ปัจจัยความสำเร็จในการบริหารจัดการท้องถิ่นที่ดีของเทศบาลตำบลทับมา อำเภอเมือง จังหวัดระยอง
คำสำคัญ:
ปัจจัยความสำเร็จ, การบริหารจัดการท้องถิ่นที่ดี, เทศบาลตำบลทับมา, จังหวัดระยองบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการบริหารจัดการท้องถิ่นที่ดีของเทศบาลตำบลทับมา อำเภอเมืองระยอง จังหวัดระยอง โดยใช้ระเบียบวิจัยเชิงคุณภาพเพื่อถอดบทเรียนความสำเร็จจากการใช้กรอบแนวคิดการบริหารจัดการท้องถิ่นที่ดี เก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่มประกอบไปด้วย กลุ่มผู้บริหารท้องถิ่น กลุ่มข้าราชการประจำ และกลุ่มประชาชน เครือข่าย ภาคประชาสังคมรวมทั้งสิ้นจำนวน 39 คน การคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงแบบมีเกณฑ์การคัดเลือกตามวัตถุประสงค์ของการวิจัย และใช้เครื่องมือคือแบบสัมภาษณ์แบบกึ่งมีโครงสร้าง ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลแบบแยกแยะเนื้อหาสาระ การวิเคราะห์เนื้อหา และการตรวจสอบข้อมูลแบบสามเส้า ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการบริหารจัดการท้องถิ่นที่ดี ได้แก่ (1) ผู้บริหารท้องถิ่นมีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจน และมีภาวะความเป็นผู้นำ (2) การทำงานเป็นทีม บุคลากรมีความสามารถ และการสร้างความเชื่อมั่น (3) ทุนทางสังคม และทุนทางทรัพยากรที่ดี (4) การมีส่วนร่วมในทุกภาคส่วน และเครือข่ายความร่วมมือ และ (5) งบประมาณที่เหมาะสมในการการบริหารจัดการท้องถิ่น โดยปัจจัยความสำเร็จสามารถเป็นแนวทางในการบริหารจัดการท้องถิ่นในการสร้างระบบการบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพ และส่งเสริมการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืนต่อไป
เอกสารอ้างอิง
โกวิทย์ พวงงาม. (2552). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
ไชยนันท์ ปัญญาศิริ. (2560). กระบวนทัศน์การบริหารจัดการองค์การภาครัฐไทย: เปรียบทียบการจัดการภาครัฐแนวใหม่ (NPM) กับ การบริการสาธารณะแนวใหม่ (NPS), วารสารสยามวิชาการ, 18(1), 1-20.
ดำรงค์ วัฒนา. (2544ก). การบริหารจัดการท้องถิ่น (Local Governance). วารสารดำรงราชานุภาพ, 1(2), 37-56.
ดำรงค์ วัฒนา. (2544ข). ระบบการบริหารจัดการท้องถิ่น. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2550). การปกครองท้องถิ่นกับการบริหารจัดการท้องถิ่น ภาคแรก. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2551). ทฤษฎีและแนวคิด : การปกครองท้องถิ่นกับการบริหารจัดการท้องถิ่น (ภาคแรก). กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
ประไพพิมพ์ สุธีวสินนนท์ และประสพชัย พสุนนท์. (2559). กลยุทธ์การเลือกตัวอย่างสำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารปาริชาต, 29(2), 32-48.
พระมหาอรุณ ปญฺญารุโณ และพระครูปลัดณัฐพงศ์ ยโส. (2561). การบริหารท้องถิ่นไทยภายใต้บริบทไทยแลนด์ 4.0: โอกาสและความท้าทาย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 1(1), 1-18.
พัชรี สิโรรส. (2558). ในเกษียร เตชะพีระ. เปิดกล่องนโยบายสาธารณะ: หลากมุมมองในการศึกษานโยบายสาธารณะร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: โครงการตำราและสิ่งพิมพ์ คณะรัฐศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, สาขาวิทยาการจัดการ. (2566). ต้นแบบแห่งความสำเร็จรางวัลองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีการบริหารจัดการที่ดี ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
มุทิตา วรกัลยากุล. (2556). ความสำเร็จในการบริหารงานของเทศบาลนครรังสิต จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิทยบริการ, 24(1), 144-158.
รุ่งนภา ตาอินทร์. (2551). ปัจจัยที่เอื้อต่อความสำเร็จในการบริหารขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ที่ได้รับรางวัลบริหารจัดการที่ดี : กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลดอนแก้ว อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วัฒนา นนทชิต. (2561). การบริหารจัดการที่ดีขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อสนับสนุนการมีส่วนร่วมแบบร่วมกันรับผิดชอบขององค์การที่มีชุมชนเป็นฐานในเทศบาลตำบลหนองบัวระเหว. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม, 8(1), 152-165.
วิมล ชาตะมีนา, วชิรา วราศรัย และรุ่งทิพย์ จินดาพล. (2551). ปัจจัยแห่งความสำเร็จในการบริหารจัดการและดำเนินโครงการของอบจ.แพร่ และของอบจ.พิษณุโลก. (รายงานการวิจัย) กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย
ศักดิ์สิทธิ์ ฆารเลิศ และอลงกต สารกาล. (2560). ว่าด้วยแนวคิดการบริหารจัดการปกครองท้องถิ่นบนฐานเครือข่ายความร่วมมือ. วารสารสังคมศาสตร์ นิติ รัฐศาสตร์, 1(2), 82-103.
สำนักงานคณะกรรมการการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. (2566). ผลการคัดเลือกองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีการบริหารจัดการที่ดี ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565. สืบค้นได้จาก https://odloc.go.th/good-management/
สำนักงานสภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). รายงานดัชนีความก้าวหน้าของคน ปี 2564. สืบคนได้จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=13077&filename=Social_HAI.
สุปัญญดา สุนทรนนธ์. (2565). ปัจจัยความสำเร็จขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ได้รับรางวัลการบริหารจัดการที่ดี: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลโพสะ จังหวัดอ่างทอง. วารสารมหาจุฬานาคนทรรศน, 9(5), 372-387.
สุภางค์ จันทวานิช. (2554) การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัครวินท์ ศาสนพิทักษ์ และนพพล อัคฮาด. (2559) การบริหารปกครอง: แนวคิดและการพัฒนาสู่การปกครองท้องถิ่น. วารสารวิจัยราชภัฏกรุงเก่า, 3(3),63-70.
อำนวย บุญรัตน์ไมตรี, วัฒนา นนทชิต และธณกฤษ งามมีศรี. (2559). กระบวนทัศน์ใหม่ในการบริหารท้องถิ่น. Thai journal of Public Administration, 14(2), 111-127.
Alford, J., & Hughes, O. (2008). "Public Value Pragmatism as the Next Phase of Public Management." American Review of Public Administration, 38(2), 130-148.
Bryson, J. M., Crosby, B. C., & Bloomberg, L. (2014). Public Value Governance: Moving Beyond Traditional Public Administration and the New Public Management. Public Administration Review, 74(4), 445-456.
Hood, C. (1991). A Public Management for All Seasons? Public Administration, 69(1), 3-19.
O'Flynn, J. (2007). "From New Public Management to Public Value: Paradigmatic Change and Managerial Implications." Australian Journal of Public Administration, 66(3), 353-366.
Osborne, P. S. (2010). Introduction the (New) Public Governance: a suitable case for treatment?. The New Public Governance: Emerging Perspectives on the Theory and Practice of Public Governance, London and New York, Routledge.
Robert D. P. (1993) Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy. Princeton: Princeton University Press.
Stoker, G. (2006). "Public Value Management: A New Narrative for Networked Governance?" American Review of Public Administration, 36(1), 41-57.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
