ความสุขในการเจริญวิปัสสนาตามหลักอริยสัจ 4

Main Article Content

พระทัศพงษ์ ฐานวุโธ (ลัดดากูล)

บทคัดย่อ

ความสุขตามในการเจริญวิปัสสนาตามหลักอริยสัจ 4 มาจากเหตุที่พระพุทธองค์ตรัสเรื่องสติปัฏฐาน 4 เพราะว่าเป็นธรรมที่ทำให้เหล่าสัตว์บริสุทธิ์ จากกิเลส เพื่อล่วงพ้นความโศกเศร้า เพื่อดับความทุกข์และความโทมนัส เพื่อบรรลุอริยมรรค เพื่อทำให้แจ้งนิพพานได้ ซึ่งในการปฏิบัติจะพบว่า มรรคญาณที่มีนิพพานเป็นอารมณ์อยู่นั้น คือ เห็นอริยสัจ 4 อย่างแจ่มแจ้ง เป็นภาวนามยปัญญา ซึ่งมุ่งหมายไปที่เห็นความดับแห่งทุกข์ (นิโรธสัจ) เป็นหลัก  เพราะในขณะที่เห็นนิโรธสัจนั้น อริยสัจ 3 ที่เหลือก็ปรากฏอยู่ในนั้นด้วย  อุปมาเหมือนเงาที่ติดตาม ต้นไม้ ฉันใด อุปไมยว่า นิโรธเป็นต้นไม้และ อริยสัจ 3 ก็เป็นเช่นเงาแห่งต้นไม้ ฉันนั้น การเห็น พร้อมเพียงกันในขณะเดียว จึงชื่อว่า เห็นแจ้งอริยสัจ ด้วยเหตุนี้ ผู้ที่บรรลุอริยมรรคแล้ว มรรคจิตย่อมพบนิพพาน เข้าถึงซึ่งความสุขที่ไม่ต้องกลับมาทุกข์อีก

Article Details

How to Cite
ฐานวุโธ (ลัดดากูล) พ. (2023). ความสุขในการเจริญวิปัสสนาตามหลักอริยสัจ 4. วารสาร ปัญญาลิขิต, 2(3), 59–65. สืบค้น จาก https://so15.tci-thaijo.org/index.php/PYJ/article/view/875
บท
บทความวิชาการ

References

แนบ มหานีรานนท์. (2557). หลักของวิปัสสนาโดยสังเขป และหลักปฏิบัติ 15 ข้อ สำหรับผู้เริ่มเข้า กรรมฐาน. นครปฐม: มูลนิธิแนบมหานีรานนท์.

ปราโมทย์ น้อยวัฒน์. (2547). คำสอนในพระพุทธศาสนา. กรุงเทพฯ: สหธรรมิก.

พระโสภณมหาเถระ (มหาสีสยาดอ). (2549). มหาสติปัฏฐานสูตร ทางสู่พระนิพพาน. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: ไทยรายวัน.

พระพรหมคุณาภรณ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2559). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 27. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม. (2553). คู่มือปฏิบัติสมถวิปัสสนากัมมัฏฐาน 5 สาย. นครปฐม: เพชร เกษมพริ้นติ้งกรุ๊ป.

สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2541). บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาคที่ 2 หลักสูตรตรี. พิมพ์ครั้งที่ 46. กรุงเทพฯ: มหามกุฎราชวิทยาลัย.