียน 4) แบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าทดสอบที (T-Test for Dependent) ผลการวิจัยพบว่า 1) หลักสูตรอบรมภาษาจีน จัดทำขึ้นโดยใช้เทศกาลแขวนโคมแสนดวงของจังหวัดลำพูนเป็นฐานการเรียนรู้ มีผลการประเมินค่าความเหมาะสมของหลักสูตรในภาพรวมโดยผู้เชี่ยวชาญ อยู่ในระดับ “เหมาะสมมาก” มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.46 2) ผลสัมฤทธิ์ความรู้ภาษาจีนด้านคำศัพท์และประโยคของนักเรียนก่อนและหลังการเรียนรู้ภาษาจีนโดยใช้วัฒนธรรมท้องถิ่นของจังหวัดลำพูนเป็นฐานการเรียนรู้ มีผลสัมฤทธิ์ความรู้ภาษาจีนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ <0.05 3) ผลประเมินความพึงพอใจของนักเรียนหลังการเรียนรู้ภาษาจีนโดยใช้วัฒนธรรมท้องถิ่นของจังหวัดลำพูนเป็นฐานการเรียนรู้ อยู่ในระดับ “พึงพอใจมาก” มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.45