การจัดการองค์การภาครัฐยุคใหม่ของไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาและที่มาของปัญหาเกี่ยวกับการจัดการองค์การภาครัฐยุคใหม่ของไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2) เพื่อวิเคราะห์สังเคราะห์ทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องที่มีผลต่อการจัดการองค์การภาครัฐยุคใหม่ของไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และ 3) เพื่อเสนอปัจจัยต่างๆและแนะแนวทางการจัดการองค์การภาครัฐยุคใหม่ของไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ประชากรที่เป็นกลุ่มตัวอย่างในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่แบบสอบถาม
ผลการวิจัยพบว่า น้ำหนักเฉลี่ยด้านการจัดการทั้ง 3 ด้าน เท่ากับ 3.15 ค่า S.D. เท่ากับ 0.91 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก ในขณะที่การจัดการองค์การภาครัฐยุคใหม่ด้านการวางแผนการจัดการองค์การและด้านเทคโนโลยีเป็นด้านที่มีน้ำหนักเฉลี่ยสูงที่สุด 2 อันดับแรกแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก ในขณะเดียวกันด้านการปรับปรุงมีน้ำหนักเฉลี่ยต่ำที่สุดซึ่งแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง
น้ำหนักเฉลี่ยด้านบุคลากร ทั้ง 3 ด้าน เท่ากับ 3.11 ค่า S.D. เท่ากับ 0.92 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก ในขณะที่ด้านทัศนคติและด้านความสามารถเป็นด้านที่มีน้ำหนักเฉลี่ยสูงที่สุด 2 อันดับแรกแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมากและระดับปานกลาง ในขณะเดียวกันด้านวิธีปฏิบัติงานมีน้ำหนักเฉลี่ยต่ำที่สุดซึ่งแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง
ระดับการจัดการองค์การภาครัฐยุคใหม่ของไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีน้ำหนักเฉลี่ยทั้ง 5 ด้าน เท่ากับ 3.13 ค่า S.D. เท่ากับ 0.99 แปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก ในขณะที่ด้านความทันสมัยมีน้ำหนักเฉลี่ยสูงที่สุดแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก รองลงมาคือด้านการพัฒนาต่อเนื่องแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก ด้านจริยธรรมแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก และด้านความถูกต้องแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับมาก ตามลำดับ ส่วนด้านประสิทธิภาพซึ่งแปรผลได้ว่าอยู่ในระดับปานกลาง
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
กัลยา วานิชย์บัญชา.(2560). การวิเคราะห์สถิติชั้นสูงด้วย SPSS for Window (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สามลดา.
จิตกร วิจารณรงค์ และคณะ. (2565) NEW NORMAL: การบริหารจัดการองค์กรสมัยใหม่. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(1), 392-400.
จิตกร วิจารณรงค์, วิสิษฐ์ สมบูรณ์ และวันชัย มีศิริ. (2565). NEW NORMAL: การบริหารจัดการองค์กรสมัยใหม่. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(1), 392-400.
ไชยนันท์ ปัญญาศิริ และสุมิตตรา เจิมพันธ์. (2563). โครงสร้างตามสถานการณ์ขององค์การภาครัฐไทยตามแนวคิดการบริการสาธารณะแนวใหม่. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 26(2), 112-123.
ธัศฐ์ชาพัฒน์ ยุกตานนท์. (2562). พุทธจริยศาสตร์: ทางเลือกของการป้องกันการทุจริตคอร์รัปชั่น. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร., 6(ฉบับพิเศษ), 624-634.
ธัศฐ์ชาพัฒน์ ยุกตานนท์. (2565). กระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทโดยพุทธสันติวิธี ของศาลเยาวชนและครอบครัวกลาง (ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต).มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธัศฐ์ชาพัฒน์ ยุกตานนท์. (2565). การศึกษาเรื่องปัจจัยที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ของการเรียนการสอนแบบออนไลน์ภายใต้สถานการณ์การแพร่ของเชื้อไวรัส COVID-19. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร., 10(2), 509-522.
เมลิสา มหาพล และกมลพร กัลยาณมิตร. (2564). การสร้างนวัตกรรมการบริหารองค์การภาครัฐ. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 7(1), 295-305.
พัชรินทร์ โสภา และสิทธิเดช สิริสุขะ. (2558). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารจัดการองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และศิลปะ, 8(1), 383-397.
สุพรรณษา จำอินทร์. (2562). การพัฒนาบุคลากรภายใต้แนวคิดการจัดการองค์กรแห่งความสุข กรณีศึกษาสำนักงานเขตบางพลัด (วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
DOH กรมอานามัย. (2565). ประชากรทะเบียนราษฎร์ จำแนกรายเพศ ปีงบประมาณ 2565. สืบค้นเมื่อ 24 กรกฎาคม 2565, จาก http://dashboard.anamai.moph.go.th/population/pop-all/?year=2022
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rdEd. New York: Harper and Row Publications.