แนวคิดการอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชนท้องถิ่นเชิงพุทธ

บทคัดย่อ

แนวคิดการอนุรักษ์วัฒนธรรมชุมชนท้องถิ่นเชิงพุทธ การอนุรักษ์ หมายถึง การดูแลรักษา สงวน ปรับปรุง ให้คงคุณค่าไม่ให้สูญหายไป และเกิดประโยชน์สูงสุดแก่มนุษย์ การอนุรักษ์จึงเป็นสิ่งที่มนุษย์ต้องปลูกฝังให้เห็นความสำคัญ คุณค่า ประโยชน์ รักษาเอาไว้ให้สืบทอดยาวนานคู่กับวิถีชีวิตของมนุษย์ชาติตลอดไป ประกอบไปด้วย (1) การสงวนรักษา การดูแลรักษาไว้ตามสภาพ เดิมเท่าที่เป็นอยู่และป้องกันไม่ให้เสียหายต่อไป (2) การปฏิสังขรณ์ การทําให้คืนสู่สภาพเดิมที่เคยเป็นมา และ (3) การบูรณะ การซ่อมแซม ปรับปรุงให้มีรูปทรงลักษณะกลมกลืนเหมือนของเดิมมากที่สุดเท่าที่จะมากได้แต่ต้องแสดงความแตกต่างของสิ่งที่ มีเดิมกับสิ่งที่ทําขึ้นใหม่

          หลักพุทธธรรมที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์และส่งเสริมวัฒนธรรมชุมชนท้องถิ่น คือ (1) หลักสังคหวัตถุ 4 คือมีการช่วยเหลือสงเคราะห์กันในชุมชน (2) หลักทิศ 6 คือ มีการปฏิบัติตนตามสมควรแก่สถานะ (3) หลักคารวตา 6 คือมีการให้ความสําคัญต่อการแสดงออกถึง ความเคารพ (4) คือหลักความกตัญญู คือมีการแสดงความกตัญญูต่อบุพพการีบุคคล (5) หลักสาราณียธรรม คือ มีการปฏิบัติที่เป็นเหตุผูกใจให้ระลึกถึงกัน (6) หลักอปริหาณียธรรม ๗ คือมีการ ปฏิบัติเพื่อความมั่นคงเข้มแข็งในชุมชนท้องถิ่น