รหัสมืด: การถอดรหัสผลกระทบของคอนเทนต์อันตรายต่อจริยธรรมเยาวชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของคอนเทนต์ที่เป็นอันตรายต่อจริยธรรมของเยาวชนในยุคดิจิทัล และเสนอแนวทางการป้องกันในหลายระดับ ทั้งในระดับครอบครัว สถานศึกษา และสังคม โดยเน้นการเสริมสร้างทักษะชีวิตและภูมิคุ้มกันทางจริยธรรมแก่เยาวชน เพื่อให้สามารถใช้ชีวิตในโลกดิจิทัลได้อย่างปลอดภัยและมีความรับผิดชอบ คอนเทนต์ที่เป็นอันตรายต่อจริยธรรมเยาวชนเป็นประเด็นที่มีความสำคัญอย่างยิ่งในยุคดิจิทัล โดยสามารถแบ่งการพิจารณาออกเป็นสองส่วนหลักผลกระทบต่อเยาวชนการเปิดรับคอนเทนต์อันตรายส่งผลกระทบต่อเยาวชนในหลายมิติ ด้านพัฒนาการทางจริยธรรม เยาวชนอาจเกิดความสับสนในการแยกแยะความถูกผิด เนื่องจากการนำเสนอพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมในรูปแบบที่ชวนให้เลียนแบบ ด้านอารมณ์และจิตใจ การรับชมเนื้อหารุนแรงหรือการกลั่นแกล้งอาจลดทอนความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น และส่งผลต่อความฉลาดทางอารมณ์ ด้านพฤติกรรม เยาวชนอาจซึมซับและเลียนแบบพฤติกรรมเสี่ยงที่พบเห็นในสื่อ โดยขาดการไตร่ตรองถึงผลที่จะตามมา
แนวทางการป้องกันจำเป็นต้องดำเนินการในหลายระดับ เริ่มจากระดับครอบครัว ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำและกำกับดูแลการใช้สื่อดิจิทัลของเยาวชนอย่างใกล้ชิด สร้างการสื่อสารที่เปิดกว้างเพื่อให้เยาวชนกล้าปรึกษาเมื่อพบเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม ระดับสถานศึกษาควรจัดการเรียนการสอนด้านการรู้เท่าทันสื่อ พัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์และการตัดสินใจอย่างมีวิจารณญาณ ระดับสังคมต้องสร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐ ผู้ให้บริการแพลตฟอร์ม และภาคประชาสังคมในการพัฒนาระบบนิเวศดิจิทัลที่ปลอดภัยมาตรการเชิงป้องกันที่มีประสิทธิภาพควรมุ่งเน้นการเสริมสร้างภูมิคุ้มกันภายในให้แก่เยาวชน มากกว่าการใช้การควบคุมจากภายนอกเพียงอย่างเดียว โดยการพัฒนาทักษะชีวิต ความเข้มแข็งทางจริยธรรม และความสามารถในการปกป้องตนเองจากภัยในโลกดิจิทัล ควบคู่ไปกับการสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้และพัฒนาอย่างสร้างสรรค์การแก้ไขปัญหานี้จำเป็นต้องอาศัยความ
ร่วมมือจากทุกภาคส่วน โดยคำนึงถึงความสมดุลระหว่างการปกป้องเยาวชนและการส่งเสริมให้เยาวชนพัฒนาทักษะที่จำเป็นในการใช้ชีวิตในยุคดิจิทัลอย่างปลอดภัยและมีความรับผิดชอบ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
References
ณัฐพร กาญจนภูมิ. (2565). พฤติกรรมการเรียนรู้ของเยาวชนในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ผาสุข อินทราวุธ. (2564). พลวัตสื่อดิจิทัลกับพฤติกรรมเยาวชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรากรณ์ สามโกเศศ. (2562). จริยธรรมในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: โครงการตำราวิชาการ.
วันชัย วงษาสนธิ์. (2562). พฤติกรรมเสี่ยงของวัยรุ่นในยุคดิจิทัล. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 25(2), 45-60.
วิศนี ศิลตระกูล. (2564). จริยธรรมดิจิทัล: การเปลี่ยนผ่านทางสังคม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์. (2563). รายงานผลการสำรวจพฤติกรรมผู้ใช้อินเทอร์เน็ตประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Castells, M. (2010). The rise of the network society (2nd ed.). Wiley-Blackwell.
Hootsuite & We Are Social. (2565). Digital Report Thailand. Retrieved June 13, 2024, from https://www.digitalreport.asia
Jenkins, H. (2006). Convergence culture: Where old and new media collide. New York: New York University Press.
Kohlberg, L. (1958). The development of modes of moral thinking and choice in the years 10 to 16 (Doctoral Dissertation). University of Chicago.
Van Dijck, J. (2013). The culture of connectivity: A critical history of social media. Oxford: Oxford University Press.