การบูรณาการหลักการคิดสร้างสรรค์สู่การพัฒนาพุทธนวัตกรรมที่ยั่งยืน
คำสำคัญ:
การบูรณาการ, การคิดสร้างสรรค์, พุทธนวัตกรรมบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบูรณาการ และศึกษากระบวนการคิดสร้างสรรค์ ผลการศึกษา พบว่า กระบวนการสอนโดยการบูรณาการนั้น เป็นการสอนจากเรื่องที่ง่ายเข้าใจง่าย ๆ ก่อนเสมอ ใช้การสอนไม่ยาก สอนโดยการใช้ตัวอย่าง และสอนสิ่งที่จำเป็นเสมอ การสอนเพื่อให้เกิดกระบวนการคิดสร้างสรรค์ จึงไม่จำเป็นต้องสอนในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น ซึ่งผู้สอนจำเป็นต้องสอนในสิ่งที่มีอยู่แล้ว เพื่อให้ผู้เรียนได้ต่อยอดแนวความคิดเดิมที่มีอยู่ นำไปแก้ปัญหา และเกิดวิธิการใหม่ ๆ แต่การคิดอย่างสร้างสรรค์นั้น ต้องประกอบด้วย การคิดสิ่งที่ถูกต้องมีเหตุผล การคิดที่ปฏิบัติได้จริง การคิดที่มีมูลเหตุมาจากความจริง และความคิดเกิดนวัตกรรมใหม่ ๆ จึงจะเป็นการคิดสร้างสรรค์อย่างยั่งยืนที่แท้จริง
References
กนก จันทร์ทอง. (2560). การสอนสังคมศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 28(2), 227-241.
กองแผนงาน สำนักงานอธิการบดี. (2565). แผนพัฒนามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ในช่วงแผนพัฒนาการศึกษาระดับอุดมศึกษา ระยะที่ 13 (พ.ศ. 2566-2570). (อัดสำเนา).
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2542). ปฏิรูปวิธีคิดแบบไทยต้องคิดให้ครบ 10 มิติ. (อัดสำเนา)
ชัยวัฒน์ สุทธิรัตน์. (2552). การสอนเด็กให้มีจิตสาธารณะ. กรุงเทพฯ : วีพริ้นท์.
ชาติชาย พิทักษ์ธนาคม. (2560). การสอนกระบวนการคิด. ใน รวมบทความวิชาการ พระพุทธศาสนา ปรัชญา บูรณาการกับศาสตร์สมัยใหม่. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ดรุณี จำปาทอง. (2560). สภาพการจัดการเรียนการสอนกลุ่มการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 ในระดับการศึกษาภาคบังคับ. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 10(2), 121-135.
ทิศนา แขมมณี. (2544). วิทยาการด้านการคิด. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์บริษัทเดอะมาสเตอร์กรุ๊ป แมเนจเม้นท์ จำกัด.
ธนาธิป พรกุล. (2557). การสอนกระบวนการคิดทฤษฎีและการนำไปใช้. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ผกา สัตยธรรม. (2550). คุณธรรมของครู. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พจนา ทรัพย์สมาน. (2550). การจัดการเรียนรู้โดยให้ผู้เรียนแสวงหาและค้นพบความรู้ด้วยตนเอง. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระครูโสภณพุทธิศาสตร์. (2558). หลักการและปรัชญาการศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2541). พุทธวิธีในการสอน. กรุงเทพฯ : บริษัทสหธรรมิก จำกัด.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2543). พัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยจิตวิทยาแบบยั่งยืน. กรุงเทพฯ : มูลนิธิ พุทธธรรม.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542, 19 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 116 ตอนที่ 74 ก. หน้า 1-26.
พระสันต์ทัศน์ คมฺภีรปญฺโญ และชัยรัตน์ ทองสุข. (2564). พุทธศาสนากับนวัตกรรมและการวิจัย. (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย : วิทยาลัยสงฆ์พุทธชินราช.
พิทูร มลิวัลย์ และไสว มาลาทอง. (2533). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์การศาสนา.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2549). ทักษะ 5 C เพื่อการพัฒนาหน่วยการเรียนรู้และการจัดการเรียนการสอนแบบบูรณาการ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มกราพันธุ์ จูฑะรสก. (2556). การคิดอย่างเป็นระบบ : การประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอน. นนทบุรี : โครงการสวัสดิการวิชาการ สถาบันพระบรมราชชนก.
ลักขณา สริวัฒน์. (2549). การคิด (Thinking). กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
สุนันท์ สีพาย. (2562). บทบาทของครูไทยในการศึกษา 4.0. วารสารการวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 25(2), 3-14.
อัชรา เอิบสุขสิริ. (2559). จิตวิทยาสำหรับครู. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 Journal of Education and Social Agenda

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงพิมพ์กับ Journal of Education and Social Agenda ถือเป็นข้อคิดเห็น และความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
2. บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ใน Journal of Education and Social Agenda ถือเป็นลิขสิทธิ์ของJournal of Education and Social Agenda หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่ง ส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อการกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจาก Journal of Education and Social Agenda ก่อนเท่านั้น