ภาวะผู้นำทางการปกครองของพระสังฆาธิการในอำเภอหนองบัวแดง จังหวัดชัยภูมิ

ผู้แต่ง

  • พระครูโสภณธรรมารักษ์ (ยโสธโร)
  • พระมหานรินทร์ สุรปญฺโญ (เอมพันธ์)
  • สุเนตร ธนศิลปพิชิต

คำสำคัญ:

ภาวะผู้นำ, การปกครอง, พระสังฆาธิการ

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาระดับภาวะผู้นำทางการปกครองของ
พระสังฆาธิการ 2. เพื่อเปรียบเทียบภาวะผู้นำทางการปกครองของพระสังฆาธิการ จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 3. เพื่อนำเสนอภาวะผู้นำทางการปกครองของพระสังฆาธิการ โดยการประยุกต์ตามหลักสัปปุริสธรรม มีระเบียบวิธีวิจัยเป็นการวิจัยแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลจากผู้ให้ข้อมูลที่สำคัญ จำนวน 9 รูปหรือคน ด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกและการวิจัยเชิงปริมาณเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่าง 358 รูป จากพระสังฆาธิการในอำเภอหนองบัวแดง เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยการทดสอบค่าที่ และค่าเอฟ และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการพรรณนาความ

ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับภาวะผู้นำทางการปกครองของพระสังฆาธิการในอำเภอหนอง
บัวแดง จังหวัดชัยภูมิ โดยภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง (x̅=3.26) เมื่อจำแนกเป็นรายด้านโดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย ดังนี้ ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง (x̅=4.38) ภาวะผู้นำเชิงสถานการณ์ (x̅=4.15)คุณลักษณะของผู้นำ (x̅=4.07) ภาวะผู้นำเชิงพฤติกรรม (x̅=3.68) อยู่ในระดับมากตามลำดับ
2. ผลการเปรียบเทียบพบว่ามีอายุ พรรษา การศึกษาทางธรรม และสถานะต่างกัน มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน จึงปฏิเสธสมมติฐานการวิจัย ส่วนมีการศึกษาทางโลกต่างกัน มีความคิดเห็น แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 จึงยอมรับสมมติฐานการวิจัย 3. ผลการนำเสนอพบว่าคุณลักษณะ ผู้นำต้องประกอบไปด้วยคุณลักษณะที่ดีที่พึงประสงค์ ภาวะผู้นำเชิงพฤติกรรม ผู้นำถือว่าเป็นต้นแบบหรือแบบอย่างที่ผู้ตามจะนำไปยึดถือปฏิบัติ ภาวะผู้นำเชิงสถานการณ์ ผู้นำต้องมีไหวพริบปฏิภาณปรับเปลี่ยนวิธีในการปกครองตามสถานการณ์ได้อย่างเหมาะสม ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงผู้นำที่ดีต้องเป็นผู้มีวิสัยทัศน์เป็นคนที่มองเห็นภาพในอนาคตที่คนอื่นมองไม่เห็น

References

คณาจารย์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย. (2551). การปกครองคณะสงฆ์ไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ฉลอง พันธ์จันทร์ และคณะ. (2553). “การส่งเสริมศักยภาพของพระสงฆ์ในการพัฒนาชุมชนบ้านท่าขอนยาง อำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม”. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, ปีที่ 29 ฉบับที่ 1 (มิถุนายน-พฤศจิกายน).

พระครูใบฎีกาสุรพล อาสโภ, (2554). “การปกครองคณะสงฆ์ตามหลักพรหมวิหารธรรมของ

พระธรรมปริยัติเวที (สุเทพ ผสฺสธมฺโม)”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสันติธรรมาภิรัต (บุญชัย สนฺติกโร). (2558). “การพัฒนารูปแบบการปกครองคณะสงฆ์ ในเขตปกครองคณะสงฆ์ ภาค 15”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ, บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูไพศาลสุทธานุรักษ์ (จรณสมฺปนฺโน), (2555). “การปกครองคณะสงฆ์ โดยการประยุกต์ใช้หลักพรหมวิหาร 4 ของพระสังฆาธิการ อำเภอท่าหลวง จังหวัดลพบุรี”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหานรินทร์ สุรปญฺโญ (เอมพันธ์) (2564). “การประยุกต์หลักพุทธจริยธรรมเพื่อพัฒนาจริยธรรมทางการเมืองของผู้นำทางการเมืองในจังหวัดชัยภูมิ”. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (2505). ราชกิจจานุเบกษา 39.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2547). พจนานุกรมพุทธศาสน์ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร : บริษัท เอส. อาร์. พริ้นติ้งแมสโปรดักส์ จำกัด.

Silverman. D. (2000). Doing Qualitative Research: A Practical Handbook. London: Sange.

Yamane. Taro. (1967). Statistics: An Introductory Analysis. New York: Harpen and Row.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

29-08-2024

How to Cite

(ยโสธโร) พ. ., (เอมพันธ์) พ. ส. ., & ธนศิลปพิชิต ส. (2024). ภาวะผู้นำทางการปกครองของพระสังฆาธิการในอำเภอหนองบัวแดง จังหวัดชัยภูมิ. วารสารบัณฑิตศึกษาชัยภูมิปริทรรศน์, 2(2), 51–60. สืบค้น จาก https://so15.tci-thaijo.org/index.php/JGCR/article/view/1050