การเพิ่มความแม่นยำในการกระโดดฟาดลูกตะกร้อแบบตีลังกาโดยใช้เป้าฟาดของนักเรียนชายโรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปาง

ผู้แต่ง

  • สมบูรณ์ ปัญญายืน โรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปาง มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ

คำสำคัญ:

ความแม่นยำ, การกระโดดฟาด, ตะกร้อ, ตีลังกา, เป้าฟาด

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างและหาประสิทธิภาพของเป้าฟาด  ตามเกณฑ์ประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 2) เปรียบเทียบความแม่นยำในการกระโดดฟาดลูกตะกร้อแบบตีลังกา ระหว่างก่อนและหลังฝึกโดยใช้เป้าฟาดของนักเรียนโรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปาง และ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อเป้าฟาดและการฝึกโดยใช้เป้าฟาด ซึ่งเป็นการศึกษากึ่งทดลองโดยการทดลองกลุ่มเดียว คือ นักเรียนชายชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 - 6 โรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปางที่เรียนวิชากีฬาเพื่อความเป็นเลิศ กีฬาเซปักตะกร้อ ตำแหน่งตัวทำ ภาคเรียนที่ 1 ประจำปีการศึกษา 2565 จำนวน 18 คน โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจงเครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วย 1) เป้าฟาด 2) คู่มือการใช้เป้าฟาด 3) แบบทดสอบภาคปฏิบัติความแม่นยำในการกระโดดฟาดลูกตะกร้อแบบตีลังกาโดยใช้เป้าฟาด และ 4) แบบประเมินความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อเป้าฟาดและการฝึกโดยใช้เป้าฟาด สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานสถิติหาประสิทธิภาพ E1/E2

ผลการวิจัยพบว่า 1) เป้าฟาดที่สร้างขึ้นมีประสิทธิภาพ (E1/E2) เฉลี่ยเท่ากับ 81.46/83.90 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด คือ 80/80 2) ความแม่นยำในการกระโดดฟาดลูกตะกร้อแบบตีลังกาโดยใช้เป้าฟาดของนักเรียนโรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปาง หลังการฝึกมีค่าสูงกว่าก่อนการฝึก และ 3) นักเรียนมีความพึงพอใจต่อเป้าฟาดและการฝึกโดยใช้เป้าฟาด โดยภาพรวมและรายข้ออยู่ในระดับมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กมล ตันกิมหงษ์. (2549). ปัญหาการเตรียมทีมเซปักตะกร้อเพื่อแข่งขันในกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 22 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย

เกียรติสุดา บุญส่ง และสุภา พูนผล (2565). การพัฒนาชุดฝึกทักษะการเขียนภาษาไทยด้วยตนเองสำหรับนักศึกษาชาวต่างประเทศ. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, (32)2, 51-65.

ครูเชียงราย. (2562, 18 พฤศจิกายน). การคำนวณหาประสิทธิภาพของแบบฝึก. สืบค้น 2 ตุลาคม 2565, จาก htps://www.kruchiangrai.net/2019

ชยกร พาลสิงห์. (2555). ผลของการฝึกการทรงตัวด้วยเทคนิคสตาร์เอ็คเคอชั่นกับการฝึกความมั่นคงของลำตัวร่วมกับการฝึกโปรแกรมที่มีต่อความแม่นยำในการเสิร์ฟ ความเร็วในการเสิร์ฟและการทรงตัวในนักกีฬาเซปักตะกร้อหญิง [วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2540). เอกสารประกอบการสอนเทคโนโลยีและสื่อการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: ยูไนเต็ดโปรดักชั่น.

นิสา ธนะอรรถวุฒิ. (2561). การสร้างเครื่องมือฝึกการเตะสูงในกีฬาตะกร้อ [วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ปริวัตร ต้นโพธิ์. (2558). ผลของโปรแกรมการฝึกด้วยน้ำหนักที่มีต่อความแม่นยำในทักษะการฟาดลูกแบบตีลังกาของนักกีฬาเซปักตะกร้อชาย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ปรัชญา สถาพงศ์. (2548). ผลของการฝึกพลัยโอเมตริกและฝึกด้วยน้ำหนักที่มีต่อกำลังกล้ามเนื้อขาในการกระโดดสกัดกั้นในกีฬาวอลเล่ย์บอล [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

รังสฤษฏ์ บุญชะลอ. (2544). เซปักตะกร้อและตะกร้อลอดห่วง (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สยามสปอร์ต ซินดิเคท.

รุ่งธิวา อันอามาตย์. (2555). การพัฒนาแบบฝึกทักษะพื้นฐานกีฬาเซปักตะกร้อเรื่องการเสิร์ฟกลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

วรณัน กิตติ์ดำรงเดโช. (2562). การศึกษาประสิทธิภาพของชุดฝึกทักษะ เรื่องโครงสร้างอะตอม วิชาวิทยาศาสตร์กายภาพ (เคมี) โดยใช้กระบวนการสืบเสาะหาความรู้ (5E) สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนทวีธาภิเษก [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

วิกิพีเดีย. (2565). กฎการเคลื่อนที่ของนิวตัน. สืบค้นจาก https://th.wikipedia.org/wiki

ศักยภาพ บุญบาล. (2549). คู่มือการฝึกทักษะกีฬาเซปักตะกร้อ. แผนกวิชาพลศึกษาและนันทนาการ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน (เทคโนไทย-เยอรมัน) วิทยาเขตขอนแก่น.

เศกสิทธิ์ ถาวรศิริ. (2563). ผลของการฝึกเสิร์ฟควบคู่กับการฝึกจินตภาพที่มีผลต่อความแม่นยำในการเสิร์ฟของนักกีฬาเซปักตะกร้อชาย [วิทยานิพนธ์ปริญญาการมหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

อภิชาต ดีไม่น้อย. (2561). การสร้างเครื่องมือฝึกทักษะความแม่นยำในการโยนลูกเซปักตะกร้อ (TG1.1). วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 12(ฉบับพิเศษ), 113-120.

อภิญญา ทองภู. (2564). ผลของโปรแกรมการฝึกด้วยน้ำหนัก ความอ่อนตัว และความคล่องแคล่วว่องไวที่มีต่อความแม่นยำ ในการฟาดลูกตะกร้อแบบครึ่งรอบของนักกีฬาเซปักตะกร้อหญิง [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตชลบุรี.

อารีรัตน์ ตาขัน. (2552). ผลของการฝึกด้วยน้าหนัก (weight training) ของกล้ามเนื้อขาที่มีต่อความแม่นยำในการเสิร์ฟลูกตะกร้อของนักกีฬาเซปักตะกร้อหญิง [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Lidor, R., Arnon, M., Hershko, Y., Maayan, G., & Falk, B. (2007). Accuracy in a volleyball service test in rested and physical exertion conditions in elite and near-elite adolescent players. Journal of Strength and Conditioning Research, 21(3), 937-942. DOI: 10.1519/R-19455.1.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-12-30

รูปแบบการอ้างอิง

ปัญญายืน ส. (2023). การเพิ่มความแม่นยำในการกระโดดฟาดลูกตะกร้อแบบตีลังกาโดยใช้เป้าฟาดของนักเรียนชายโรงเรียนกีฬาจังหวัดลำปาง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 11(3), 105–117. สืบค้น จาก https://so15.tci-thaijo.org/index.php/jhssrlpru/article/view/2168

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย